Εκεί που δεν υπάρχει χρόνος, μόνο η στιγμή διαρκεί αιώνια.
Οι φωτογραφίες φυλακίζουν όσα επιθυμούμε να κρατήσουμε για πάντα κοντά μας αναλλοίωτα. Ένα λουλούδι ποτέ δεν μαραίνεται όσα χρόνια κι αν περάσουν από τη στιγμή που το απαθανατίσαμε.
Σκέψεις καθώς το τοπίο ξετυλίγεται μπροστά μου βήμα το βήμα, αποκαλύπτοντας την μοναδικότητα της χλωρίδας του τόπου μας. Σε λίγες μέρες όλα αυτά τα άνθη που συναντώ θα μαραθούν, θα επιστρέψουν στη γη από όπου γεννήθηκαν περιμένοντας την επόμενη άνοιξη να ανθίσουν και πάλι. Το καλοκαίρι δεν είναι εποχή λουλουδιών.
Φωτογραφίζω αδιάκοπα λες και για κάποιον άγνωστο λόγο θέλω να κρατήσω τούτη την άνοιξη για πάντα μέσα μου. Αναπνέω αχόρταγα τον καθαρό αέρα του βουνού, με το πολύτιμο οξυγόνο και η μυρωδιά των σχίνων φτάνει μέχρι την ψυχή μου. Πόσα θαύματα υπάρχουν δίπλα μας καθημερινά κι εμείς απλά τα προσπερνάμε; Πόσες φορές απολαύσαμε έναν τέτοιο περίπατο νιώθοντας ευγνωμοσύνη για το μεγαλείο του Δημιουργού μας που μας δώρισε τον παράδεισο επί της γης;
Πόσες άνοιξες χάσαμε ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους μετρώντας τις ελλείψεις και ποτέ τις ευλογίες μας;
Περπατώ αργά και πολύ προσεκτικά μην τυχόν και πληγώσω κανένα από τα θαύματα που εμφανίζονται γύρω μου παντού, τα υπέροχα αυτά θαύματα που ακολουθούν αέναους κύκλους πριν και μετά από εμάς και στο νου μου έρχονται τα λόγια του Thích Nhất Hạnh[1]:
«Μ’ αρέσει μόνος να βαδίζω σε μονοπάτια με ορυζώνες κι αγριόχορτα τριγύρω, προσεκτικό το κάθε βήμα μου, καθώς γνωρίζω πως πατώ στη θαυμαστή τη γη. Τέτοιες στιγμές, η ύπαρξη είναι μια πραγματικότητα γεμάτη θάμβος και μυστήριο. Οι άνθρωποι συνήθως εννοούν θαύμα το να περπατάς στο νερό ή να πετάς στον αέρα. Όμως νομίζω πως το πραγματικό θαύμα είναι να περπατάς πάνω στη γη. Κάθε μέρα παίρνουμε μέρος σ’ ένα θαύμα, που ούτε καν αναγνωρίζουμε: γαλανός ουρανός, άσπρα σύννεφα, πράσινα φύλλα και τα λαμπερά, όλο περιέργεια μάτια ενός παιδιού -τα δικά μας μάτια. Όλα είναι ένα θαύμα»
Αυτή την άνοιξη την κρατώ για πάντα.
[1] Thích Nhất Hạnh Βιετναμέζος μοναχός, δάσκαλος, συγγραφέας, ποιητής και ακτιβιστής ειρήνης που τώρα ζει στο μοναστήρι Plum Village στην νοτιοδυτική Γαλλία, ταξιδεύοντας διεθνώς δίνοντας ομιλίες.
Ευδοκία Σταυρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.