ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ΔΙΗΓΗΜΑ: "Η ΝΕΡΑΙΔΟΠΑΡΜΕΝΗ"!

Της Κατερίνας Λιβιτσάνου- Ντάνου //

Nεραϊδοπαρμένη

Είμαι πολύ χαρούμενος απόψε, παραμονή Χριστουγέννων, που επιτέλους καταφέραμε και μαζευτήκαμε στο σπίτι στο χωριό, για να περάσουμε μια βδομάδα, κάνοντας παρέα στη γιαγιά Χριστίνα, που όλο τον καιρό είναι μόνη της, από τότε που έφυγε ο παππούς! Δε θέλει λέει να αφήσει το σπίτι της, όποιος επιθυμεί να πηγαίνει στο χωριό, εκείνη θα είναι εκεί με ανοιχτή την αγκαλιά της. Εγώ πρωτοετής φοιτητής, η αδυναμία της καθότι Μάρκος, το όνομα του παππού μου, το στερνοπαίδι της κόρης της, άφησα με χαρά τη Θεσσαλονίκη (εκεί πέρασα) και ήρθα κατευθείαν στο χωριό, που μου αρέσει και περνάω εδώ μέρος των διακοπών μου. Ο μεγάλος μου αδερφός με τη γυναίκα του και το μωρό τους ήρθαν μόλις χτες από Αγγλία, όπου ζουν και εργάζονται και η αδερφή μου φτάνει απόψε αργά με το μέλλοντα σύζυγό της, έτσι τουλάχιστον λέει.

Η μάνα μου, η μοναχοκόρη της γιαγιάς Χριστίνας, σπούδασε γιατρίνα και να που κατάφερε να κλείσει το ιατρείο, παρά τις δύσκολες συνθήκες και να έρθουν με τον πατέρα μου από το Κλεινόν άστυ! Τα Χριστούγεννα για μας είναι η μεγαλύτερη γιορτή, γιατί πέρα από τη Γέννηση του Κυρίου γιορτάζει η γιαγιά Χριστίνα και θέλουμε να είμαστε κοντά της. Περιττό να σας πω πως όλα ήταν έτοιμα. Το σπίτι, τα γλυκά, τα φαγητά, το τζάκι αναμμένο. Μας καλοδέχτηκε, ο καθένας έλεγε τα δικά του, η μητέρα μου περιχαρής που κατάφερε να συγκεντρώσει όλη της την οικογένεια στο πατρικό της. Της λείπει ο πατέρας της δε λέω, αλλά προσπαθεί να μην το δείχνει, τουλάχιστον μπροστά στη γιαγιά. «Σαν απόψε, παραμονή Χριστουγέννων, ποτέ δε στρώναμε τραπέζι στο σπίτι. Ειδικά τα χρόνια που ήταν μαζί μας η νεραϊδοπαρμένη η Άσπα, κρατούσαμε νηστεία, κόβαμε το Σταυρό και περιμέναμε το νεογέννητο Χριστούλη. Όμως απόψε και θα φάμε και θα υποδεχτούμε το κορίτσι μας με το νεαρό της και θα μιλήσουμε ως το πρωί που θα πάμε στην εκκλησιά. Έκανα πολλές προσευχές, για να βρεθούμε όλοι μαζί». Αυτά είπε η γιαγιά και μας κάλεσε γύρω στο τζάκι, λέγοντας να αφήσουμε τα κινητά και τις συνομιλίες. Η αλήθεια είναι πως ήξερα για την Άσπα, την ανύπανδρη αδερφή του παππού Μάρκου, αλλά πρώτη φορά άκουσα τη λέξη νεραϊδοπαρμένη και μου καρφώθηκε στα αυτιά και στο μυαλό μου «Γιατί γιαγιά λες έτσι την Άσπα; Ξέρω πως ζούσε μαζί σας κάποια χρόνια, μα ποτέ δεν άκουσα κάτι για το νεραϊδοπαρμένη». Χαμογέλασε εκείνη κι αμέσως η μητέρα μου άλλαξε συζήτηση, γιατί όπως είπε δεν ήθελε να ακούσει ξανά κάτι γι’ αυτό το θέμα. Έλα όμως που η γιαγιά μου δεν την άκουσε « μεγάλη και πονεμένη ιστορία Μάρκο μου, κάθισε δίπλα μου να ευχαριστηθείς τη φωτιά και να σου τα πω. Η μάνα σου τα ξέρει, αλλά τα θεωρεί αερολογίες. Μέχρι να έρθει το κορίτσι έχουμε καιρό να σου πω την πικρή αυτή ιστορία μου». Δεν είχα άλλη επιλογή, έπρεπε να δεχτώ, άλλωστε μου είχε κάνει εντύπωση το νεραϊδοπαρμένη, που μόνο στα παραμύθια είχα ακούσει. Οι άλλοι δεν πρόσεχαν, δεν τους άφηνε άλλωστε και το μωρό με τη γκρίνια του, το πρώτο δισέγγονο της γιαγιάς!

«Μάρκο μου πριν κάμποσα χρόνια, ήμουν νιόπανδρη με τον παππού σου, ζούσαμε μαζί με τους γονείς του και την Άσπα (από το Ασπασία), την αδερφή του. Όμορφο κορίτσι, προκομμένο, είχε να κάνει όλο το χωριό με τη νοικοκυροσύνη του. Κάθε χρόνο, παραμονές Χριστουγέννων, έπαιρνε τα ρούχα με τρεις φίλες της, δεν είχαμε τότε πλυντήριο και κατέβαιναν στη Σπηλιά, ένα ποταμάκι έξω από το χωριό, που έτρεχε καθαρό νερό, για να τα πλύνουν. Εκεί δίπλα ήταν μια σπηλιά( γι’ αυτό και η ονομασία) και ένα πλάτεμα, που άπλωναν τα ρούχα, να στεγνώσουν. Έπαιρναν μαζί τους φαγητό και περνούσαν όμορφα τη μέρα, ηλιόλουστη διάλεγαν, τα μάζευαν και γυρνούσαν το βράδυ στο χωριό, έχοντας κάνει το καλύτερο για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Όμως μια χρονιά οι φίλες της γύρισαν στο χωριό δίχως την Άσπα και τα ρούχα, κατατρομοκρατημένες και στενοχωρημένες. Είπαν πως άργησαν να μαζέψουν τα ρούχα και καθώς άρχισε να σουρουπώνει άκουσαν μια φωνή και έχασαν από τα μάτια τους την Άσπα! Πεθάναμε από τη στενοχώρια, μια βδομάδα το χωριό έψαχνε μάταια για την Άσπα, τα ξωτικά θα την πήραν έλεγε η μάνα της, μοιρολογούσε και μας ράγιζε την καρδιά. Καμιά λογική εξήγηση δεν μπορούσαμε να βρούμε, μαύρα Χριστούγεννα κάναμε, ώσπου παραμονή Πρωτοχρονιάς η Άσπα ήρθε στο σπίτι, χαμογελαστή και όμορφη μα χωρίς τα ρούχα που πήρε, για να πλύνει. Κλάματα χαράς η μάνα, ευτυχία ο αδερφός,

κεράσαμε όλο το χωριό, που γύρισε, ο νέος χρόνος μάς βρήκε με χαρές, μα κανείς δεν μπορούσε να πάρει μια απάντηση για το τι συνέβη, ούτε και οι φίλες που ήταν μαζί της! Πέρασαν οι μέρες και ήρθαν τα Φώτα, οπότε η Άσπα μάς κάλεσε και μας μίλησε. Μας είπε πως οι νεράιδες της σπηλιάς (όχι τα ξωτικά, οι νεράιδες έλεγε) ζήλεψαν την ομορφιά και την προκοπή της και την κύκλωσαν, εξαφανίζοντάς την από τις φίλες της. Της πήραν τα ρούχα και τη μιλιά, την έβαλαν στο χορό και τη θαύμασαν. Κι εκείνη όλο έκλαιγε και παρακαλούσε να την αφήσουν ελεύθερη. Τη λυπήθηκαν έπειτα και την άφησαν να ανεβεί στο χωριό χωρίς τα ρούχα , με τη συμφωνία να μην ξαναπάει με φίλες στη Σπηλιά, να μη μιλήσει ως τα Θεοφάνεια και να μην παντρευτεί ποτέ. Εκείνη δέχτηκε, δεν είχε άλλη επιλογή! Ήταν πλέον η νεραϊδοπαρμένη, έμεινε κοντά μας, με βοηθούσε στις δουλειές, ποτέ δεν ξανακατέβηκε στη Σπηλιά, έχασε τις φίλες της και δεν ήθελε να κάνει δική της οικογένεια! Ήταν σαν αδερφή μου, δε θα ξεχάσω την ομορφιά της, πέθανε πολύ νέα, όλοι μιλούσαν για τη νεραϊδοπαρμένη του χωριού».

Η γιαγιά σχεδόν δακρυσμένη είχε σκοπό να συνεχίσει, αλλά το κουδούνι της πόρτας τη σταμάτησε. Ήταν η αδερφή μου με την παρέα της , που τους υποδεχτήκαμε με πολλή φασαρία και χαρές. Η βραδιά προχωρούσε, αλλά εγώ ήμουν αφηρημένος, ήμουν στον κόσμο μου όπως μου είπε η μητέρα. «Κατάλαβες τώρα φοιτητή μου, γιατί δεν ήθελα να αρχίσετε αυτή την ιστορία. Μακρόχρονη και περίεργη». Της έγνεψα αγαπησιάρικα και έδωσα ένα φιλάκι στη γιαγιά Χριστίνα, που έλαμπε από ευτυχία. Καθίσαμε όλοι στο τραπέζι, γύρω από τη φωτιά και περιμένοντας το Θείο βρέφος, προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε καλύτερα το νέο μέλος της οικογένειας. Όμως η νεραϊδοπαρμένη Άσπα δεν έφευγε από το μυαλό μου…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το διήγημα βραβεύτηκε από τον ΕΠΟΚ σε χριστουγεννιάτικο διαγωνισμό του 2021 και ανήκει σε συλλογή διηγημάτων που θα εκδοθεί προσεχώς.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Πηγή: https://www.fractalart.gr