Αρχή και τέλος μιας ιστορίας πάθους και λογικής...
...σπινθηροβόλα βλέμματα μαγνήτισαν τη σκέψη μας, τα σώματά μας...διέγραψαν πορεία ακαταμάχητη μέσα μας, μα...στο άπειρο του πουθενά...
Ήταν τούτες οι Ματιές που παρέσυραν αυτή τη φορά το Σύμπαν στα λάγνα μονοπάτια τους...
λες και το μάγεψαν, το μέθυσαν, έπαιξαν παιχνίδι σαγηνευτικό μαζί του, αποδεσμεύοντας μεθυστικό άρωμα από εκείνες τις βαθιά λεπτές, χρυσοκέντητες ίνες τους, θεϊκά, πλασμένες να κοιτούν...
Άγνωστο πως...από την μια, γεννήθηκαν στιγμές ανείπωτου ερωτικού κάλους...
ξεκλείδωσαν θύρες ψυχής γεμάτες από δίψα, για την ευγενική αγάπη,
χάραξαν σκαλοπάτια χαράς πάνω στις ψηλαφητές, κηλίδες πόνου που χάρισε απλόχερα η ζωή και απέμειναν...και από την άλλη, άγνωστο πως...κοφτερές ματιές, σαν να όρθωσαν σιωπηλές κραυγές ίδιες με σπάνιο, παλλόμενο ήχο, παθητικού, αυτή τη φορά, μουσικού φθόγγου...
Έλιωσαν "αραχνούφαντα όνειρα" που τη θέση τους, πήραν ξέπνοοι, υπόκωφοι χτύποι, παγεροί, απόμακροι, βγαλμένοι από κείνα τα όργανα που "ζουν" μα, της πολύτιμης λήθης του παρελθόντος.
Άγνωστο πως... ματιές και σώματα κατέληξαν να μαρτυρούν απόγνωση, γεμάτα απελπισμένα "γιατί", έτρεχαν στο σκοτάδι να αναζητήσουν έστω, σπινθήρες φωτός και λάμψης εκείνων των υπέροχων, γνώριμων κάποτε συναισθημάτων μα..και από τη θαυμαστή λογική της σκέψης και του νου...
Ήταν σίγουρα μια πορεία Άνισης Αναμέτρησης...
''Annabelle''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.