Κακοποιημένη η αλήθεια
από τόσες άγριες ψυχές
που με τον θυμό λυτρώνουν.
Κατιούσα
Ένα παράπονο
σαν χάνεται η μέρα
πνίγει τις καρδιές μας.
Άνθρωποι που χάθηκαν
και κρύβονται στα αστέρια
Κι εσύ που νοσταλγείς
τις μέρες τις παλιές
και καίγεσαι απ’ τον πόνο.
Ζεις σε ένα όνειρο
και οι μέρες σου θολές
κοιτώντας τες με τρόμο.
Ένας φόβος
γίνεται η ζωή
για ανθρώπους που θα φύγουν.
Για ανθρώπους που έφυγαν
για αυτούς που χάθηκαν
κι αυτούς που σε εγκαταλείπουν.
Το άδικο το κάναμε σωστό
μήπως σώσουμε τίποτα
από τον αδύναμο εαυτό μας.
Μα το άδικο αυτό
σαν πρόσωπο αληθινό
μας πνίγει στο κενό μας.
Κακοποιημένη η αλήθεια
από τόσες άγριες ψυχές
που με τον θυμό λυτρώνουν.
Βασιλεύει η οργή,
οι διχασμένες αξίες του ανθρώπου
που με βία τον σκοτώνουν.
Κι αν μένει κάτι ακόμη
να ζήσεις, να νιώσεις, να σκεφτείς
πριν η μέρα αρχίσει να σβήνει
μαζί με τα σπουδαία σου όνειρα,
καν’το! Καν’ το με όλη σου την δύναμη
και όχι μονάχα με τη θολή,
την αδύναμη φλόγα του “θέλω”.
Καν’το, σαν να χάνονται όλα.
Σαν να είναι η μόνη σου ευκαιρία.
Η μοναδική ευκαιρία για να ζήσεις…
Κλεοπάτρα
Πηγή: http://www.katiousa.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.