ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο 

Και μια παλιά παροιμία λέει: "κάθε αγώνας έχει και τα φλάμπουρά του". Και μια δεύτερη λέει: "όποιος τρέχει μόνος του, τερματίζει πρώτος". Και μια τρίτη: "εσύ με το ψαλίδι και αυτός με το τσεκούρι".

Η ζωή μας δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Κάθε φορά που προσπαθούμε για κάτι και βγαίνουμε νικητές, επιβάλλεται να επιβραβεύουμε τον εαυτό μας για το ότι κατάφερε. Στην προσπάθειά μας, επιστρατεύουμε κάθε δυνατό όπλο, προκειμένου να επιτύχουμε το σκοπό μας. Όμως είναι αυτό αρκετό; 

Κάθε αγώνας δεν είναι θεμιτός εάν τα όπλα που χρησιμοποιούμε δεν έχουν ηθικό υπόβαθρο. Ο αγώνας μας οφείλει να περιλαμβάνει τα στοιχεία της άμιλλας, της ευγένειας και της παραδοχής. 

Άμιλλα για την δίκαιη διεξαγωγή του, ευγένεια για την τήρηση των κανόνων και τον σεβασμό του αντιπάλου, και παραδοχή για την στιγμή της πιθανής ήττας. Όμως, αυτό που καθορίζει τον αγώνα μας και την ποιότητά του είναι το ήθος μας.

Ο άνθρωπος έχει ο καθένας μας τα δικά του χαρακτηριστικά, τα δικά του πρέπει και θέλω. Στον αγώνα της ζωής, υπομονή και σθένος χαρακτηρίζουν τους δυνατούς ανθρώπους. Και πολλές φορές ένας ωραίος αγώνας έχει την σπουδαιότητα της νίκης. Αρκεί να μην πέφτουμε σε μιζέριες και μεμψιμοιρίες. Ζούμε και παλεύουμε κάθε στιγμή, κάθε λεπτό, για ακόμα και για τα αυτονόητα. 

Άνθρωποι που έχουν καταλήξει να αποτύχουν σε κάτι που κάνουν, παλεύουν για να σώσουν την αξιοπρέπειά τους. 

Άνθρωποι, που σαν σακιά άδεια πια, έχουν πεταχτεί στην άκρη της ζωής και προσμένουν να τελειώσει ή δίνουν οι ίδιοι τέλος στη ζωής τους είναι οι συνάνθρωποι της διπλανής μας πόρτας, φίλοι, αγαπημένοι, συγγενείς. Αυτοί είναι που πρέπει να στηρίξουμε. Που με όλες μας τις δυνάμεις, έχουμε χρέος να υποστηρίξουμε και να ενδυναμώσουμε. Γιατί, κάποτε μας έδωσαν, έτσι κι εμείς οφείλουμε τώρα να ανταποδώσουμε. Όσο θλιβερό και να είναι, όσο και αν μας πονάει, όσο μένουμε άνθρωποι, το χρωστάμε στη φύση μας. 

Όμως, αξίζει κάποιος να ρισκάρει τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει μία νίκη; Εδώ θα πρέπει να υπολογίσουμε και να μετρήσουμε ολόκληρο τον πόλεμο αν θέλουμε να νικήσουμε. Και σπάνια στη ζωή μας θα συναντήσουμε τέτοιου είδους εκτιμητές. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να βλέπουν το θέμα συνολικά-σφαιρικά και να ζυγίζουν με ακρίβεια τις κινήσεις τους. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι, που δεν υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους και μάχονται αθόρυβα. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι, που παλεύουν με θέματα υγείας και δεν παραπονιούνται, γιατί νοιώθουν ευγνώμονες, έστω και έτσι. 

Τέλος, είμαστε όλοι εμείς, που μάθαμε να γελάμε όταν η καρδιά μας κλαίει και να παίρνουμε δύναμη από τα μέσα μας. Ο φοίνικας άλλωστε ξαναγεννιέται από τις στάχτες του. Και αυτό είναι αγώνας και νίκη!

*Πολιτικός Επιστήμων