Η ΓΕΝΝΗΣΗ
Υποψία ελπίδας μου θυμίζει
τη γέννησή μου στο Σύμπαν
Διαστέλλεται ο χωροχρόνος
Η προσμονή του τοκετού ανασταίνεται
Έμοιαζε το διάστημα σκοτεινή θάλασσα
γεμάτη σιωπές
Οι κομήτες με προσπερνούσαν
Στιγμιαία θυμάμαι το σπάσιμο του κελύφους
Καθώς έβαζα το δάχτυλο στο στόμα
το σκοτάδι βουτούσε να μου το πάρει πίσω
Έτσι έχανα για λίγο τα χέρια μου
Που να σκεφτώ βρέφος τότε
πως έπρεπε πρώτα να το καθαρίσω
Το νανούρισμα μόνο των κοσμικών μου γονιών
απολάμβανα συνειδητά
Έγερνα πίσω το μικρό κεφάλι
για να περάσει η θριαμβευτική πομπή της κοσμικής αυγής
Πηγή: https://www.fractalart.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.