ΠΛΩΤΗ ΕΥΘΥΝΗ!

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Την εγκατάσταση προσφύγων σε πλωτά χοτ σποτ πρότεινε ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας, υποθέτοντας ότι έτσι θα ανακουφιστούν μερικώς οι φυγάδες των πολέμων και της φτώχειας και τα βεβαρημένα νησιά του Αιγαίου.
΄Ασχετα με τις ενστάσεις ορισμένων δημάρχων, που επέμεναν στο πόσο θα πληγεί με μια τέτοια λύση η εικόνα του τόπου τους, άρα και η τουριστική ελκυστικότητά του, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καθαρότερο σύμβολο για τη στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο σύνολό της αλλά και της δικής μας πολιτείας: Πλωτή τελικά, περιφερόμενη στη θάλασσα κατά την όρεξη των ρευμάτων, ασταθής και πάντα μπροστά στον κίνδυνο να βουλιάξει, είναι η ευθύνη. Η ευθύνη της συνδρομής, της αλληλεγγύης, της έγνοιας. Μια ευθύνη που την υπογραμμίζουν με τρόπο δραματικό τα ναυάγια και οι πνιγμένοι τους, όπως το χθεσινό στην Καλόλιμνο, οι απόπειρες αυτοκτονίας προσφύγων, η απεργία πείνας στο Σύνταγμα, από οικογένειες και ξεριζωμένες και κομμένες στη μέση: άλλοι στη Γερμανία κι άλλοι εδώ. Εγκλωβισμένοι.
Πολλά έφταιξαν ώστε να εγκλωβιστούν στη χώρα μας, σε μια Ελλάδα που σίγουρα θα εξυπηρετούσε καλύτερα τις στοιχειώδεις έστω ανάγκες τους, αν οι κυβερνήτες της είχαν μεριμνήσει να απορροφήσουν έγκαιρα το σύνολο των σχετικών ευρωπαϊκών κονδυλίων. Τους εγκλώβισαν οι κοινωνίες και τα πολιτικά συστήματα των ευρωπαϊκών χωρών, που ρέπουν προς τα ακροδεξιά, εκεί όπου η απέχθεια για τον άλλον είναι κανόνας και ιδεολογία, ακόμα κι αν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες τούς έχουν μόνον ακουστά ή βλέπουν αδιάφοροι τα πάθη τους στην τηλεόραση. Παράδειγμα η Τσεχία, όπου θριάμβευσε ο και αντιμεταναστευτικά παθιασμένος Ευρωπαίος Τραμπ, ο Αντρέι Μπάμπις, παρότι η χώρα του δεν έχει δεχτεί μέχρι τώρα ούτε καν είκοσι (αριθμητικώς: 20) πρόσφυγες, αν και το 2015 δεσμεύτηκε με την υπογραφή της για 1.500.
Αλλά, όπως πάντα, δεν φταίνε μόνο οι ξένοι, οι άλλοι. Η κρυφή, ανοιξιάτικη συμφωνία του κ. Μουζάλα με τον Γερμανό υπουργό Εσωτερικών Τόμας ντε Μεζιέρ, με την οποία η προεκλογική Γερμανία επέβαλε πλαφόν στην επανένωση οικογενειών, είναι μια τυπική περίπτωση επιβολής του νόμου της ισχύος: Ο ισχυρός (η Γερμανία) επιβάλλει το δίκιο του (τα συμφέροντά της) στον πολύ λιγότερο ισχυρό (την Ελλάδα), ο οποίος «ισοφαρίζει» την προσβολή φαλκιδεύοντας τα δικαιώματα του παντελώς ανίσχυρου: του πρόσφυγα. Ο κ. Μουζάλας ενδέχεται να «μεταναστεύσει», αν εκλεγεί επίτροπος. Δεν θα τον συνοδεύσουν όμως πρόσφυγες.