Δημήτρης ΔανίκαςΑπό την παραβατικότητα στην ασυμμετρία και από την ασυμμετρία στο χάος. Δηλαδή η συσσώρευση αλλεπάλληλων κρίσεων. Η συσσώρευση εφιαλτικών τιμολογίων. Η συσσωρευμένη ακρίβεια προϊόντων. Η συσσώρευση ανελέητων πολεμικών συγκρούσεων. Ολα αυτά καταλήγουν σε μια διαρκή συσσώρευση αγανάκτησης, οργής, φόβου, ανασφάλειας και τρόμου.
Αν και οι υπόγειες σεισμικές δονήσεις δεν έχουν ξεσπάσει ακόμη. Αν και το μάγμα του ηφαιστείου ασυμμετρίας και χάους δεν έχει κατρακυλήσει προς όλες τις κατευθύνσεις ακόμη. Αν και ο κάθε πολίτης εξακολουθεί συγκρατημένος να πορεύεται προς τον αφανισμό της τσέπης του ακόμη. Αν και ο φόβος, η ανασφάλεια και ο τρόμος εξακολουθούν να πνίγουν την οργή του.
Αν και όλα αυτά είναι αποτυπωμένα όχι μόνο στο βλέμμα, αλλά και στα λόγια σε κάθε γωνιά και κάθε περιοχή. Εντούτοις, η απόσταση απ’ αυτή την εξωτερική νηνεμία, απ’ αυτή την μπουνάτσα μέχρι την επικείμενη θύελλα είναι δυσδιάκριτη και σχεδόν μηδενική.
Ολα, μα όλα όσα βιώνει και στενάζει η κοινωνία του μεροκάματου, αλλά και των μικρομεσαίων, όλων των χαμηλών και απροστάτευτων στρωμάτων παραπέμπουν σε ηλεκτρική σκούπα τελευταίας τεχνολογίας, με απίστευτη απορροφητικότητα, επιπέδου Gaggenau, της πιο ακριβής γερμανικής βιομηχανίας οικιακών συσκευών.
Κάθε στιγμή και κάθε μέρα αυτή η «σκούπα» απορροφά με ιλιγγιώδη ταχύτητα κάθε ευρώ και κάθε δεκάρα που έχει απομείνει στο πορτοφόλι όλων αυτών των λεγόμενων «παιδιών ενός κατώτερου θεού».
Και την ίδια στιγμή στο πάρτυ μεγάλων εταιρειών, ιδίως της ενέργειας και των πετρελαιάδων, έχουν στήσει τρικούβερτο γλέντι. Αχαλίνωτου, συστηματικού, κυνικού και ανελέητου οργίου. Η ορολογία «ρήτρα αναπροσαρμογής» που για κάθε κοινό θνητό είναι αλαμπουρνέζικα μοιάζει με «ρήτρα αναδιανομής» εισοδήματος.
Η «σκούπα» που λέγαμε απορροφά και μεταφέρει χρήματα με το τσουβάλι από τις τσέπες των πληβείων, των φτωχών και των ανυπεράσπιστων στα ταμεία κολοσσών, που σαν μαυραγορίτες και ακρίδες της Αιγύπτου σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους.
Ούτε προφήτης ούτε Κασσάνδρα. Ομως αν εξακολουθήσουμε να πορευόμαστε με αυτά τα δεδομένα. Αν ο ανθυποτσάρος Βλαντιμίρ Πούτιν κλείσει τις στρόφιγγες, όπως έκανε σε Βουλγαρία και Πολωνία. Αν κάποιες χώρες της Δυτικής Ευρώπης συνάψουν μαζί του συμφωνία και πληρώσουν το φυσικό αέριο σε ρούβλια. Αν η Ουάσινγκτον εξακολουθεί να λαμβάνει κυρωτικά μέτρα για να στραγγαλίσει τη ρωσική οικονομία.
Αν οι πολίτες των δυτικών ευρωπαϊκών χωρών εξακολουθήσουν να στενάζουν και να βογκάνε ανάμεσα στις συμπληγάδες Ρωσίας - ΗΠΑ. Αν ο Ρώσος δικτάτορας εξακολουθήσει να «λιώνει» αθώους και αμάχους. Αν η πολεμική βαρβαρότητα μετακινηθεί και προς άλλες κατευθύνσεις. Και αν όλα αυτά καταλήξουν σε ακόμα μεγαλύτερη ακρίβεια με μια γιγαντιαία απορροφητική «σκούπα», τότε τρία πράγματα μπορεί να συμβούν.
Το πρώτο, η συγκρότηση ενός αυτοσχέδιου λαϊκού κινήματος με τίτλο «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω». Καθόλου δύσκολο και καθόλου απίθανο. Το δεύτερο, η εξάπλωση μιας γενικευμένης δυσαρέσκειας τόσο εναντίον της Ουάσινγκτον όσο και εναντίον της ουκρανικής κοινωνίας. Με την επωδό: «Τι να γίνει, ρε παιδιά, να παραδοθείτε να τελειώνουμε μ’ αυτή την ιστορία, άλλωστε εσείς τσιμουδιά όταν οι Τουρκαλάδες έμπαιναν, σκότωναν και μοίραζαν τα ιμάτια της Κύπρου».
Και το τρίτο, το ακόμα χειρότερο, με τις επερχόμενες εκλογές ψηφίζουμε τιμωρητικά ό,τι να ’ναι. Εμπρός στον δρόμο που χάραξε η Μαρίν Λεπέν. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται. Και τι με κόφτει εμένα αν ο Τσίπρας, ο Ανδρουλάκης, ο Μπογδάνος, ο Βαρουφάκης, ο Βελόπουλος και ο Κασιδιάρης επωφεληθούν από την οργή μου; Ο απελπισμένος απελπισία σπέρνει. Ο μικρός παραβάτης από τον μεγάλο παραβάτη τα μαθήματά του παίρνει.
Αλλωστε, σου λέει, εσύ με τους εταιρειάρχες που βγάζουν έναν σκασμό λεφτά από τα παρκαρισμένα αποθέματα πετρελαίου που φρόντισαν να αγοράσουν στην τιμή του ενός δολαρίου το βαρέλι. Εμείς με την οργή, την απελπισία μας και με τον τυφλό θυμό μας.
Ακούει κανείς; Το ελπίζω. Αλλιώτικα χάος έδωκας, χάος θα λάβεις!
Πηγή: https://www.protothema.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.