ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ!

απο τη συλλογη ατελειωτες ωρες

Γεμάτοι δρόμοι, φώτα βιτρίνες

Ακούς θορύβους, ακούς σειρήνες

Μέσα και έξω ίδια κομμάτια

Φτιάχνουν το σύνολο άνθρωποι

Μα κι ανθρωπάκια

Για μπες στο πλήθος! Κοίταξε μήπως,

Θα ξεχωρίσεις αξίες εσύ!

Όλα έχουν μείνει σαν κάδρα στον τοίχο

Τι είναι άνθρωπος ψάχνεις να βρεις!

Τυχοδιώκτες, άνομοι διώκτες

Επί πτωμάτων στήνουν ζωή

Πίνουν το αίμα, το δάκρυ του άλλου

Σκέτ’ ανθρωπάκια χωρίς την ψυχή

Ψάξε στο πλήθος!, αγνάντεψε μήπως!

Απ’ τις φιγούρες δες τι θα βγει

Μήπως μπορέσεις πίσω απ’ το τείχος

Να ‘βρεις τον άνθρωπο που ΄χει ψυχή.

Παντού συντρίμμια, στάχτες καμίνια

Παντού κομμάτια, γυαλιά και καρφιά

Τα ανθρωπάκια το χορό τους γυρεύουν

Έκαναν πίστα ανθρώπους στη γη!

Σαν ρομποτάκιa , κουρδιστά ανθρωπάκια

Ποδοπατήσαν αξίες, ζωή

Φτύσαν αγάπη σκορπίσαν το δάκρυ

Βάλαν ανθρώπους στη φυλακή

Μόνο για χρήμα για σκέτη βιτρίνα

Παίζουνε ρόλους βρίσκουν το θύμα.

Κάνουν θυσίες, σκοτώνουν αξίες

Δεν θέλουν να ‘ναι, άνθρωποι αυτοί.

Μα όσο κι αν ψάχνεις, μέσα στο πλήθος

Ίσως να εύρεις του μυαλού σου το μήπως

Μα όσο αν κοιτάζεις, μόνο μετράς

Τα ανθρωπάκια, που εσύ συναντάς.

Βλέπεις κεφάλια, πόδια να τρέχουν

Και τους εγωισμούς που πάντα εξέχουν

Γίνανε όλοι τους μια αλυσίδα

Χωρίς καρδιά – ψυχή! Χωρίς πυξίδα

Πού πάτε άνθρωποι και ανθρωπάκια

Γυρνάτε πίσω στ’ αγνά τα δρομάκια

Που παίζουν παιδιά, κάνουν τους νόμους

Τους δίκαιους αρχηγούς, χωρίς παρανόμους.

Παρ’ τη ματιά σου έβγα απ’ το πλήθος

Πάψε ν’ αναρωτάς. Άραγε; μήπως;

Μάθε πως μόνο.... θα δεις, πολλούς υπονόμους

Πολλά τ΄ανθρωπάκια! λίγους ανθρώπους!

Διάλεξε μόνο εσύ, Φίλε δικέ μου

Του εαυτού σου το φως και έλα πες μου!

Τι θες να είσαι εσύ μέσα στο πλήθος

Σκέτο ανθρωπάκι,

ή ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΗΠΩΣ;

κ.λ inokrini

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=index&sort=date&order=desc&poet_id=97834

Πηγή: http://www.stixoi.info/