Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΕΠΙΒΑΤΗΣ!

 

 ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ

Το πιο εντυπωσιακό με τις ουρές χιλιάδων ανθρώπων που στέκονται επί ώρες για να αποκτήσουν ηλεκτρονικό εισιτήριο για τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν είναι ότι είναι άλλη μία απόδειξη κυβερνητικής προχειρότητας και διοικητικής ανεπάρκειας, αλλά ότι τόσοι άνθρωποι ταλαιπωρούνται βάναυσα, όμως επιμένουν να κάνουν το καθήκον τους ως επιβάτες, ως πολίτες. Μέσα στο γενικευμένο κλίμα ανομίας και ατιμωρησίας, την εποχή που η νοοτροπία «δεν πληρώνω» έγινε κριτήριο επαναστατικού φρονήματος, ένα σιωπηλό πλήθος επιμένει να πληρώσει για να χρησιμοποιήσει τα δημόσια μέσα μεταφοράς.
Είναι οι ίδιοι, και τα παιδιά αυτών, που στη χρυσή εποχή του πρόσφατου παρελθόντος στοιβάζονταν από τα ξημερώματα στις στάσεις των λεωφορείων, πηγαίνοντας στη δουλειά τους την ώρα που τα μπουζουξίδικα ακόμη δεν είχαν σχολάσει. Είναι οι ίδιοι που έβγαζαν άδεια για να χτίσουν ή να επισκευάσουν το πατρικό στο χωριό, όταν οι άλλοι καταπατούσαν δασικές εκτάσεις και έχτιζαν βίλες· οι ίδιοι που έκαναν θυσίες για να μεγαλώσουν παιδιά, να πληρώνουν φόρους και δάνεια – να είναι εντάξει σε όλες τους τις υποχρεώσεις. Με τον κόπο τους –και των προγόνων τους– χτίστηκε η χώρα. Πάνω στις δικές τους πλάτες στήθηκαν απάτες – πολιτικές και οικονομικές· με την ανοχή τους εδραιώθηκε η νοοτροπία όπου κάθε πονηρός κάνει ό,τι θέλει ανενόχλητος.
Στα χρόνια της κρίσης, τα βάσανα αυτών που προσπαθούσαν να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους έγιναν άλλοθι για άλλους που ήθελαν μόνο παροχές και προνόμια χωρίς ευθύνες. Ενώ οι πολλοί προσπαθούσαν να αντεπεξέλθουν στους ολοένα αυξανόμενους φόρους, στα μειωμένα εισοδήματα, στα δυσβάσταχτα δάνεια, στις ασφαλιστικές εισφορές και στα ναύλα τους, άλλοι αρνούνταν να πληρώσουν. Τώρα, η αδυναμία πολλών να πληρώσουν, μαζί με την άρνηση άλλων, έχει ως αποτέλεσμα την ώρα της μεγαλύτερης ανάγκης να έχουν απαξιωθεί οι δημόσιες υπηρεσίες, μεταξύ αυτών και τα μέσα μεταφοράς.
Οι ουρές στους σταθμούς αυτές τις ημέρες είναι η ουσιαστική αντίσταση των σοβαρών ανθρώπων εναντίον της ευτέλειας και της ανευθυνότητας που δοξάζεται από μέρος του πολιτικού κόσμου και μέρος του Τύπου. Οταν κόμματα, κινήματα, «συλλογικότητες», συνδικάτα κ.ά. καλούν τον κόσμο να μην πληρώνει, να θυμόμαστε τους 250.000 Αθηναίους που είχαν χάρτινες κάρτες (πριν από την επικείμενη αλλαγή του συστήματος εισόδου στο μετρό) και τους 167.000 που, σε πείσμα των δυσκολιών, έως χθες είχαν αποκτήσει ηλεκτρονικά εισιτήρια. Αυτοί αντιπροσωπεύουν τον λαό που εργάζεται και δημιουργεί, που σηκώνει το βάρος της κρίσης, που αγνοεί τους αεριτζήδες και ελπίζει ότι θα αντέξει και τούτο το κακό.

 

Πηγή: kathimerini.gr