και απρόσωπο, σε μια βιαστική καθημερινότητα,
οι άνθρωποι μέσα
στο "ΕΓΩ" τους,
δείχνουν το πιο
σκληρό τους πρόσωπο.
Μοναξιά...
Όταν δεν είναι επιλογή
μετατρέπεται σε εφιάλτη.
Μία επώδυνη,τρομακτική και άκρως αρνητική κατάσταση...
Ως όντα που ζούμε σε κοινωνίες έχουμε ανάγκη
από συνδέσεις και αφουγκραστικές επαφές...
Όταν οι "δικοί" μας κυρίως άνθρωποι
μας απομονώνουν,
αυτή η απομόνωση
μας κάνει να νιώθουμε
έρημοι και αναξιοπαθείς.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα νιώσουν
ποτέ ευγνωμοσύνη
για ο,τι καλό
τους προσφέρεις
κι' όταν ζητήσεις
την δική τους βοήθεια
θα εφεύρουν
χιλιάδες δικαιολογίες
για να μην στην δώσουν...
Κι' αυτές οι σιωπές κάνουν τον μεγαλύτερο
θόρυβο μέσα
στο κεφάλι σου...
Είναι τραγικά δύσκολο
να γίνεις ένα ουρλιαχτό
σ' ένα περιβάλλον που αρνείται να σ' ακούσει.
"Μ.Γ"
Photo '2016'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.