ΟΙ ΚΡΥΦΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ!

 Δρ. Άρεφ Αλομπέιντ
Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής

ARI JALAL / REUTERS

Οι προσφυγικές ροές προκαλούν, δικαιολογημένα, το ενδιαφέρον και την ανησυχία της μεγαλύτερης μερίδας της ελληνικής κοινωνίας. Σε μια χώρα μικρή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) όπως η Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια αντοχής μεγάλου αριθμού συνεχόμενων - προσφυγικών ροών.
Επίσης κάθε χώρα έχει το αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα να κρατάει τις παραδόσεις της, τα έθιμά της και τον τρόπο ζωής που συνήθισε και επιδιώκει να έχει στο παρόν και στο μέλλον.

Θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου με τους Έλληνες συμπολίτες μου σχετικά με αυτό το θέμα που απασχολεί όλους μας και θεωρώ ότι αρκετοί δεν γνωρίζουν κάποιες άλλες διαστάσεις αυτού του ζητήματος, η γνώση των οποίων ίσως συνέβαλε στο να βρεθούν σταθερές και μόνιμες λύσεις για όλους.

Η Τουρκική κυβέρνηση ενδεχομένως προσπαθεί να εκβιάσει, διαμέσου του προσφυγικού, τους Ευρωπαίους για την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., την απελευθέρωση του καθεστώτος βίζας για τους Τούρκους πολίτες προς την Ευρώπη και για απαίτηση οικονομικών πόρων. Επίσης, μετά την αποτυχία του πραξικοπήματος, η οποία είχε έμμεσα τη συγκατάθεση ορισμένων δυτικών χωρών, υπάρχουν κάποιες δυνάμεις που δεν έχουν εγκαταλείψει την ιδέα ανατροπής του προέδρου Ερντογάν, γι’ αυτό υποστηρίζουν τα σχέδια της αντιπολίτευσης στην εκμετάλλευση των προσφύγων Σύριων προκειμένου να φτάσουν οι φιλοδυτικοί Κεμαλιστές (αλλά όχι φιλέλληνες) ξανά στην εξουσία. Εδώ θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τις τελευταίες έρευνες που έδειξαν ότι στην Τουρκία γεννιούνται περίπου 400 μωρά, καθημερινά, από Σύριους πρόσφυγες. Νούμερο τραγικό για την τουρκική κοινωνία, φανταστείτε να γίνει αυτό στην Ελλάδα των 10 εκ;.

Η Ρωσία, που δεν βλέπει με καλό μάτι την ενότητα των χωρών της Ε.Ε., χρησιμοποιεί το προσφυγικό ως μοχλό πίεσης προσεγγίζοντας τα ευρωπαϊκά εθνικιστικά κόμματα που βασική τροφή τους, για να φτάσουν στην εξουσία στις χώρες τους, είναι οι προσφυγικές ροές. Ήδη, για παράδειγμα, το ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας, που ήταν υπεύθυνο για το θάνατο 60 εκ. ανθρώπων κατά τη διάρκεια του Β παγκόσμιου πόλεμου, κατάφερε να ενταχθεί στο γερμανικό κοινοβούλιο ως νέα πολιτική δύναμη (αυτά τα κόμματα θα είναι ο πρώτος κίνδυνος για τη διάλυση της Ε.Ε., μελλοντικά), η καταστροφή που υπέστη το Ανατολικό Χαλέπι προκάλεσε τη μεγαλύτερη έξοδο προσφύγων προς την Ευρώπη χωρίς να νοιαστεί κανείς από τη διεθνή κοινωνία για τη μαζική εκτόπιση των κατοίκων που έγιναν πρόσφυγες (δείτε, περί αυτού, τις δηλώσεις του στρατηγού Phil Breedlove (Nato’s Supreme Allied Commander for Europe and head of the US European Command, ο οποίος το 2016 είχε κατηγορήσει τη Συρία και τη Ρωσία ότι υποκινούν την μαζική έξοδο των προσφύγων χρησιμοποιώντας τους ως όπλο ενάντια στη Δύση.).

Ο Ασαντ που ανήκει σε αίρεση-μειονότητα μετατρέπει, με την έξοδο των Σύριων προσφύγων, την πλειοψηφία (σουνίτες) σε μειοψηφία, και όλα αυτά για να παραμένει ανενόχλητος στην εξουσία. Σήμερα οι περισσότεροι Σύριοι πρόσφυγες στο ευρωπαϊκό έδαφος είναι διατιθέμενοι να επιστρέψουν στη χώρα τους αλλά όχι με την παρουσία του Άσαντ. Το ποσοστό των Σύριων που δεν θέλουν να επιστρέψουν στη χώρα υπό Άσαντ προσέγγισε το 98% στη Ολλανδία. Συνεπώς, η διακοπή της ροής των Σύριων προσφύγων συνδέεται άμεσα με την αποχώρηση του Άσαντ από την εξουσία και την εξασφάλιση καλύτερων συνθηκών ζωής για τους Σύριους πολίτες μέσα στη χώρα τους υπό την αιγίδα της Ε.Ε. και ΟΗΕ.

Το Ιράν ολοταχώς δεν χάνει και αυτό την ευκαιρία για την αλλαγή του δημογραφικού πληθυσμού της Συρίας με την αντικατάσταση των σουνιτών που φεύγουν στην Ευρώπη από σιίτες (ερευνήστε τι γίνεται στις περιοχές γύρω από τη Δαμασκό και στην ιστορική Δαμασκό, αλλά και τον αριθμό πολιτικοποιήσεων Ιρανών πολιτών στα τελευταία 7 χρόνια με την έγκριση της συριακής κυβέρνησης).

Η Ισραηλινή κυβέρνηση, στηρίζοντας τον Άσαντ, εξαφανίζει τη μάζα των «παραδοσιακών εχθρών» του Ισραήλ (τους Σουνίτες Άραβες κυρίως στη Συρία), όπου 7 εκατομμύρια Σύριοι σκορπίστηκαν παντού, οι μειονότητες για το Ισραήλ είναι λιγότερο επικίνδυνες, «δείτε τις τοποθετήσεις του EFRAIM HALEVY, επικεφαλής της Μοσάντ κατά την περίοδο 1998- 2002 στο Foreign Affairs - Hellenic Edition».

Όσον αφορά στις «ΜΚΟ» και στις δράσεις τους στην Ελλάδα θεωρώ ότι θα πρέπει να επανεξεταστεί ο τρόπος λειτουργίας αυτών των οργανώσεων από τους ελληνικούς θεσμούς. Κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη, στις δομές που χειρίζονται τα χρήματα που έρχονται στους πρόσφυγες από την Ε.Ε. πρέπει να απασχολούνται νέοι Έλληνες και όχι ξένες ΜΚΟ περί προσφύγων. Επιπλέον, πρέπει να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο με ορισμένους πρόσφυγες-μετανάστες από όλα τα κράτη του κόσμου, οι οποίοι λόγω δυσμενών συνθηκών, δεν διστάζουν να αποκτήσουν πλαστά συριακά χαρτιά για να φτάσουν εύκολα στη Ε.Ε. και να απολαμβάνουν τα προνόμια των Σύριων προσφύγων.

Το προσφυγικό έχει μετατραπεί σε ακήρυχτο - σιωπηλό πόλεμο μεταξύ παραγόντων του διεθνούς συστήματος ή στη μεγαλύτερη σύγκρουση συμφερόντων στο όνομα των προσφύγων. Η κάθε πλευρά το χρησιμοποιεί για να πετύχει κάποιο στόχο.

Άρεφ Αλομπέιντ: Δρ. της Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Ειδικός σε Θέματα Μέσης Ανατολής

Πηγή: https://www.huffingtonpost.gr/