ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο

Και μια παλιά ελληνική παροιμία λέει: "ανάπαυση στα βάσανα και λησμονιά στις έννοιες". Και μια δεύτερη λέει: "καλώς ήλθες φουρτούνα μου, αν ήρθες μοναχή σου". Και μια τρίτη λέει: "δώδεκα απόστολοι, καθένας με τον πόνο του".

Τα βάσανα λένε είναι για τους ανθρώπους. Ο καθένας μας μπορεί να του τύχη να έχει έναν καημό, ένα βασανάκι που το κουβαλάει μέσα του.
Περνάμε εμείς οι άνθρωποι από διάφορες φάσεις στη διάρκεια του βίου μας. Άλλοτε με περισσότερες έννοιες, άλλοτε πιο αλαφρωμένοι από αυτές. Σκοτιζόμαστε, στύβουμε το μυαλό μας να βρούμε λύσεις όταν έχουμε ένα πρόβλημα, είμαστε κακοδιάθετοι, σαν όλα να μας φταίνε. Κάποια στιγμή λοιπόν, εκεί που είμαστε απελπισμένοι, σε απόγνωση, έρχεται η λύση, η εμφανίζεται η ιδέα και σωζόμαστε.

Ο καθένας από εμάς θεωρεί το δικό του βασανάκι το πιο σημαντικό. Βέβαια γιατί τον αφορά άμεσα και τον παιδεύει. Όμως, αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από το δικό μας. Ίσως η εσωστρέφειά μας και η εγωκεντρική στάση μας είναι εκείνη που διογκώνει το θέμα. Γύρω μας, υπάρχουν καταστάσεις που ούτε καν περνάνε από το μυαλό μας. Κάθε σπίτι, όταν κλείνει την εξώπορτα, έχει το δικό του βασανάκι. Υπάρχουν άνθρωποι που μιλούν γι αυτά και θέλουν να τα μοιράζονται και άλλοι,που με στωικότητα υπομένουν τα χτυπήματα της μοίρας.

Άλλοτε πάλι, απογοητευόμαστε. Θεωρούμε τους εαυτούς μας νικημένους. Μα τίποτα δεν τελειώνει σε αυτή τη ζωή, παρά μόνο όταν σταματήσουμε να αναπνέουμε. Στη ζωή μας δίνουμε μάχες, ανάλογα με το σθένος μας. 

Κάποτε, ένας πιστός παραπονέθηκε γιατί ο σταυρός του, που κουβαλάει, είναι τόσο μεγάλος. Τότε, ο άγγελος του έδειξε τους άλλους ανθρώπους που κουβαλούσαν μεγαλύτερο σταυρό από τον δικό του και του είπε, πως πρέπει να είσαι ευγνώμων. 

Πράγματι, πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τα βασανάκια μας, να δεχόμαστε τις δοκιμασίες με αγάπη και στωικότητα.

Μπόρα είναι θα περάσει, λέγει ο λαός μας. Αρκεί να είμαστε προετοιμασμένοι κατάλληλα. Ε, δεν βγαίνουμε στη βροχή χωρίς ομπρέλα, ούτε στο δρόμο χωρίς παπούτσια. Μερικές στοιχειώδεις προφυλάξεις για να έχουμε τη συνείδησή μας καθαρή και να οχυρώσουμε τον εαυτό μας. Όταν θα λάμψει στον ουρανό ο περίλαμπρος ήλιος και έχουμε ανακουφιστεί, τότε θα νοιώσουμε μια νέα αύρα στη ζωή μας. Μια θετικότητα και μια αγαλλίαση θα μας πλημμυρίσει που θα μας κάνει να αισθανθούμε θριαμβευτές. Περάσαμε και αυτό το εμπόδιο. Είμαστε υγιείς, δυνατότεροι και σοφότεροι από πριν. Και τότε έρχεται η αποζημίωση. Η ζωή από μόνη της θα το κάνει. 

Γιατί "ότι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς".

*Πολιτικός Επιστήμων