Από: Χριστίνα Καραπάνου
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΠΑΝΟΥ
Πηγή εικόνας: dailysabah.com
Τα σημεία των καιρών μας, περιστοιχίζουν μία κοινωνία γεμάτη αντιφάσεις. Διανύουμε την εποχή της εξατομίκευσης σε όλο της το μεγαλείο, με τον άνθρωπο να ψάχνει το εγώ του, αγνοώντας οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του.
Γεμίζει το κεφάλι του με γνώσεις και γεγονότα και τρέχει την κούρσα του καλύτερου αποτελέσματος, ξέροντας ότι η κορυφή είναι μοναχική, όμως καταλήγει μακριά από οτιδήποτε επιθυμεί. Στη μοντέρνα κοινωνία ο άνθρωπος ζει στη σπηλιά του.
Γεμίζει το κεφάλι του με γνώσεις και γεγονότα και τρέχει την κούρσα του καλύτερου αποτελέσματος, ξέροντας ότι η κορυφή είναι μοναχική, όμως καταλήγει μακριά από οτιδήποτε επιθυμεί. Στη μοντέρνα κοινωνία ο άνθρωπος ζει στη σπηλιά του.
Η αδιαφορία για το συνάνθρωπο και για ότι τρέχει γύρω μας, ίσως έχει τις ρίζες τις στο παρελθόν. Όταν ο άνθρωπος δούλευε παλαιότερα κάτω από άθλιες συνθήκες, έναντι μιας αξιολύπητης αμοιβής, ουσιαστικά ζούσε για να δουλεύει για λογαριασμό άλλων. Στη μάχη του για την ανεξαρτησία, έχασε το χρόνο του πολεμώντας τον συνάνθρωπό του, που με διαφορετική έκφραση πάλευε για τα ίδια δικαιώματα.
Ενώ παλαιότερα, η κοινωνία έβραζε μέσα στην ένταση των αντιθέσεων, σήμερα ο καθένας «σιγοβράζει» μόνος του, στο σπίτι του, έχοντας δίπλα του κάποιον αναξιοπαθούντα. Οι ρυθμοί της μοντέρνας κοινωνίας και οι σύγχρονες οδηγίες, δεν του επιτρέπουν να ασχοληθεί με τον διπλανό του. Οι κοντινοί πρόγονοί μας, οι γιαγιάδες μας, οι παππούδες, ήταν πιο σκληροί και αδέκαστοι, ήταν όμως αυτοί που ενωμένοι πήγαν την ανθρωπότητα ένα βήμα μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους. Έφεραν μαζί τους μία καθησυχασμένη αγανάκτηση.
Έτσι μάθαμε να περνάμε το χρόνο μας παρακολουθώντας τους άλλους, για να ξεχάσουμε ό,τι υπάρχει μέσα μας. Κάνουμε πρωταγωνιστές μέσα από τα social media όσους ζουν τη ζωή που θα θέλαμε. Σηκώνουμε πανό για τα πανανθρώπινα δικαιώματα, κατεβαίνουμε σε πορείες και υψώνουμε το ανάστημά μας στο όνομα του καλύτερου «εγώ». Έτσι επιδιδόμαστε ελεύθερα στον ακραίο ανταγωνισμό, όντες έτοιμοι να «πατήσουμε επί πτωμάτων» για τη δουλειά των ονείρων μας. Αφού αυτά ακούγονται ουτοπικά και χίπικα γιατί οι άνθρωποι γίνονται ολοένα και πιο δυστυχισμένοι και εκδηλώνονται βίαια;
Οι ανθρωπολογικές και κοινωνιολογικές μελέτες μπορούν να δώσουν απαντήσεις σχετικά με την πορεία της κοινωνίας και τη ποιότητας ζωής. Η μοντέρνα κοινωνία βιώνει έναν σαρωτικό ναρκισσισμό και ατομικισμό, ιδίως σε αναπτυγμένες κοινωνίες, με οικονομική πρόοδο. Οι άνθρωποι συχνά φοβούνται να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο και έχουν ξεχάσει την τεχνική της προσέγγισης. Τα social media και το παγκόσμιο status quo δίνει έμφαση στη φήμη, στους ηγέτες και στις πρωσοποκεντρικές περσόνες. Ποτέ άλλοτε οι άνθρωποι δεν είχαν βήμα τόσο εύκολα, με σκοπό να εκφράσουν τις ιδέες και τις σκέψεις τους. Μέσα σε αυτή την παρανοϊκή, μοναχική ελευθερία, παρουσιάζονται ακραία φαινόμενα μιμητισμού. Τη δεκαετία του 1980, 1990, 2000 υπήρχαν είδωλα, όμως οι άνθρωποι έτειναν να διατηρούν το προσωπικό τους ύφος. Στη μοντέρνα κοινωνία στο βωμό του «embracing» μιλάμε, ντυνόμαστε όλοι το ίδιο, ο καθένας μόνος του.
Ψάχνοντας τον εαυτό μας, χάσαμε τη φύση μας. Είναι καιρός να ανασυγκροτηθούμε και να βρούμε τη ζωή, μακριά από πρότυπα και εξατομικευμένες οδηγίες. Το μέλλον της ανθρωπότητας προδιαγράφεται δύσκολο και μόνο η συλλογικότητα θα λύσει τα παγκόσμια προβλήματα.
Πηγές:
Ronald E Riggio Ph.D. Cutting-Edge Leadership
Are We All Becoming More Self-Centered? What does this mean for our future?. Ανακτήθηκε από: www.psychologytoday.com
Παρόμοια άρθρα που μπορεί να σ’ενδιαφέρουν:
Λίγα λόγια για τον συντάκτη
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΑΡΑΠΑΝΟΥ
Πολλοί άνθρωποι φοβούνται να πουν αυτό που θέλουν, για αυτό και δεν παίρνουν αυτό που θέλουν. Madonna 1958-
Πηγή: https://www.maxmag.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.