ΜΟΝΑΞΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΠΑΨΕ ΝΑ ΧΤΥΠΑΣ!

Δημήτρης Δανίκας

Θρυλική η ατάκα που «κυκλοφορεί» σε κάποιες ταινίες του Χόλιγουντ. Θρυλική επειδή μέσα σε ελάχιστες λέξεις τα λέει όλα «The Brains not the Guns». Μεθερμηνευόμενο «το μυαλό όχι τα όπλα»

Που διαπιστώνεται αυτό; Μα φυσικά στην ανεγκέφαλη πολεμική εκστρατεία του Πούτιν και στην έξυπνη, υπόδειγμα πανουργίας, παγίδα που του έστησαν οι αίλουροι των ΗΠΑ. Πάμε τώρα στο επίκαιρο

Οπου προχτές το βράδυ σε τηλεοπτικό talk show είδα και άκουσα μια κυρία, από τα στελέχη της κυβέρνησης, να λέει ούτε λίγο ούτε πολύ «η άμυνα μας είναι αποκλειστικά δική μας υπόθεση»

Το περίεργο αυτής της ιστορίας είναι ότι ουδείς εκ των καλεσμένων, και μάλιστα των αντιπάλων, άρπαξε την ευκαιρία να της πει «μα κυρία μου αν είναι έτσι, και για να το λέτε εσείς κάπως έτσι είναι, τότε γιατί να είμαστε μέλη της ΝΑΤΟικής συμμαχίας; Και γιατί να στέλνουμε βοήθεια; Μήπως η Ελλάδα υποδύεται τον καλό Σαμαρείτη της Δυτικής συμμαχίας; Μπας και όταν κάποιος ραπίζει το δεξιό μας μάγουλο εμείς πρέπει να του προσφέρουμε και το αριστερό;»

Αγαπητοί μου αυτή είναι η αλήθεια. Γλώσσα λανθάνουσα λοιπόν. Για παράδειγμα, όταν η Σουηδία και η Φιλανδία απειλούνται από τη Ρωσία, τότε σπεύδουν, και καλά κάνουν, να στεγαστούν κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ

Όταν όμως η Σωρρακώσταινα απειλείται από τον γείτονα τον σουλτάνο, τότε τι γίνεται παιδιά; Που να πάμε; Τι να κάνουμε; Πως να αντιδράσουμε; Θα μου πείτε, να παζαρέψουμε. Όπως κάνει ο «σύμμαχος» Ταγίπ Ερντογάν.

Που από τη μια μεριά δηλώνει ότι θα κάνει χρήση του δικαιώματος βέτο ώστε Σουηδία και Φιλανδία να μην «στεγαστούν» κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ. Και από την άλλη μεριά, αυτό το βέτο λειτουργεί πλαγίως ως πίεση υπέρ της αναβάθμισης του τουρκικών F-16 και αργότερα της αγοράς F-35. Που άλλωστε οι άνθρωποι τα έχουν προπληρώσει

Το παζάρι του Ταγίπ, και γενικώς των διαχειριστών εξωτερικών υποθέσεων και απογόνων της κληρονομιάς της Υψηλής Πύλης, είναι φυσικά το «δώσε για να δώσω» και «πέσε για να πέσω». Παλιά μου τέχνη κόσκινο!

Το ερώτημα είναι απλό: άραγε εμείς μπορούμε να παζαρέψουμε; Μπορούμε, φερ ειπείν, να διεκδικήσουμε την πολεμική εμπλοκή και συνδρομή των συμμάχων μας σε μια ενδεχόμενη έφοδο των τουρκικών στρατευμάτων και στην συνακόλουθη επιχείρηση αρπαγής κάποιων νησιών του Αιγαίου;

Η απάντηση είναι διπλή. Η πρώτη από χείλη ανώτατου Αμερικανού αξιωματούχου «η Τουρκία είναι πολύτιμη σύμμαχος των ΗΠΑ». Η δεύτερη είναι γνωστή. Δηλαδή τίποτα. Δηλαδή «παιδιά καθίστε καλά». Δηλαδή «σταματήστε να τσακώνεστε». Και δηλαδή «βρείτε τα»

Οποιον ρωτήσεις, απ οποιαδήποτε κομματική παράταξη, ακόμα και τα νήπια, ένα πράγμα θα σου πει «στα δύσκολα είμαστε μόνοι μας». Για να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Τόσο απλά. Πάμε τώρα στο «γιατί»

Μα το έχουμε δεκάδες φορές τονίσει και υπογραμμίσει. Τα πλεονεκτήματα της Τουρκίας είναι ανώτερα και άκρως ελκυστικά για την Αμερική και την δυτική συμμαχία. Τόσο γεωγραφικά, όσο και στρατηγικά. Το μειονέκτημα της Τουρκίας, δηλαδή η Ανατολική της τοποθεσία, μεταβάλλεται σε πλεονέκτημα για τα συμφέροντα της συμμαχίας

Για παράδειγμα, ουδείς πρωθυπουργός, πλην του Κώστα Καραμανλή που με επιπολαιότητα έκανε κόνξες, ουδείς λοιπόν προσπάθησε να κάνει παζάρια. Από τον Σημίτη μέχρι τον Γιώργο Παπανδρέου και από τον Γιώργο μέχρι τον αριστερό Αλέξη Τσίπρα. Ο οποίος μάλιστα ξεπέρασε κάθε άλλο προηγούμενο και από το σύνθημα «Αμερικανοί φονιάδες των λαών», κατέληξε «Αμερικανοί αδέρφια των Ελλήνων πατριωτών»

Με απλά λόγια: είμαστε μόνοι και τη μοναξιά μας την πληρώνουμε ακριβά. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται!

Πηγή: https://www.protothema.gr