ΔΩΡΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Υπάρχει «παρακρατόμετρο»; Μονάδα μέτρησης που υπολογίζει πόσο κυβερνά το κράτος και πόσο το παρακράτος; Ποιες δομές –επίσημες ή ανεπίσημες– διαμορφώνουν τη λήψη αποφάσεων και την πολιτική; Μάλλον όχι. Η λειτουργία παράκεντρων εξουσίας, η λειτουργία παρακράτους είναι αντίληψη του τρόπου διαχείρισης της εξουσίας. Για την κεντρική, επίσημη, φανερή διακυβέρνηση υπάρχουν τρεις εκδοχές: ή ενεργοποιεί και χρησιμοποιεί άμεσα τα παράκεντρα ή γνωρίζει την ύπαρξή τους και ανέχεται την δράση τους γιατί με κάποιο τρόπο επωφελείται από αυτή ή –μάλλον απίθανο καθώς οι διαφορετικές εκφάνσεις εξουσίας είναι επικαλυπτόμενοι κύκλοι που συναντώνται διαρκώς– αγνοεί την ύπαρξή τους. Και στις τρεις περιπτώσεις οι ευθύνες είναι βαρύτατες.
'Ολα όσα έρχονται τις τελευταίες ημέρες στο φως της επικαιρότητας, παραπέμπουν στη λειτουργία και τη δράση όχι ενός, αλλά πολλών παράκεντρων εξουσίας την εποχή διακυβέρνησης της χώρας από την προηγούμενη κυβέρνηση. Ομάδων και ατόμων που λειτουργούσαν με μοναδικό κριτήριο την εξυπηρέτηση δικών τους καθορισμένων στόχων και επιδιώξεων είτε προς όφελος ατομικών συμφερόντων είτε προς διευκόλυνση και εδραίωση ημετέρων είτε, τέλος, με σαφή επιδίωξη την εξόντωση πολιτικών αντιπάλων ακόμα και με ψεύδη. Αλισβερίσια εξωθεσμικά με αέρα παντοδυναμίας.
Εντυπωσιακότερο όλων είναι το γεγονός ότι, όπως αποκαλύπτεται, σχεδόν όλοι ήξεραν για όλους. Ανοχή; Εργαλειοποίηση; Οίηση; Ερωτήματα που δεν πρόκειται, ασφαλώς, να απαντηθούν. Υποθέσεις μπορούν να γίνουν πολλές για διαρκείς ασκήσεις ισορροπίας ανάμεσα σε εταίρους ακόμη και εντός του ιδίου κόμματος, που δεν εμπιστεύονται στο παραμικρό ο ένας τον άλλον παρά τους δημόσιους εναγκαλισμούς. Που προτιμούν να έχουν «δεμένο τον γάιδαρό τους» με στοιχεία για εξωθεσμικές παρεμβάσεις, που μπορούν ανά πάσα στιγμή να πέσουν στο τραπέζι και να επαναφέρουν τις σχέσεις πριν αυτές ανατραπούν.
Το διαφορετικό ύφος και ήθος εξουσίας και διακυβέρνησης είναι γράμμα κενό όσο κάποιος δεν έχει την εξουσία και θεωρητικά το επικαλείται. Μετά την άσκηση διακυβέρνησης μιλούν οι πράξεις, οι χειρισμοί και οι ενέργειες. Και όσα γίνονται γνωστά αυτές τις ημέρες δεν τιμούν το «διαφορετικό ύφος και ήθος». Κάθε άλλο. Και, βεβαίως, οι όποιοι συμψηφισμοί με το μάτι απέναντι και στο «τι έκαναν ή κάνουν οι άλλοι» περισσότερο εξυπηρετούν την ισοπεδωτική και απαξιωτική λογική του «όλοι ίδιοι είναι» και ενισχύουν τη διαιώνιση τέτοιων πρακτικών.
Πηγή: https://www.kathimerini.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.