ΦΡΟΥΝΤ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1911. ΜΙΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ...!

Επιμελείται ο Χρήστος Μαυρόπουλος

Στις 21 και 22 Σεπτεμβρίου 1911 ένα ψυχαναλυτικό συνέδριο λαμβάνει χώρα στη Βαϊμάρη. Δυο ψυχαναλυτές, ο Ζακς και ο Τζόουνς, επισκέ­πτονται την αδελφή του Νίτσε. Το προσκύνημα στην Ελίζαμπετ Φαίρστερ-Νίτσε γίνεται με τη συναίνεση του Φρόυντ, αλλά ο ίδιος δε μεταβαίνει στη Βίλα...
Δύο λοιπόν απόστολοι του φροϋδισμού επισκέπτονται μία από τις μεγαλύτερες πλαστογράφους όλων των εποχών! Πράγματι, η γυναίκα αυτή έκανε τα πάντα για να εντάξει τον αδελφό της στους κόλπους του ε­θνικοσοσιαλισμού με πλαστογραφίες, ψεύδη και παραποιήσεις, όπως η δημοσίευση της Θέλησης για δύναμη, ενός καθαρού πλαστογραφήματος με σκοπό τη δημιουργία του θρύλου ενός Νίτσε αντισημίτη, πολεμοχα­ρούς, Πρώσου εθνικιστή, παγγερμανιστή, ο οποίος εξυμνεί τη βιαιότητα, την κτηνωδία και την ασπλαχνία - ένα πορτρέτο της αδελφής του... 

Στα πόδια αυτής της γυναίκας οι φροϋδιστές έρχονται να αποθέσουν σμύρνα και λιβάνι με τις ευλογίες του Φρόυντ. Ο Έρνεστ Τζόουνς μετα­φέρει τα λεγόμενα στο συνέδριο. Παραδέχεται κάποιες διανοητικές συγγένειες μεταξύ Φρόυντ και Νίτσε. Μήπως ήρθε η ώρα της συμφιλίωσης; Μήπως ο Φρόυντ έχει τελικά επιλύσει το πρόβλημα αυτού του φιλοσοφι­κού Πατέρα αποδεχόμενος την πατρότητα; Τη στιγμή της παρουσίασης του ιερού σώματος της ψυχανάλυσης στην αδελφή του φιλοσόφου, η οποία έδωσε τη δυνατότητα αυτής της περίεργης γέννας, ο Φρόυντ συνα­ντά τη Λου Σαλομέ στη Βαϊμάρη. Η Λου, φαντασιωσικό αντικείμενο του φιλοσόφου, συγγραφέας του πρώτου αληθινού βιβλίου που έχει αποδεί­ξει τον αυτοβιογραφικό και υπαρξιακό χαρακτήρα του έργου του στοχα­στή, αλλά και ορκισμένη εχθρός της Ελίζαμπετ, η οποία τη μισεί θανάσι­μα για πολλούς λόγους, ένας εκ των οποίων η κατά ένα μέρος εβραϊκή καταγωγή αυτής της ακόλαστης λουθηρανής, που παρέσυρε τον αδελφό της στον (φαντασιωσικό) κατήφορο των κακών ηθών της. 

Ο Σουρ και ο Τζόουνς επιβεβαιώνουν τη διανοητική συγγένεια με­ταξύ Νίτσε και Φρόυντ, μια παραδοχή βαριά νοήματος για τον άνθρωπο που έκανε τόσα πολλά προκειμένου να υποστηρίξει το αντίθετο. Αγνο­ούμε τη θέση του Φρόυντ για την πρωτοβουλία αυτή, εάν την παρακίνησε, την ανέχτηκε, τα όσα έμαθε γι’ αυτή, αυτό που ενδεχομένως προσδοκούσε, τους πραγματικούς λόγους, τα κίνητρα της στρατηγικής ή της τακτικής του, διότι είναι αδύνατο να σκεφτούμε ότι μια τέτοια ομολογία δεν υποκινήθηκε από μια αρκετά μεγάλη προσδοκία ώστε να δικαιολογεί ένα διάβημα που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως κίνηση διανοητικής υποτέλειας. Μυστήριο... 

Η Ελίζαμπετ Φαίρστερ, διαβόητη υστερική, άκρως αντισημίτρια, γυναίκα κακόβουλη και κακεντρεχής, πρέπει να είδε με περίεργο μάτι την τιμή που της έκαναν να την επισκεφτούν οι εκπρόσωποι αυτής της εβραϊκής επιστήμης που για την ίδια αντιπροσώπευε την κορυφή της ηθικής και διανοητικής διαφθοράς! Ο Φρόυντ, από τη μεριά του, θεωρούσε προβληματική την εβραϊκή υπεραντιπροσώπευση στην ψυχανάλυση και επιδίωκε, μαζί με τον Γιούνγκ, να βρει «άριες» (η λέξη είναι δική του) εγγυήσεις γι’ αυτήν τη νέα επιστήμη που προοριζόταν να εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη γη. Μήπως η επίσκεψη αυτή εντάσσεται στο ίδιο πλαίσιο; Κανείς δεν ξέρει...

***

Μισέλ Ονφρέ: Το λυκόφως ενός ειδώλου – Η φροϋδική μυθοπλασία

 Χρήστος Μαυρόπουλος

Πηγή: https://www.o-klooun.com