Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*
Και μια παροιμία λέει: "η άδικη πέτρα τρώει το δίκαιο βουνό". Και: "οι καλοί στον πάτο και οι κακοί στην κορφή". Και επίσης: "όλων τα λάθη συγχωρώ, τις αδικίες όχι".
Το άδικο και το δίκαιο μπερδεύονται στις ζωές μας και μας προσπερνούν. Τόσο σχετικό το ότι από το δίκαιό μας δεν βρίσκουμε και πολλά, δεν εκπληρώνονται οι επιθυμίες μας για ηθική αποκατάσταση.
Τόσο αλήθεια το ότι αν έχουμε δίκαιο συχνά δεν το βρίσκουμε. Και τόσο ακριβές το ότι η κοινωνία μας δεν είναι δίκαιη. Μας συμβαίνουν πολλά άτοπα, μας βρίσκουν πολλές συμφορές για τις οποίες δεν φταίμε και, όμως εκεί, προσκολλημένοι σαν ήμαστε στους κανόνες προσπαθούμε να επιβιώσουμε σε μιαν άνιση κοινωνία. Οι νόμοι υπάρχουν αλλά δεν τηρούνται. Οι νόμοι υπάρχουν για να εφαρμόζονται αλλά σήμερα αυτό γίνεται επιλεκτικά και στοχευμένα. Η δικαιοσύνη πάντα είναι τυφλή, σαν να μη θέλει να βλέπει τα όργια που παίρνουν χώρα στο όνομά της.
Θα έλεγε κάποιος ότι πρόκειται για ουδετερότητα της δικαιοσύνης το ότι είναι τυφλή. Θα έλεγα εγώ πως δεν μπορεί να ξεχωρίσει ο νόμος το συναίσθημα από την πράξη και πως ο αστικός κώδικας είναι πεπαλαιωμένος.
Περιμένουμε να γίνει το κακό για να αντιδράσουμε. Δεν προσπαθούμε να το προλάβουμε.
- Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο
Το άδικο και το δίκαιο μπερδεύονται στις ζωές μας και μας προσπερνούν. Τόσο σχετικό το ότι από το δίκαιό μας δεν βρίσκουμε και πολλά, δεν εκπληρώνονται οι επιθυμίες μας για ηθική αποκατάσταση.
Τόσο αλήθεια το ότι αν έχουμε δίκαιο συχνά δεν το βρίσκουμε. Και τόσο ακριβές το ότι η κοινωνία μας δεν είναι δίκαιη. Μας συμβαίνουν πολλά άτοπα, μας βρίσκουν πολλές συμφορές για τις οποίες δεν φταίμε και, όμως εκεί, προσκολλημένοι σαν ήμαστε στους κανόνες προσπαθούμε να επιβιώσουμε σε μιαν άνιση κοινωνία. Οι νόμοι υπάρχουν αλλά δεν τηρούνται. Οι νόμοι υπάρχουν για να εφαρμόζονται αλλά σήμερα αυτό γίνεται επιλεκτικά και στοχευμένα. Η δικαιοσύνη πάντα είναι τυφλή, σαν να μη θέλει να βλέπει τα όργια που παίρνουν χώρα στο όνομά της.
Θα έλεγε κάποιος ότι πρόκειται για ουδετερότητα της δικαιοσύνης το ότι είναι τυφλή. Θα έλεγα εγώ πως δεν μπορεί να ξεχωρίσει ο νόμος το συναίσθημα από την πράξη και πως ο αστικός κώδικας είναι πεπαλαιωμένος.
Περιμένουμε να γίνει το κακό για να αντιδράσουμε. Δεν προσπαθούμε να το προλάβουμε.
Η πρόληψη είναι η κατάσταση εκείνη που μας επιτρέπει να σκεφθούμε τα δεινά, σε συνολική μορφή και πώς θα τα αντιμετωπίσουμε.
Η πρόληψη είναι εκείνη η κατάσταση που μας επιτρέπει να είμαστε μερικά βήματα παραπάνω πιο έξυπνοι και περισσότερο προνοητικοί. Αντίθετα, εδώ σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, μας πετάνε στο κεφάλι νόμους και οδηγίες, σαν καταιγίδα από βουνά πέτρες και όποιον τον βρει. Στο άσχετο που λένε.
Σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, το λάθος με την αδικία συνταυτίζονται. Γιατί το λάθος είναι ανθρώπινο και περιλαμβάνει στοιχεία συναισθήματος, ενώ το άδικο είναι περίπλοκο και σχετικό. Το άδικο, όταν υπάρχει μια κοινωνία που ανέχεται την ανομία, αποτελεί μη υπαρκτό στοιχείο, γιατί είναι τόσο απροσδιόριστο που καθίσταται αδύνατης εύρεσης. Σαν αν έχουμε ένα σύστημα που μετατρέπει καθετί άνομο σε αποδεκτό. Και βέβαια, κάτω από αυτό το σύστημα είναι πολύ δύσκολο να βρει κάποιος το δίκιο του. Το ίδιο συμβαίνει και με το λάθος. Αν δεν γνωρίζω το σύστημα, πώς θα ξέρω τι λάθος έχω κάνει; Και η βροχή αυτή μοιάζει με το ψιλόβροχο, που ποτίζει τις νεότερες γενιές, και είναι τόσο αμυδρή που δεν μας χτυπάει κατακέφαλα ώστε να συναισθανθούμε τι συμβαίνει. Απλά μας χαϊδεύει στο πρόσωπο, μας επιτρέπει να μη τραυματιστούμε και μας βοηθά να μην λασπώσουμε τα παπούτσια μας.
΄Ολο το ξέπλυμα το κάνουν άλλοι, τα μεγάλα πλυντήρια του μυαλού μας, που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις προκειμένου να μας πείσουν ότι ο ουρανός είναι λαμπερός και ότι δεν πρόκειται να βρέξει. Ο βρεγμένος όμως, τη βροχή δεν τη φοβάται.
Σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, το λάθος με την αδικία συνταυτίζονται. Γιατί το λάθος είναι ανθρώπινο και περιλαμβάνει στοιχεία συναισθήματος, ενώ το άδικο είναι περίπλοκο και σχετικό. Το άδικο, όταν υπάρχει μια κοινωνία που ανέχεται την ανομία, αποτελεί μη υπαρκτό στοιχείο, γιατί είναι τόσο απροσδιόριστο που καθίσταται αδύνατης εύρεσης. Σαν αν έχουμε ένα σύστημα που μετατρέπει καθετί άνομο σε αποδεκτό. Και βέβαια, κάτω από αυτό το σύστημα είναι πολύ δύσκολο να βρει κάποιος το δίκιο του. Το ίδιο συμβαίνει και με το λάθος. Αν δεν γνωρίζω το σύστημα, πώς θα ξέρω τι λάθος έχω κάνει; Και η βροχή αυτή μοιάζει με το ψιλόβροχο, που ποτίζει τις νεότερες γενιές, και είναι τόσο αμυδρή που δεν μας χτυπάει κατακέφαλα ώστε να συναισθανθούμε τι συμβαίνει. Απλά μας χαϊδεύει στο πρόσωπο, μας επιτρέπει να μη τραυματιστούμε και μας βοηθά να μην λασπώσουμε τα παπούτσια μας.
΄Ολο το ξέπλυμα το κάνουν άλλοι, τα μεγάλα πλυντήρια του μυαλού μας, που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις προκειμένου να μας πείσουν ότι ο ουρανός είναι λαμπερός και ότι δεν πρόκειται να βρέξει. Ο βρεγμένος όμως, τη βροχή δεν τη φοβάται.
*Πολιτικός Επιστήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.