Ο ΣΤΡΙΓΚΛΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΡΝΑΚΙ!

Από τη μεγάλη φιλοκυβερνητική διαδήλωση της Παρασκευής 3/7/2015, πριν από το «καταραμένο» δημοψήφισμα.Φωτ. Γ. Τσιάρας

Γιώργος Τσιάρας

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, είμαστε. Ετσι δεν έλεγε ο μακαρίτης ο Ντίνος Ηλιόπουλος πριν από μισό αιώνα; Μια χαρά κολλάει όμως και στο σήμερα, έτσι αναπόφευκτη που μοιάζει η επιστροφή της αμαρτωλής, αμετανόητης, εκδικητικής ελληνικής Δεξιάς στα πράγματα. Οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν, και τα χρυσόψαρα το ίδιο.

΄Ετσι είναι, κυρίες και κύριοι. Παγκοσμίως, και με ελάχιστες εξαιρέσεις, αυτός είναι ο νόμος. Οποιος το παίζει Τσε Γκεβάρα και μετά εφαρμόζει μνημόνια, όποιος σηκώνει το λάβαρο της αντίστασης στα Ζάππεια και στις Σαλονίκες, και μετά κλίνει ευλαβικά το γόνυ και εκτελεί πιστά ό,τι του λέει το αφεντικό, το πληρώνει στην αμέσως επόμενη κάλπη – και τον κλαίνε οι ρέγκες.

Και δεν χρειάζεται καν να δηλώνει αριστερός, σαν τον Τσίπρα: μια χαρά καραδεξιός ήταν ο Αντωνάκης, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε να τον αδειάσουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα το 2014, για να στρογγυλοκαθίσει τεσσεράμισι χρόνια ο Αλέξης ο 17ωρος –δεν έφταιγε αυτός, τόσος ήταν– στην ηλεκτρική καρέκλα της «Δανείας του Νότου». Και τώρα ήρθε η σειρά του.

Αυτό ήταν άλλωστε, πέραν πάσης αμφιβολίας, από την αρχή το σχέδιο Σόιμπλε: να κρεμαστεί στο τσιγκέλι η μαχητική Ελλάδα του 61,3% «όχι», για να μας βλέπουν οι άλλοι εταίροι και να μην πολυκουνιούνται στις εντολές του ευρω-ιερατείου και των Αγίων Τραπεζών του. Και να ξεφτιλιστεί, σε πανευρωπαϊκό μάλιστα επίπεδο, κάθε αντι-νεοφιλελεύθερη φωνή. ΄Ωστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η Μεγάλη Ληστεία του δημόσιου πλούτου και η διάλυση του κράτους πρόνοιας για τους φτωχούς.

Κι ύστερα, βέβαια, έχεις τον συμπαθή, κατά τα άλλα, Σκουρλέτη να σου λέει ότι η μεγάλη διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία οφείλεται στο ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ διαχειρίστηκε ένα πρόγραμμα που δεν ήταν δικό του, βιώνοντας μία τεράστια πολιτική αντίφαση, επιχείρησε να υλοποιήσει το 3ο Πρόγραμμα με τον πιο ανώδυνο τρόπο, χωρίς όμως να τα καταφέρει, καθώς η κόπωση στον κόσμο είναι σωρευτική»… Τι λες, βρε παιδί μου Πάνο, βουλωμένο γράμμα διαβάζετε εσείς οι Συριζαίοι!

Λένε ότι η καλύτερη απόδειξη ότι τα έχεις κάνει σκατά είναι όταν σε εξυμνούν οι εχθροί σου. Ετσι έγινε και με τον Τσίπρα και τον Σόιμπλε που, αφού τον ξεγύμνωσε καλά καλά και τον ανάγκασε, τέσσερα χρόνια τώρα, να υλοποιεί όλα όσα δικαίως πολεμούσε και έβριζε, τώρα τον επαινεί ως μεγάλο πολιτικό ηγέτη και... statesman!

Ο Αλέξης, όπως είπε επί λέξει ο αγαπημένος όλων μας «Βόλφι» στην Die Zeit, «πέτυχε ένα σημαντικό κατόρθωμα πολιτικής ηγετικής ικανότητας, διότι ξεμπλόκαρε τις σχέσεις με τη Βόρεια Μακεδονία». Και του πιστώνει ότι για χάρη της Συμφωνίας των Πρεσπών υπέμεινε «ισχυρή πολιτική αντίσταση στο εσωτερικό» και γι’ αυτό απειλείται με ήττα στις επικείμενες εκλογές!

Φυσικά, ο χαιρέκακος και είρων ορντολιμπεραλιστής νομικός και πρώην υπουργός Οικονομικών της Ντόιτσλαντ ξέρει πολύ καλά ότι ο Τσίπρας, αν χάσει, δεν θα χάσει λόγω των Πρεσπών, αλλά πρωτίστως λόγω της λαϊκής δυσφορίας για την «κωλοτούμπα» του ’15, το 3ο Μνημόνιο και την άγρια φορομπηχτική πολιτική που ακολούθησε, σε συνέχεια των ορίτζιναλ μνημονίων του κουαρτέτου Παπανδρέου-Παπαδήμου-Σαμαρά-Βενιζέλου.

Τα γράφει άλλωστε ωραιότατα και η ίδια η Zeit, στο σχετικό της αφιέρωμα το οποίο κοσμεί η... γενναιόδωρη δήλωση Σόιμπλε: ο Τσίπρας, λέει η εφημερίδα του Αμβούργου, «παραείναι πετυχημένος για τους Ελληνες»! «Η Ελλάδα ολοκλήρωσε το πρόγραμμα περικοπών και έχει εν πολλοίς απαλλαγεί από τις επιταγές των δανειστών. Πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί εκθειάζουν τον Αλέξη Τσίπρα και του απονέμουν μάλιστα και διακρίσεις. Ωστόσο, οι ΄Ελληνες θα καταψηφίσουν πιθανότατα τον 44χρονο πρωθυπουργό (…)».

Πώς φτάσαμε ώς εδώ; «[…] Το καλοκαίρι του 2018 ο Τσίπρας ανακοίνωνε με περηφάνια στο Ζάππειο ότι η Ελλάδα αποδεσμεύτηκε από το πρόγραμμα περικοπών και πως μπορεί να αποφασίζει και πάλι αυτόνομα για τον προϋπολογισμό της. Προχώρησε σε ιδιωτικοποιήσεις, αύξησε τη φορολογία της μεσαίας τάξης και πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα. Επίσης, κατάφερε την επιστροφή της χώρας του στις χρηματαγορές, απελευθερώνοντάς την έτσι από τις έξωθεν παρεμβάσεις. Ωστόσο, το τίμημα είναι πολύ υψηλό.

Κατά τη διάρκεια των πολυετών προγραμμάτων περικοπών η Ελλάδα απώλεσε το ένα τέταρτο του ΑΕΠ της, η μεσαία τάξη οδηγήθηκε σε φτωχοποίηση, ενώ 500.000 νέοι κυρίως άνθρωποι εγκατέλειψαν τη χώρα. Γι’ αυτό και δεν λειτουργεί πλέον η υπόσχεση κοινωνικής σωτηρίας του ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ ότι ο Τσίπρας την ανανεώνει στον προεκλογικό αγώνα. Πολλοί Ελληνες τού γυρίζουν την πλάτη. Οι μεν επειδή δεν τον πιστεύουν πλέον, οι δε επειδή δεν έχουν άλλες προσδοκίες». Η Zeit τα γράφει - όχι εγώ, ο «αριστεριστής»...

Ακόμη σκληρότερη είναι βέβαια η κριτική που επιφυλάσσει στους Συριζαίους φίλους μας το πρακτορείο Bloomberg: «Για τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, ο Τσίπρας είναι ο εξημερωμένος λαϊκιστής, που έβγαλε τη χώρα από το χείλος της κατάρρευσης (…) κι έκανε μία συμφωνία με τους πιστωτές…

Αλλά για πολλούς Ελληνες ο Τσίπρας είναι εκείνος που τους “πούλησε”, καθώς υπέμειναν μια οικονομική κρίση στην Ελλάδα που συνεχίζεται από το 2010. Υποχώρησε στις απαιτήσεις των δανειστών για περισσότερες περικοπές και αυξήσεις στους φόρους, απέτυχε να αντιμετωπίσει το κύμα των μεταναστών και προκάλεσε διαμαρτυρίες για τη συμφωνία για τη Μακεδονία. Εν τω μεταξύ η οικονομία επέστρεψε στην ύφεση την ώρα που ετοιμαζόταν να μπει σε φάση ανάπτυξης αποτυγχάνοντας έκτοτε να πετύχει τους στόχους της ανάπτυξης» προστίθεται στο ρεπορτάζ. «Οι άνθρωποι πίστεψαν στο κεντρικό σύνθημα του Τσίπρα και όχι μόνο δεν ήρθε η ελπίδα, αλλά υπήρξε επίσης μεγάλη απογοήτευση», αναφέρει το ρεπορτάζ.

Μία άλλη ενδιαφέρουσα γωνία στο δράμα μας, που θυμίζει την κλασική «ατάκα» του Ανιέλι για τη χρησιμότητα της «άλλης Αριστεράς», μας προσφέρεται από τη γαλλική Les Echos: «Η Ελλάδα δίνει στον κ. Τσίπρα ένα πολιτικό μάθημα… Ο λαϊκισμός, που ενσαρκώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, μπόρεσε να καταλάβει την εξουσία καταγγέλλοντας ανάκατα το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Ενωση ή τις ελίτ. Αλλά η σκληρή πραγματικότητα, αυτή της εξουσίας, επιβλήθηκε γρήγορα, υπερισχύοντας έναντι των ευχολογίων. Αυτό είναι το ένα μάθημα που πήρε ο Αλέξης Τσίπρας, έστω και αν σήμερα πληρώνει το πολιτικό κόστος. Το άλλο μάθημα -συνεχίζει το άρθρο- είναι ήδη γνωστό. Οπως συνέβη στη Γερμανία με τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Γκέρχαρντ Σρέντερ και την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας με τους νόμους του Χαρτς ή στο Ηνωμένο Βασίλειο με τον Τόνι Μπλερ και τον ορισμό του “τρίτου δρόμου”, η Αριστερά –στην περίπτωση της Ελλάδας, η άκρα Αριστερά– είναι σε θέση να περάσει νεοφιλελεύθερα μέτρα χωρίς να προκαλέσει μεγάλα κοινωνικά κινήματα».

Για όσους δεν θυμούνται, ο αποκαλούμενος και «βασιλιάς χωρίς στέμμα» της Ιταλίας, μεγαλοβιομήχανος Τζιάνι Ανιέλι είχε πει πως «υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από τη Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά»…

Πηγή: https://www.efsyn.gr