Γράφει ο Νίκος Μόττας
Είναι σίγουρα πολύ νωρίς να εξαχθούν αναλυτικά συμπεράσματα για την απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία. Οι εξελίξεις υπήρξαν και συνεχίζουν να είναι καταιγιστικές, όπως επίσης και οι πληροφορίες και αναλύσεις για την έκρυθμη κατάσταση στη γειτονική χώρα. Ωστόσο, το πλαίσιο μέσα στο οποίο λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα στην Τουρκία είναι σαφές: πρόκειται για ένα πλαίσιο ενδοαστικών αντιθέσεων όπου διαφορετικά τμήματα του τουρκικού κεφαλαίου συγκρούονται μεταξύ τους για την εξουσία.
Η απόπειρα πραξικοπήματος- όπως επίσης και η άμεση αντίδραση δυνάμεων προσκείμενων στον Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα, το ΑΚΡ- αντανακλούν τις έντονες αντιθέσεις στην αστική τάξη της Τουρκίας. Με δεδομένο τον σημαντικό γεωστρατηγικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή, οι αντιθέσεις αυτές αποκτούν ιδιαίτερη σημασία και αποτελούν, αναπόφευκτα, κομμάτι ευρύτερων ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στη Μέση Ανατολή.
Η κατάσταση στην Τουρκία δε μπορεί ασφαλώς να αναλυθεί μονάχα στη βάση της (υπαρκτής) πολιτικής αντιπαλότητας Ισλαμιστών (Ερντογάν) και κεμαλικών δυνάμεων. Είναι βαθύτερη και περισσότερο πολύπλοκη. Πρόκειται για μια κατάσταση που συνδέεται άμεσα με τα τεκταινόμενα στην περιοχή, ιδιαίτερα στην Συρία, καθώς και με το πλέγμα των σχέσεων μεταξύ της τουρκικής ηγεσίας και εξωτερικών παραγόντων (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, Ισλαμικό Κράτος κλπ).
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίσουμε ποιοί πραγματικά βρίσκονται πίσω απ’ την απόπειρα πραξικοπήματος. Αυτό που είναι βέβαιο είναι πως τόσο το καθεστώς του Ταγίπ Ερντογάν όσο και οι πραξικοπηματίες αποτελούν τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Πρόκειται για δυνάμεις που εκφράζουν αντιτιθέμενες μερίδες του τουρκικού κεφαλαίου, οι οποίες ανταγωνίζονται για περισσότερη κυριαρχία, μεγαλύτερα κέρδη και εντονότερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης της χώρας. Στο έδαφος αυτής της ενδοαστικής αντιπαλότητας, επιχειρείται να συρθεί πίσω απ’ τη μια, ή την άλλη πλευρά ο τουρκικός λαός.
“Για τ’ αφέντη το φαΐ”, λοιπόν, αιματοκυλούν την Τουρκία τόσο οι πραξικοπηματίες, όσο και οι κυβερνητικές δυνάμεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι πλατιές λαϊκές μάζες της γειτονικής χώρας δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα πολεμώντας κάτω απ’ τις ξένες σημαίες του κεφαλαίου. Αυτό, η Ιστορία το ‘χει διδάξει πολλαπλώς.
Πηγή: http://atexnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.