Της Βαρβάρας Βλαχοπούλου //
Zωή
Όχι δε μετανιώνω για το ανένταχτο.
Τι νόημα θα είχαν τα καμώματα χωρίς τα νιάτα.
Επί τ’ αυτού ναι επί τ´αυτού, να απασφαλίσει η τέφρα, να εκπυρσοκροτήσει το «κατόρθωμα».
Να ρίξει μπόϊ η εφηβεία. Να πολεμηθεί ο ψυχαναγκασμός. Να νικηθεί ο κακός εαυτός της διαπαιδαγώγησης…να θεμελιωθεί η αυτονομία της σταθερής πατημασιάς του Εγώ.
Τι νόημα θα είχε το σκουλαρίκι στη μύτη της αυτοϊκανοποίησης,
το τατουάζ στη σάρκα της επιδειξίας!
Η εφηβεία χωρίς τη συσσώρευση του σμίγματος στο σπυρί, την έκρηξη των ορμονών της αρμονίας!
Αχαρτογράφητοι οι ναοί της νιότης.
Άσεμνοι, σεμνά προσκυνημένοι από τους επόμενους του ενεστώτα χρόνους.
Τεφροδόχος ψυχή!
Ζωή!
Πηγή: https://www.fractalart.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.