Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδης, ενώ η κοινωνία συγκλονίζεται από την έξαρση του οργανωμένου εγκλήματος, εισήγαγε στη δημόσια συζήτηση τον όρο εγκληματοφοβία. Με βάση αυτή την ανάλυση, δεν υπάρχει ανεξέλεγκτη δράση της μαφίας, συρροή φρικτών δολοφονιών, ληστειών κοκ αλλά κάτι σαν συλλογική νεύρωση που εκδηλώνεται με υπερευαισθησία στα θέματα τάξης και ασφάλειας με αποτέλεσμα να δημιουργούνται υπερβολικές εντυπώσεις και αντιδράσεις.
Με βάση την ίδια ανάλυση, θα μπορούσε κάποιος ευφάνταστος κυβερνητικός παράγοντας να προσεγγίσει το νομοσχέδιο του Κ. Χατζηδάκη για τα εργασιακά. Δεν υπάρχει ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων προς όφελος του εργοδότη αλλά μια διάχυτη προπαγάνδα εναντίον του νεοφιλελευθερισμού που δαιμονοποιεί οποιαδήποτε μεταρρύθμιση θίγει συνδικαλιστικά προνόμια.
Με άλλα λόγια, ιδεοληψίες και αναχρονιστές αγκυλώσεις εμποδίζουν την πρόοδο που φέρνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθώντας να τρομάξουν τον κόσμο της εργασίας με τα φαντάσματα της Θάτσερ και του Ρίγκαν.
Είναι ένα πολύ βολικό προπαγανδιστικό σχήμα για να εξυπηρετηθούν οι επιδιώξεις του Μεγάρου Μαξίμου: Η αντιπολίτευση που αντιδρά στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη είναι αναχρονιστική, συντηρητική, αρνείται την εξέλιξη, αντιστέκεται στις μεταρρυθμίσεις. Οι διαδηλώσεις και οι απεργίες γίνονται από συντεχνίες που υπερασπίζονται τα κεκτημένα τους, ενώ οι διάφοροι Μυθριδάτηδες που φωνάζουν είναι λαϊκιστές και εμπορεύονται κοινωνική ευαισθησία.
Τελικά, όπως δεν υπάρχει έγκλημα αλλά εγκληματοφοβία, έτσι δεν υπάρχει περιορισμός των δικαιωμάτων των εργαζομένων αλλά θατσεροφοβία.
Η κυβέρνηση έχει απέναντί της μια κοινωνία κουρασμένη από τις αλλεπάλληλες κρίσεις και από μια δεκαετία συνεχών ανατροπών και ρήξεων, έχει δίπλα της έναν καλολαδωμένο προπαγανδιστικό μηχανισμό και πίσω της τεράστια οικονομικά συμφέροντα που εξυπηρετούνται από το σύστημα Μητσοτάκη.
'Εχει δηλαδή ό,τι χρειάζεται για να διαστρέφει την πραγματικότητα, να κατασκευάζει την επικαιρότητα και να τροφοδοτεί την κοινωνική αδράνεια, παθητικότητα, παραίτηση.
Για να τελειώνουμε: Το βασικότερο πρόβλημα δεν είναι ούτε οι υπερωρίες που θα πληρώνονται σε ρεπό ούτε η ελαστικοποίηση του ωραρίου. Το μεγαλύτερο είναι οι ατομικές συμβάσεις που θα υποκαταστήσουν τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και θα κάνουν τον εργαζόμενο ευάλωτο στις εργοδοτικές πιέσεις, ακόμη και σε εκβιασμούς, θα τον αφήσουν μόνο να αντιμετωπίσει το τέρας που θα τον κατασπαράξει. Αν αυτό το μοντέλο επιβληθεί, αν επίσης το όπλο της απεργίας ουσιαστικά καταργηθεί, δεν θα υπάρχει ούτε ωράριο και ίσως ούτε ρεπό.
Πηγή: https://tvxs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.