ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

Και είπε ο Αίσωπος: "καλύτερα να έχεις κάτι και να είναι μικρό, παρά να περιμένεις κάτι μεγάλο". 

΄Η αλλιώς: "κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρει".

Όσο έχουμε προσδοκίες έχουμε και πιθανότητες να αποκαρδιωθούμε, να απογοητευτούμε. Οι μεγάλες προσδοκίες γεννούν και μεγάλες απογοητεύσεις. Το καλύτερο είναι να μην μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας. Το καλύτερο είναι να μην σταυρώνουμε καθόλου τα χέρια, αλλά να δράττουμε της ευκαιρίας και να πράττουμε. Η πράξη είναι το αντίδοτο για τις ώρες της ατέρμονης αναμονής του γεγονότος. Περιμένοντας να πραγματοποιηθεί το γεγονός, έχουν περάσει ευκαιρίες και έχουν χαθεί στιγμές και ακόμα έχουν περάσει άνθρωποι από κοντά μας που δεν αξιολογήσαμε. Που ποτέ δεν δώσαμε την πρέπουσα σημασία και δυστυχώς, αφήσαμε να χαθούν μέσα στο κενό του χρόνου.

Έχουμε μεγάλη ευθύνη, όσον αφορά τις επιλογές μας. Σίγουρα όλα και όλους δεν μπορούμε να τους δεχτούμε. Όμως, κάνοντας μια βασική επιλογή, έχουμε τη δυνατότητα να κρατήσουμε καταστάσεις σε έλεγχο και ανθρώπους κοντά μας, που αργότερα η ζωή η ίδια θα αποφασίσει αν θα μας φανούν αρωγοί στην πορεία μας ή τροχοπέδη. Έχει τη σοφία της η ζωή, να ανακαλύπτει το σπουδαίο και να μας το παρουσιάζει, εκεί που νομίζουμε ότι όλα έχουν τελειώσει. 

Εκεί που νομίζουμε ότι είμαστε μόνοι, απελπισμένοι, λυπούμενοι τον εαυτό μας, για το ότι δεν έχουμε καταφέρει τίποτα ως τώρα. Και ότι έχουμε είναι μικρό. Είναι οι στιγμές, είναι αυτές οι τόσο σπουδαίες στιγμές που μοιραστήκαμε με τους συνανθρώπους μας. Που μας γέμισαν την καρδιά, που μας εύφραναν την καρδιά και μας γέμισαν με γλυκές αναμνήσεις.

Τώρα το μεγάλο; Αν περιμένουμε το μεγάλο, θα γεράσουμε με το κενό μας και αυτό μεγάλο. Με πλούσιους ανεκπλήρωτους πόθους και πολλά γιατί. Το γιατί είναι μια ερώτηση που πάντα η απάντησή του μας ξεπερνάει. Ποτέ το γιατί δεν αποκτά πλήρη απάντηση. Και είναι γεμάτο απορίες και κενά. Και μας τυραννάει.

Αντίθετα, το μικρό και συμπαθητικό μικρό μας κάτι, φωλιάζει στο χώρο και ευδοκιμεί στην καρδιά. Δεν μας ζορίζει, επειδή είναι πολύ προσιτό. Και μας τονώνει που το έχουμε.Το μικρό μας κάτι, μπορεί να είναι το μυστικό μας που μοιραζόμαστε με κάποιον εξαίσιο συνάνθρωπο. Είναι εκείνο το χειροπιαστό τώρα, το απτά δεδομένο που μας αποδεικνύει την ύπαρξή μας. Και μας κάνει να αισθανόμαστε. Να νοιώθουμε. Να πονούμε. Να έχουμε. Να κάνουμε όνειρα. Να ελπίζουμε. Να οραματιζόμαστε.

Αυτό το κάτι που έχουμε είναι πολύτιμο, γιατί ήδη υπάρχει και κανείς και τίποτα δεν μπορεί να μας το αφαιρέσει. Γιατί είναι ήδη εδώ και δικό μας. Ας φανούμε άξιοι να το διατηρήσουμε.Τουλάχιστον αυτό.

*Πολιτικός Επιστήμων