ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ | ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ «ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΑΚΙ ΤΟΥ ΠΟΥΕΝΤΕ»!

Επιμέλεια- ανθολόγηση: Καλομοίρα Πιέτρη- Αυγούστη //

Κατερίνα Ζαχαριάδου «Το μαντηλάκι του πουέντε»

Τον Αύγουστο,

κάθε που ο πουέντες

άρχιζε να μιλά στα πεύκα,

απογεύματα,

στο λευκό πηγάδι, που γνώριζε

το πρόσωπό σου από παλιά,

καθόσουν ώρα πολλή σιωπηλός.

Νόμιζα πως κοιτούσες τη θάλασσα.

Τις βάρκες που γλιστρούσαν

στο υγρό σμαράγδι,

ή, εκείνο το αμυδρό μέσα στην υγρασία σύννεφο

που ονόμαζες «το μαντηλάκι του πουέντε»,

καθώς μετέωρο πλησίαζε από τα δυτικά,

για ν’ αγκαλιάσει την ανίκητη

βουνοκορφή του Αίνου.

Έμοιαζε, έλεγες με τη λευκή φτερούγα

ενός κόσμου, που δεν μπορεί να πετάξει

πιο ψηλά.

Όμως, εσύ δεν ήσουν εκεί.

Είχες φύγει πολύ μακριά.

Πέρα από τους δρόμους με τα φθαρμένα ονόματα,

τις λέξεις με το χαμένο άρωμα.

Πιο πέρα ακόμα και από τους κάμπους

με τα μεθυσμένα ηλιοτρόπια.

Στον αχανή ωκεανό, όπου οι άπνοιες

ανασύρουν τα μυστικά, των βυθισμένων ουρανών.

Στον άυλο κόσμο των οραματιστών.

Στη Γη των θαλασσοπόρων.

*Από την ποιητική συλλογή «Νυχτερινή βροχή» και την ενότητα «Τραγούδια του αποχωρισμού», εκδόσεις Νίκας / Ελληνική Παιδεία ΑΕ

Πηγή: https://www.fractalart.gr