Γιάννης Μυλόπουλος
«Η Ελλάδα είναι μια χώρα με καταπληκτική ποιότητα ζωής. Αν μπορεί να προσφέρει και καλή εργασία και καλές απολαβές, για κάποιον ο οποίος είναι Έλληνας η επιστροφή είναι περίπου μονόδρομος και αυτό είναι κάτι που αρχίζουμε και το βλέπουμε να γίνεται», δήλωσε ο πρωθυπουργός 3 μήνες πριν, επισκεπτόμενος τα κεντρικά γραφεία μιας ελληνικής ιδιωτικής εταιρείας.
Στην ίδια επίσκεψη ο πρωθυπουργός είχε αναφερθεί με πολύ κολακευτικά σχόλια για τις εταιρείες startup, για τις οποίες είπε ότι «είναι ένας κόσμος βαθιά αξιοκρατικός. Προχωράς ανάλογα με τη δουλειά σου, με την επιτυχία σου, με τη συνεισφορά σου στην εταιρεία. Και βέβαια αυτό κάνει πολλούς νέους και λιγότερο νέους που έφυγαν από την Ελλάδα τα χρόνια της κρίσης να σκέφτονται να γυρίσουν πίσω».
Κι ακόμη, λίγο καιρό πριν τη δήλωση αυτή ο πρωθυπουργός, σε εκδήλωση προσυνεδρίου της ΝΔ στα Ιωάννινα, παρουσίασε τη δική του εικόνα για την Ελλάδα που προσελκύει Έλληνες και ξένους εργαζόμενους επειδή έχει «καλές συνδέσεις και γρήγορα Internet, καλούς δρόμους, καλά νοσοκομεία και καλά σχολεία».
Ως παράδειγμα αυτής της… νέας Ελλάδας επί δικής του διακυβέρνησης, ο πρωθυπουργός έφερε έναν νέο, τον Παύλο, που «επέλεξε να γυρίσει στην Ελλάδα επειδή είδε ότι μπορεί πια να έχει εδώ τις ευκαιρίες που του αξίζουν».
Βέβαια ο Παύλος είναι από τους ελάχιστους που επέστρεψαν στην Ελλάδα όχι γιατί είδε τις ευκαιρίες που του αξίζουν, αλλά για να αναλάβει το εργοστάσιο των γονιών του, καθώς είναι από τα τυχερά παιδιά που γεννήθηκε από γονείς που είναι ιδιοκτήτες μιας από τις λίγες μεγάλες βιομηχανίες που έχουν απομείνει στη χώρα.
Η αναντιστοιχία των όσων ο πρωθυπουργός σκηνοθετεί για να δημιουργήσει ψευδείς εντυπώσεις για μια άλλη Ελλάδα, σε σχέση με την πραγματικότητα της χώρας σήμερα, είναι χαώδης.
Κι αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια όχι γιατί το λέει η αντιπολίτευση, αλλά γιατί το απέδειξε ο ίδιος ο πρωθυπουργός με το παράδειγμά του. Το απέδειξε ο ίδιος ο Μητσοτάκης με τον τρόπο που επέλεξε να «τακτοποιήσει» και τα δύο του παιδιά μετά τις σπουδές τους.
Το απέδειξε με τον τρόπο που ΔΕΝ εμπιστεύτηκε για τα δικά του παιδιά την Ελλάδα ως χώρα με καταπληκτική ποιότητα ζωής.
ΔΕΝ την εμπιστεύτηκε ως χώρα που δίνει ευκαιρίες σε νέους για να επιστρέψουν και ως χώρα αξιοκρατική, όπου ο καθένας βρίσκει αυτό που του αξίζει.
Και βέβαια ΔΕΝ εμπιστεύτηκε την Ελλάδα ως χώρα με εξαιρετικό εκπαιδευτικό σύστημα μια και τα πανεπιστήμια, επί δικής του διακυβέρνησης, είναι τα μόνα στον κόσμο που αστυνομοκρατούνται σαν να ήταν φυλακές και που κλείνουν τις πόρτες τους στους νέους με εφευρήματα σαν την Ενιαία Βάση Εισαγωγής, στέλνοντάς τους πελατεία στα αδιαβάθμητα ιδιωτικά κολέγια που η δική του διακυβέρνηση εξίσωσε, αναξιοκρατικά και χωρίς αξιολόγηση, με τα υψηλής στάθμης δημόσια πανεπιστήμια.
Αν ο πρωθυπουργός εμπιστεύονταν την Ελλάδα, επιλέγοντάς την ως χώρα για να δουλέψουν τα παιδιά του, θα επιβεβαίωνε τη θεωρία του περί «καταπληκτικής ποιότητας ζωής», περί «αξιοκρατίας» και περί «χώρας που οι νέοι την επιλέγουν για να επιστρέψουν γιατί δίνει καλές ευκαιρίες».
Αυτά τα ωραία όμως που ο πρωθυπουργός περιγράφει για την Ελλάδα που ο ίδιος οραματίστηκε και υλοποιεί, όπως οι επιλογές του αποδεικνύουν, δεν ισχύουν για τα δικά του παιδιά.
Τα παιδιά του Μητσοτάκη ΔΕΝ επέλεξαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα που φτιάχνει ο πατέρας τους, αλλά «βολεύτηκαν» και τα δύο στην οικονομική ασφάλεια που παρέχει το εξωτερικό. Και από ό,τι γράφεται στον τύπο, όχι και με τόσο… αξιοκρατικό τρόπο.
Η μεν κόρη του «βρήκε» δουλειά στο Λονδίνο, κατά σύμπτωση μάλιστα στην εταιρεία στην οποία η κυβέρνηση, πρωθυπουργός της οποίας είναι ο πατέρας της, πούλησε πρόσφατα το 17% των μετοχών της ΔΕΗ.
Ο δε γιός Μητσοτάκης «βρήκε» δουλειά στην ασφάλεια των Βρυξελλών, στο γραφείο ενός Ισπανού ευρωβουλευτή, που κατά σύμπτωση είναι και αντιπρόεδρος του Λαϊκού κόμματος, του κόμματος δηλαδή στο οποίο ανήκει και το κόμμα του οποίου πρόεδρος είναι ο πατέρας του.
Η σημερινή Ελλάδα της φτώχειας και των μεγάλων ανισοτήτων, η Ελλάδα της «αριστείας» από την ανάποδη, που έρχεται πρώτη στους θανάτους από την πανδημία και πρώτη ακριβότερη χώρα στην Ευρώπη, η Ελλάδα του πληθωρισμού που αγγίζει το 10%, η Ελλάδα των καρτέλ της κερδοσκοπίας και της αισχροκέρδειας που είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δεν έχει μειώσει τις τιμές της ενέργειας, η Ελλάδα της μαφίας και των ανεξερεύνητων δολοφονιών, η Ελλάδα που μετατρέπει τα σκάνδαλα διαφθοράς σε… σκευωρίες και κλείνει υποθέσεις διαφθοράς με αδιευκρίνιστα ποσά στους λογαριασμούς υπουργών της κυβέρνησης, είναι η Ελλάδα για τα παιδιά των… άλλων.
Η Ελλάδα του Μητσοτάκη είναι καλή μόνο για γρήγορες και αποδοτικές «αρπαχτές» κάποιων επιτήδειων.
Που κι εκείνοι, τα δικά τους παιδιά τα στέλνουν στο εξωτερικό.
Πηγή: https://m.tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.