ΜΙΚΡΗ ΕΛΒΕΤΙΑ!

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο του Χρήστου Παντελέου (https://chistospanteleou.blogspot.com)

Είχα τη τύχη να επισκεφθώ τα Τρίκαλα. Ένα τόπο όμορφο μεν αλλά με αρκετή ταλαιπωρία στο δρόμο δε, ώσπου να φθάσεις μιας και είναι σε υψόμετρο αλλά και με δρόμους στενούς, ως συνήθως οι ελληνικοί. Είναι ένας τόπος χειμερινού προορισμού και επισκέπτες κυρίως από Αθήνα.
Θα τους ταξινομούσα σε δύο κατηγορίες. Στη νεολαία, που επιλέγει το χιονοδρομικό κέντρο πρώτιστα και τα γραφικά χωριά των Τρικάλων. Μεσαία [κυρίως], Άνω Τρίκαλα και Καρυά. Στη δεύτερη κατηγορία θα ενέτασσα τους ηλικιωμένους που ασφαλώς προτιμούν το υπέροχο τοπίο αλλά και για προσκυνηματικό προορισμό. Είναι η ιστορική μονή του Αγίου Βλασίου. Φυσικά όλοι οι ταξιδιώτες μετά από οποιαδήποτε δραστηριότητα καταλήγουν στα μαγαζιά των εν λόγω χωριών. Αυτό έχει δώσει μια ανάπτυξη στην περιοχή και έχει κρατήσει τον κόσμο στον τόπο τους. Πλην όμως και οι κάτοικοι έχουν δώσει τον τόνο που χρειάζεται τόσο στην αρχιτεκτονική όσο και στην παλαιότητα για να χαρακτηρισθούν γραφικά τοπία. Επειδή όπου πάω προσπαθώ να κρατώ ανοιχτά τα μάτια, διαπίστωσα πως όλα τα καταλύματα είχαν παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Πράγμα που σημαίνει πως οι επισκέπτες επέλεγαν να περάσουν τη βραδιά ίσως και βραδιές εκεί… 

Τα Πίσια πρέπει να τα έχω επισκεφθεί πάμπολλες φορές. Πριν λίγα χρόνια εντελώς τυχαία ανακάλυψα τη μαγεία του τοπίου. Θολωμένος από τη λειτουργία στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής βγήκα έξω στον καθαρό αέρα και για να ξεκουράσω το βλέμμα μου έριξα μια ματιά αριστερά ψηλά στο βουνό αντίκρυ. Μαγεύτηκα. Ελβετία είναι εδώ αναφώνησα. Τόσες φορές είχα πάει και ποτέ δεν είχα σηκώσει το κεφάλι μου να δω αυτό το θαύμα της φύσης. Θυμάμαι και σαν ταχυδρόμος που πήγαινα τα περισσότερα γράμματα [κυρίως λογαριασμούς] τα άφηνα στο καφενείο του χωριού, γιατί οι περισσότεροι κάτοικοι έμεναν σε άλλα μέρη. Από τότε άρχισα να βασανίζω το μυαλό μου τι πρέπει να γίνει για να αναστηθεί αυτό το χωριό. Το μεγάλο πρόβλημα του Λουτρακίου είναι η χειμερινή περίοδος [νάρκη]. 
Τα Πίσια μπορούν να δώσουν τη λύση σ΄ αυτό το πρόβλημα, μιας και την ίδια περίοδο χειμώνα-καλοκαίρι, το κλίμα είναι διαφορετικό από του Λουτρακίου. Αρκεί να αποφασίσουν πως ναι, θα αναγεννήσουμε το χωριό. Ήδη έχουν γίνει κάποιες ενέργειες ώστε ότι χτίζεται να είναι παραδοσιακό και να κυριαρχεί η πέτρα και το ξύλο. Πολλά σπίτια είναι κατεστραμμένα και εγκαταλειμμένα. Να αγοραστούν αν δεν θέλουν οι ιδιοκτήτες να τα αξιοποιήσουν και να γίνουν άνετα και με όλες τις σύγχρονες ανέσεις. Να χτιστεί ακόμα ένα παραδοσιακό συγκρότημα όπου θα μπορεί να φιλοξενεί υψηλό τουρισμό, που σημειωτέον θα παρέχετε σε όλα τα σπίτια ιαματικό νερό, για λουτροθεραπεία και όχι μόνο. Τον υψηλό τουρισμό τον έχουμε ανάγκη και μας έχει γυρίσει επιδεικτικά τη πλάτη. Θυμάμαι τη δεκαετία του '50 το Λουτράκι ήταν πνιγμένο στην άσπρη κελεμπία. Κάθε βράδυ στην παραλία δεν έβλεπες τίποτα άλλο παρά άσπρους χιτώνες και άσπρα δόντια από τους Άραβες που σε χαιρετούσαν χαμογελώντας στα ελληνικά «Καλησπέρα!» Διάβασα εντελώς τυχαία πως τον Αραβικό τουρισμό μας τον πήρε η Τσεχοσλοβακία τότε. Πως; Πολύ απλά. Οι άνθρωποι είδαν το πανηγύρι που γινόταν εδώ και το χρήμα που έπεφτε και ρώτησαν τι δεν βρίσκουν στο Λουτράκι και τους το πρόσφεραν αυτοί στην Τσεχοσλοβακία. Είναι ακριβώς ότι δεν κάνουμε εμείς χρόνια τώρα. Δεν μπαίνουμε στον κόπο να ρωτήσουμε τι στραβό κάνουμε και δεν μας προτιμάτε; Θα μου πείτε το ξέρουμε αλλά δεν θέλουμε να συμμορφωθούμε. Θεωρούμε τους εαυτούς μας ξύπνιους και τους υπόλοιπους κουτόφραγκους. Απαίσιο σέρβις, ξενοδοχεία-πολυκατοικίες. Υπηρεσίες κάκιστες, δραστηριότητες υποτυπώδεις. Μόνοι μας καθορίζουμε τη μοίρα μας!