Ο τρελός
Ένας τρελός καθότανε στην είσοδο
τη νύχτα απόψε και μιλούσε,
μιλούσε βιαστικά κι όταν απόσταινε
κάποτε, σκεφτικά χαμογελούσε.
την πρώτη αδυναμία των ανθρώπων.
«Μα θα μιλήσω απόψε κι ας με δέσουνε,
ξέρω τα μυστικά των άγιων τόπων!
»Ξέρω όλο μυστικά και γύρω μου άφοβα
θα τα βροντοφωνήσω πάλι.
Α, ήμουν τρελός τόσον καιρό που σώπαινα
κι αυτά μου ’χουν βαρύνει το κεφάλι.
»Φίλε μου, να ’σαι απλώς πολυλογάς
χωρίς ουσία, θα ’σαι βάρος.
Φρόντιζε να ’σαι ο πιο επικίνδυνος
και μόνος σου να παίρνεις θάρρος.
»Να ’χεις καρδιά κι όλο να ευφραίνεται
μ’ αίσθημα και φιλοτιμία,
είναι… να καρτεράς το θάνατο
και να ’ρθει μια λιποθυμία!!!
»Είδες ο φουκαράς ο τζίτζικας
ψόφησε εχτές από ειλικρίνεια.
Τα ’λεγε αληθινά κ επίμονα
και μεις τα παίρναμε για γκρίνια.
»Στο τέλος έσκασε από ευγένεια
κι επίσημα κυλίστηκε στο χώμα…
Α φαύλοι, δε θα μου το κλείσετε
ποτέ τ’ αχρείο μου το στόμα!»
Και τα ’λεγε τόσο ήρεμα
τόσο γλυκά η ματιά του εφωτοβόλει,
γελούσε ξαφνικά κι έτσι χαρούμενα
σα να ’ταν η καρδιά του περιβόλι!
Η Μαρία Πολυδούρη γεννήθηκε την 1η Απρίλη του 1902 στην Καλαμάτα και έφυγε από τη ζωή, στις 29 Απρίλη του 1930, σε μια κλινική όπου νοσηλευόταν για φυματίωση. Το ποίημά της Ο τρελός περιλαμβάνεται στην έκδοση Μαρία Πολυδούρη-Κώστας Καρυωτάκης, Στη σκιά της Ποίησης, σε επιμέλεια-ανθολόγηση Γιάννη Η. Παππά, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο (2009).
Πηγή: http://atexnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.