Παρασκευή 14 Απριλίου 2017

ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ: «Ο ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ»!

Πηγή: loutrakiblog.gr

Αβάσταχτος ο Σταυρός του μαρτυρίου πάνω στο τραχύ καλντερίμι του άφρονα και κακού ανθρώπου. Λύγισε και ο ίδιος ο Θεός από το βάρος της ανείπωτης πίκρας, ματώνοντας πάνω στις πέτρες του μίσους και της αχαριστίας ετούτων των λιγόζωων πάνω στη γη...
Μέρες δοξαστικές αλλά και μέρες μαύρες, τούτες οι μέρες, μέχρι τα σήμαντρα της Ανάστασης να σημάνουν το μεγάλο μήνυμα.
Μέρες που γδέρνουν τη σκέψη στριφογυρίζοντας στους κάθε λογής πονεμένους. Από κοντά και σε κείνους που άδικα σηκώνουν το δικό τους δυσβάσταχτο Σταυρό.
Ανάμεσά τους, σαν άλλος Σίμωνας Κυρηναίος ο Κορίνθου Διονύσιος. Ο Επίσκοπός μας. Γολγοθάς ο δικός του δρόμος προς την Κόρινθο της λαμπρής.
Άγριοι καιροί. Βαρύς ο αγέρας. Ψωμί πικρό οι διχόνοιες. Χολή το μίσος. Λαός απεγνωσμένος.
Δεν κιότεψε στον ερχομό του. ΄Υψωσε τα μάτια του ψηλά. Αστραπή από εκεί επάνω το χέρι Εκείνου που στήριξε τα βήματά του. Κρυστάλλινη πηγή πιότερου θάρρους και δύναμης αναβρύζει στα στήθια του τώρα. Ειρηνοποιός και Απόστολος αγάπης στα βήματα Εκείνου που πρώτος την ύμνησε, απαλύνει ψυχές, κλείνει πληγές, ρίχνει βάλσαμο τα λόγια και το έργο του, κρεμάει την ελπίδα στο Θεό.
Φυλάει μάτια δακρυσμένα χαρμολύπης προχωρώντας πρώτος δείχνοντας το σκοπό και το χρέος. Γιατί η ζωή είναι χρέος.
Δεν καταλάγιασαν τα πάθη από τους ελάχιστους. Ξεχειλίζει η οργή τους γι’ αυτόν που ανέβηκε παντάξια στον τιμημένο Επισκοπικό Θρόνο της Κορίνθου. Γιατί δε χάλασε και δεν πούλησε την ψυχή του. Γιατί δίνει λογαριασμό πρώτα σε Εκείνον και μετά στους πάμπολλους πολλούς. Τα δικά του παιδιά.
΄Αμποτες Θεέ μου να τέλειωνε το μαρτύριο της αδικίας και της προστυχιάς, σαν αντίδωρο της ομορφιάς του δοσίματος.
Δε στέρεψε ο σκοπός και το δίκιο.
Αντιφωνεί το «΄Αξιος» ο λαός για τον ίδιο και για τους νέους συνεχιστές του έργου του σε εκκλησίες και μοναστήρια, με πρώτον εκκλησάρη τον ίδιο τον Επίσκοπο. Αλλά και φλογερό επαναστάτη και κήρυκα για την αλήθεια και τα δίκαια της εκκλησίας και του έθνους.
Και όλοι φωτίζονται πάρα πέρα στην «Κροκίδειο», σε κείνο το ανοιχτό Πανεπιστήμιο βαφτισμένοι στα καθάρια νερά της γνώσης.
Διάκονος ο ίδιος από την άλλη και καλός οικονόμος.
Με τράπεζες αγάπης για χιλιάδες, στήριγμα σε κάθε ανήμπορο, ενίσχυση Γηροκομείων, Τράπεζα αίματος, νοσήλια και νοσηλείες, στήριξη ατόμων και οικογενειών με προβλήματα, υποτροφίες και προικοδοτήσεις.
Και όλα αυτά ή μερικά από αυτά, για να βρει ο άνθρωπος τον άνθρωπο. Για μη χαθεί η ελπίδα. Για να κουρνιάσει στη φιλόστοργη αγκαλιά της «Θεοπροσφοράς» του ο κάθε ταλαίπωρος και κατατρεγμένος. Για να σταθούν γόνατα παραλυμένα. Για να βρουν ψυχές βασανισμένες απάγκιο, υμνολογώντας τον ΄Υψιστο και την Κυρία Θεοτόκο.
Τούτη η απάντηση αρμόζει σε κάποιους άλλους. Μοναχικούς και μόνους. Συντροφιά στη μοναξιά τους η σαπίλα της συκοφάντησης, η μοχθηρία, η άδικη κριτική, η λάσπη, η ειρωνεία.
΄Ασφαιροι ωστόσο πολεμιστές αξιών, θεσμών, ιδανικών και της μοσχομύριστης ελληνικής παράδοσης. Ανόητοι και απαίδευτοι κρατώντας στα χέρια τους έμφυλες ταυτότητες, δεν κατάλαβαν ότι κρατούσαν στα χέρια τους πιστοποιητικά αηδίας. Και τους διέφυγε κάτι σημαντικό. Ότι σ΄ένα ξεχωριστό πετραχίλι του Επίσκοπου, είναι γραμμένα τα λόγια του Καζαντζάκη. «Ευτυχία θα πει να κάνεις το χρέος σου. Και όσο πιο μεγάλο είναι το χρέος σου, τόσο πιο μεγάλη είναι η ευτυχία σου».
Εις πολλά έτη Δέσποτα.

Του Δημήτρη Τζαναβάρα
π. Αντιδημάρχου Δήμου Κορινθίων

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.