ΑΝΤΙΘΕΣΗ!

Του Κυριάκου Δοσαρά! 

Μια αντίθεση η ζωή μου Κύριε...

Ενώ λαχταρώ το διαυγές του Φωτός,

αφήνομαι, να με τυλίξει το σκοτάδι.

Ενώ προσδοκώ να σταυρώσω

την σάρκα στο πνεύμα,

γίνομαι έρμαιο της ηδονής.

Ενώ ονειρεύομαι, 

την ελευθερία της Αγάπης Σου,

- σαν σκλάβος - 

με σιδερένιες αλυσίδες στα πόδια,

υποτάσσομαι σε κάθε τι μάταιο και φθαρτό

που υποδουλώνει.

Ενώ θέλω να γευτώ τον ουρανό μαζί Σου,

το σώμα μου, είναι προσκολλημένο στη γη.

Ενώ στου Παραδείσου έχω πεθυμιά

να κουρνιάσω σε μιαν άκρη,

παραδόξως, θέλω να σεργιανίσω

και στ ' απόμερα σοκάκια της κόλασης,

ψάχνοντας για περιπέτειες κάθε μορφής.

Ενώ με γοητεύει η Αθανασία που μου προσφέρεις,

εντούτοις φλερτάρω, με τον κάθε λογής θάνατο 

που με περιτριγυρίζει.

Και συνεχίζω να πορεύομαι

μέσα σε μια μεγάλη αντίθεση.

Αν κάτι όμως με παρηγορεί Κύριε,

είναι ότι ακριβώς γι ' αυτό τον λόγο μ 'αγαπάς,

με συμπονάς, με λυπάσαι, με ανέχεσαι και με περιμένεις,

σαν στοργικός Πατέρας να γυρίσω στην ανοιχτή,

ζεστή Αγκαλιά Σου.

Γιατί αυτές οι μικρές και μεγάλες αντιθέσεις μου,

θαρρώ, ότι είναι τα δικά Σου μικρά ''δώρα'',

που θα με οδηγήσουν σε Σένα.