Πέμπτη 21 Ιουνίου 2018

Ο ΗΛΙΟΣ, ΜΑΤΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ!

"Οι ποιητές κατοικούν έξω απ΄το φόβο. 
Κι όπως ο ήλιος φωτίζει απ΄ ευθείας κι εκείνοι: μιλούν απ΄ ευθείας".
Αποτέλεσμα εικόνας για ΗΛΙΟς
("Το έργο των ποιητών" Ν. Βρεττάκος)
Η διάσταση του ήλιου μέσα από το μάτι του ποιητή, ευθεία διάδοση φωτός -λόγου, όχι όμως 
μόνο για το Ν. Βρεττάκο αλλά και γενικότερα, αποτέλεσε και αποτελεί πηγή 
έμπνευσης, κοινό τόπο, μέσο έκφρασης και σύμβολο ποιητικό.
Στοιχείο άρρηκτα δεμένο με τα χαρακτηριστικά του προσώπου στο Δ. Σολωμό, 
δίνει την αίσθηση του φωτός και του ωραίου στο πιο "ανθρώπινο" μέλος του σώματος: 
"Στην κεφαλή σου κρέμεται ο ήλιος μαγεμένος.
Παλληκαρά και μορφονιέ, γεια σου, Καλέ, χαρά σου".
"Μ΄ όλο που τότ΄ ασάλευτος στο νου μ΄ ο νιος εστήθη
Κι΄ είχε τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι στήθη".
(Ελεύθεροι Πολιορκημένοι - β΄ σχεδίασμα) 
Συσχετισμός παρουσιάζεται και στο Γ. Ρίτσο:

"...αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο"
(Ρωμιοσύνη) 
Άλλες αναφορές προβάλλουν το λιόγερμα:
"Κει πάνου αχνοσβήνανε του σύθαμπου τα ρόδα,
κι ανάμεσά τους βούλιαζε του γήλιου η ρόδα".
(Επιτάφιος) 
Χαρακτηριστικό και το δίστιχο από το ίδιο έργο:
"Βασίλεψες αστέρι μου, βασίλεψε όλη η πλάση
κι ο ήλιος κουβάρι ολόμαυρο, το φέγγος του έχει μάσει".

Άλλοτε πάλι ο ήλιος "λάμπει" δια της ...απουσίας του: 
"Ποιος εξορίζει τον ήλιοαπ΄ τα μαλλιά των παιδιών...".
(Το Εμβατήριο του Ωκεανού) 
"Αδελφέ μου κρυώνω
που ΄ναι ο ήλιος να ζεστάνω τα χέρια μου;".
(Το Τραγούδι της Αδελφής μου) 
Αποτέλεσμα εικόνας για ΗΛΙΟς
Φορές πάλι, ψάχνει να βρει τη χαμένη του διαδρομή... 
" Κι ο ήλιος που γαντζώθηκε στ΄ αγκίστρι των σκιών
το γαλανό δρόμο θα βρει σπρωγμένος απ΄το αδρό σου χέρι...".
...διατηρεί όμως πάντα μια ολότητα ακερμάτιστη: 
" Μα ο ήλιος ποτέ δε μετριέται, δεν μπορείς να τον χωρίσεις
σε κομμάτια καθώς το σφυγμό σου και τα λόγια σου
ο ήλιος κάθε μέρα είναι ολόκληρος, κάθε μέρα
ξαναλέει απ΄ την αρχή την ιστορία του ως να του αποκριθείς
μονάχα με ένα ναι για να σε λογαριάσει ολόκληρο".

(Παραμονές Ήλιου) Ολοκληρωτική και η παράδοση του ποιητή στην 
πύρινη πηγή δύναμης: 
"Ήλιε, ήλιε που βάφεις μ΄ αίμα τη θάλασσα
γυμνός προσφέρομαι στη φλόγα σου
να φωτίσω τα μάτια των ανθρώπων".

(Το τραγούδι της Αδελφής μου) Ήλιος-πνεύμα στον Άγγ. Σικελιανό, σύμβολο 
εθνικού και συνάμα πανανθρώπινου ιδεώδους: 
"Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ΄ την Ελλάδα
ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο!
Τι ιδέτε, εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη
Κι α, ιδέτε, χώθηκε τ΄ αξόνι του βαθιά μές στο αίμα.
...σπρώχτε με χέρια και κεφάλια, για ν΄ αστράψει ο ήλιος Πνέμα!"

(Πνευματικό Εμβατήριο) Στην "ηλιοκεντρική" ποίηση του Οδ. Ελύτη μετουσιώνεται 
σε θείο νέκταρ που μεθά και μεταμορφώνει:
"Τόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του Ήλιου που έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει,
σιγά- σιγά: η μικρή Πορτοκαλένια!".

(Η Πορτοκαλένια) Κονταροφόρος που μένει άοπλος: 
" Κορίτσι κοριτσάκι που για χάρη του
είχε τσακίσει ο ήλιος το κοντάρι του".
Αποτέλεσμα εικόνας για ΗΛΙΟς
(Στην Ξύλινη Παράγκα) Σβησμένο αστέρι που αντλεί Άγιο-ουράνιο φως: 
" Έλα κυρά και Παναγιά
με τα αναμμένα σου κεριά
Δώσε το φως το δυνατό στον
Ήλιο και στο Θάνατο".

(Η Παναγία των Κοιμητηρίων) Σκαρφαλωμένος στο πιο ψηλό κατάρτι, άγρυπνος 
παρατηρητής: 
" Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα".

(Το Τρελοβάπορο) Ήλιος-Αλέξανδρος, αέναη αναζήτηση της Γοργόνας 
για το χαμένο, το άπιαστο κι άσβεστο: 
- " Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι
γεια σας κι η ώρα η καλή
ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
Κι όλα αποκρίνονται μαζί :
- Ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει".

(Τα Τζιτζίκια) Ήλιος-διαφεντευτής, στον οποίο προσβλέπει η 
κάθε εθνικά συνειδητοποιημένη ανθρώπινη ύπαρξη... 
"Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου!".

(Άξιον Εστί: Άσμα ΣΤ΄) ...και όταν το όνειρο τείνει να γίνει πραγματικότητα, λάμπει δακρυσμένος ο ουράνιος ζωοδότης: 
" Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα το όνειρο μες το αίμα
Του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει:
Ελευθερία,
Έλληνες μες στα σκοτεινά δείχνουν το δρόμο:
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος"

(Άσμα ηρωικό και πένθιμο για το χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας) 
Οι ποιητές μας δείχνουν δρόμους που οδηγούν 
έξω απ΄το χώρο και το χρόνο, εκεί που περπατούν τα όνειρα και ταξιδεύει 
ο νους. Αφεθείτε στη γοητεία του ταξιδιού και αναζητήστε μέσα στην "πόλη 
των ιδεών" τη μυστική γλώσσα της ψυχής, της καρδιάς, της φαντασίας, 
της μαγείας του ονείρου.... 

"Πρωί- πρωί χαράματα
κόβω απ΄ τον Ήλιο γράμματα
Στη γλώσσα που διαβάζουνε
Οι αγράμματοι κι αγιάζουνε".
(Ο Χαμαιλέων)

Πηγή: http://3gym-kerats.att.sch.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.