''ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΣΣΕΙ ΚΑΘΕ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΣΤΗΡΙΖΕΙ''!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΥ ΣΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ Κ. ΞΕΝΑΚΗ

- «Υποδεχθήκατε» την συμφωνία των Βρυξελλών με πολύ σκληρούς χαρακτηρισμούς. Μιλήσατε για Ημέρα προδοσίας του λαού». Τώρα που έχουν περάσει μερικά εικοσιτετράωρα αν σας ρωτούσα θα επιμένατε σε αυτή την τόσο αιχμηρή τοποθέτηση και γιατί; 

Στο δημοψήφισμα το ερώτημα ήταν σαφές: Ναι ή όχι στο σχέδιο Γιούνκερ. Και το μήνυμα του λαού ήταν σαφές :πανηγυρικό όχι. Μια εβδομάδα μετά η κυβέρνηση υπέγραφε το Μνημόνιο Τσίπρα δύο φορές χειρότερο από το σχέδιο Γιούνκερ. Ας φαντασθούμε ότι το 1974 που ο λαός πανηγυρικά στο δημοψήφισμα είπε όχι στη βασιλεία και μια εβδομάδα μετά επιστρέφει ο Κωνσταντίνος, όχι απλά ως συνταγματικός βασιλέας αλλά ως αυτοκράτορας. Αν δεν είναι αυτό προδοσία τι είναι ;

- Πολλοί λένε ότι αυτό που πέτυχε ο κ. Τσίπρας ήταν ότι καλύτερο μπορούσε με τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν. Εσάς ποια είναι η δική σας άποψη;

Ναι ακούω κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να λένε ότι λειτούργησαν σε συνθήκες «πραξικοπήματος». Εγώ ξέρω ότι το 1967 όταν έγινε πραξικόπημα η Αριστερά ήταν η πρώτη που αντέδρασε με τίμημα ανθρώπινες ζωές , βασανιστήρια, εξορίες, φυλακίσεις. Είναι εντελώς παράλογο να εμφανίζει ως υπερασπιστικό λόγο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ένα « πραξικόπημα» των Γερμανών και άλλων. Αυτά ήταν προβλέψιμα, είχαν γίνει και με τον Παπανδρέου στις Κάννες. Ο Σαρκοζί τον είχε πιάσει από το γιακά.

- Τι άλλη επιλογή είχε ο πρωθυπουργός την περασμένη Κυριακή απέναντι σε τόσες αντιδράσεις και ποιες συνέπειες θα είχε αυτή η άλλη επιλογή για την Ελλάδα;

Όλη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και μετά, όταν εγκατέλειψε τη θέση «το ευρώ δεν είναι ταμπού» στηριζόταν σε ένα κυνικό ψέμα : Μπορούμε να καταργήσουμε την λιτότητα και να μείνουμε στο ευρώ. Αυτό οδήγησε σε μια πολιτική αρεστή στο λαό γιατί δεν είχε ρήξεις, εντελώς όμως απραγματοποίητη. Αυτή η πολιτική, για την οποία φέρουν ακέραιη την ευθύνη θα οδηγούσε αναγκαστικά σε μια τέτοια «συννεφιασμένη Κυριακή».

- Κι όμως, ακόμα και μετά από αυτό το Τρίτο Μνημόνιο, ο πρωθυπουργός δείχνει να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης ενός μεγάλου μέρους του κόμματος του αλλά και της ανοχής ακόμα και της αντιπολίτευσης...

Μη βιάζεσθε. Ο λαός τα έχει χαμένα, νιώθει μια μεγάλη απογοήτευση γιατί η ελπίδα και η αναθάρρηση των πρώτων εβδομάδων διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται σε μια άγρια μνημονιακή κατάσταση. Ας τον αφήσουμε να σκεφτεί.

- Είστε από εκείνους που θεωρούν ότι ο πρωθυπουργός παρασύρθηκε από τον κ. Βαρουφάκη; Του έδωσε πολύ χώρο ενώ δεν έπρεπε;

Ασφαλώς τα πρόσωπα παίζουν σημαντικό ρόλο, ειδικά σε περιόδους διαπραγματεύσεων, που απαιτούν ευφυΐα, επινοητικότητα, ικανότητα για φιλίες, σοβαρότητα και κυρίως σαφείς στόχους και ύπαρξη εναλλακτικού σχεδίου. Η σπασμωδικότητα, το σκωτσέζικο ντους, τα άλλα λόγια έξω και άλλα λόγια μέσα στο κόμμα, η απουσία σαφούς πολιτικής και σχεδίου β δεν ήταν χαρακτηριστικά μόνο ενός κυβερνητικού παίκτη αλλά συνολικά της κυβερνητικής πολιτικής.

- Γνωρίζετε πολύ καλά τον χώρο της Αριστεράς. Εκτιμάτε ότι θα υπάρξουν εξελίξεις που θα οδηγήσουν σε πολυδιάσπαση;

Το αντίθετο. Πιστεύω ότι επιτέλους, ασυγχώρητα καθυστερημένα μάλιστα, αυτό το ρεύμα μέσα στην κοινωνία, που οι έρευνες το ανεβάζουν στο 30% με 40%, θα μπορέσει να εκφρασθεί μέσα από ένα ενωμένο μέτωπο του λαού για την απελευθέρωση της χώρας μας από την ευρωζώνη, για την σωτηρία και την ανασυγκρότησή της, για το δικαίωμα στην εργασία.

- Τι λέτε για τα σενάρια κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης;

Την «εθνική συνεννόηση» την έχουμε ήδη. Η κυβερνώσα πλειοψηφία αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι ένα τμήμα, το μεγαλύτερο του ΣΥΡΙΖΑ, η ακροδεξιοί των ΑΝΕΛ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ. Έχουμε ήδη πάρει μια γεύση από τους πικρούς καρπούς. Ακόμη ίσως πιο στυφή από αυτή που είχαμε με την εθνική ενότητα της ΔΗΜΑΡ, άλλου ενός κόμματος αριστερής προέλευσης, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η εμπειρία της Ελλάδας δείχνει ότι το ευρώ κατασπαράσσει κάθε κόμμα του το στηρίζει ακόμα και όταν λειτούργει σε συνθήκες εθνικής ενότητας.

- Πιστεύετε ότι ο κ. Τσίπρας θα προσπαθήσει να κάνει μια στροφή προς την Κεντροαριστερά και να γίνει ηγετική φυσιογνωμία σε αυτό το χώρο που υπάρχει πρόβλημα ηγεσίας.

Πιστεύω ότι δεν υπάρχει δυνατότητα όχι μόνο για αριστερή αλλά ούτε καν για κεντροαριστερή ούτε και για σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Το ευρώ, το χρέος και το μνημόνιο επιβάλουν αδίστακτες πολιτικές απέναντι σε μια κοινωνία που διψάει για θέσεις εργασίας, αξιοπρεπές εισόδημα, επαρκή περίθαλψη, ποιοτική παιδεία.

- Ήσασταν ο πρώτος πολιτικός που μίλησε για την ανάγκη επιστροφής στη εθνικό νόμισμα. Εκτιμάτε ότι προς τα εκεί πρέπει να κινηθεί η Ελλάδα παρά το ότι στις δημοσκοπήσεις ο κόσμος στην πλειοψηφία του πιστεύει πως το ευρώ είναι μονόδρομος;

Δυστυχώς έχετε δίκιο σε αυτό που λέτε για τον κόσμο. Ξέρετε κάθε κυρίαρχη οικονομική και πολιτική τάξη έχει μια κυρίαρχη αφήγηση. Όταν αυτή η τάξη είναι σε φάση ανάπτυξης η αφήγηση αυτή είναι θετική όπως με τον παλιό Καραμανλή τη δεκαετία του 80 και το ευρωπαϊκό όραμα. Όταν η τάξη αυτή καταρρέει η αφήγηση της είναι μόνο αρνητική, προσπαθεί να ενσπείρει τον τρόμο στην εναλλακτική λύση. Το ότι έξω από το ευρώ θα γυρίσουμε στην λίθινη εποχή το ακούμε ακατάπαυστα από τον Μπάρακ Ομπάμα μέχρι τον Παύλο Τσίμα. Ο κόσμος όμως με την επεξεργασία που θα κάνει και στις νέες εμπειρίες απελευθερώνεται. Γι αυτήν την άλλη λύση εμείς στο Σχέδιο β δεν διεκδικούμε καμία πρωτιά. Έχουμε όμως τη συνείδηση μας ήσυχη γιατί είμαστε σε προχωρημένη επεξεργασία, με βάση κυρίως τις εξαιρετικά αξιόλογες μελέτες του «Ινστιτούτου Μπάτσης», μιας εναλλακτικής κυβερνητικής πολιτική έξω από το ευρώ.

Πηγή: http://iskra.gr