ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ!

Νίκος Βατόπουλος

Το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα κλείνει θεαματικά με την οριστική αναδιάταξη του γεωπολιτικού χάρτη. Με αντανάκλαση στην καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων, οι αλλαγές στον αιώνα μας έχουν ήδη μεταβάλει αυτό που βιώνει ο μέσος πολίτης από τη στιγμή που θα βγει από το σπίτι του.

Καθώς πλέον είναι κοινή συνείδηση ότι ο οδοστρωτήρας που τρέχει παράλληλα με τον αιώνα μας είναι ταυτόσημος με μια ριζική εκθεμελίωση, ο άνθρωπος του 2025 καλείται να είναι προσαρμοστικός ως μέτρο επιβίωσης. Σε ηλικία 25 ετών, οι γεννηθέντες το συμβολικό έτος 2000 έχουν ασφαλώς πολύ μεγαλύτερο άγχος για το μέλλον από ό,τι οι γονείς και πολύ περισσότερο οι παππούδες τους, αλλά αυτό δεν ανακόπτει την ορμή της ζωής. Οι περιορισμένες πιθανότητες επαγγελματικής ανέλιξης και κοινωνικής ευελιξίας είναι πλέον καταχωρισμένες στη συλλογική μας διαβίωση.

Σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, μέσα στο οποίο νέες γεωπολιτικές τομές αναδύονται στον κόσμο, ο μέσος άνθρωπος αδυνατεί να αυτοπροσδιοριστεί. Η κοινωνική διαστρωμάτωση του 20ού αιώνα μοιάζει εξαϋλωμένη στο χθες. Αδυνατεί σήμερα να απαντήσει κανείς αν ανήκει στη μεσαία τάξη, όταν η περιθωριοποίηση του μεσοαστού είναι προϋπόθεση λειτουργίας του νέου κόσμου.

Σε αυτά τα χρόνια, προχωράει η σημαντική απαγκίστρωση του πληθυσμού από τις αξίες της γενικής μόρφωσης, της ανάγνωσης και των πολλαπλών γνώσεων. Παράλληλα, αποδυναμώνεται ο ρόλος του Τύπου και της επιχειρηματολογίας, έχοντας προ πολλού υποκατασταθεί από τη σαρωτική σαγήνη της αρένας των κοινωνικών δικτύων. Οι νέες μαζικοποιημένες ομάδες πληθυσμού κινούνται πέραν της πεπερασμένης κοινωνικής κλίμακας του παρελθόντος. Ανέρχονται, οι νέες μάζες, διαβρώνοντας τη θεσμική οργάνωση ενός ορθολογικού εποικοδομήματος.

Και καθώς το 2025 αποκαλύπτει το αναπόδραστο μιας νέας τάξης πραγμάτων, ο απλός άνθρωπος νιώθει το σφυροκόπημα μιας αρνητικής ειδησεογραφίας με εμφανή την αιχμή μιας διαρκούς απειλής. Θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς πολλά θετικά της εποχής μας, αλλά η επίγευση σε ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού είναι πικρή.

Θα μάθουμε να ζούμε έτσι. Με τα καλοκαίρια όπως είναι πλέον, με αδυναμία απόκτησης στέγης για τους πιο πολλούς, με τη συνήθεια να ζεις με 900 ευρώ μισθό και να ξεμένεις στις 20 κάθε μήνα. Ο κόσμος αναδιατάσσεται. Και εσύ παρακολουθείς.

Νίκος Βατόπουλος

Ο Νίκος Βατόπουλος γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Deree College και ακολούθησε μεταπτυχιακά στο Reading University στο Ηνωμένο Βασίλειο σε Ευρωπαϊκές Σπουδές. Από το 1988 εργάζεται στην «Καθημερινή». Εχει αποκτήσει ειδίκευση για θέματα αθηναϊκού περιβάλλοντος. Από το 2007 ως το 2014 ήταν υπεύθυνος του πολιτιστικού τμήματος. Εχουν εκδοθεί τα βιβλία του «Το Πρόσωπο της Αθήνας» (εκδ. Ποταμός, 2001 και 2008) και «Περπατώντας στην Αθήνα» (εκδ. Μεταίχμιο, 2018). Το δεύτερο, περιλαμβάνει επιλογή από κείμενά του στην «Καθημερινή» δημοσιευμένα στην κυριακάτικη στήλη του «Πτυχές». Παράλληλα, ασχολείται με τη φωτογραφία. Εχει κάνει ατομική έκθεση φωτογραφίας («Η Αθήνα ενός αθηναιογράφου», Αίθουσα τέχνης ena, 2014), έχει συμμετάσχει με κολλάζ στην Art Athina (2015) στο περίπτερο των kaplanon galleries και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις (Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθηνέο της Αθηναϊκής Ζυθοποΐας, Cube Gallery, «Τα ωραία του Πέραν», κ.ά.). Το 2014 οργάνωσε το προσωπικό πρότζεκτ «Η Αθήνα της δεκαετίας του 1960» στην Ελληνοαμερικανική Ενωση (έκθεση και ομιλία). Δίνει ομιλίες με θέμα την Αθήνα και διοργανώνει περιπάτους στον αρχιτεκτονικό ιστό της πόλης.

Πηγή: https://www.kathimerini.gr