Υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι η πραγματική οικονομία έχει πιάσει «πάτο» και πως αρχίζει να εισέρχεται σε τροχιά ανάκαμψης.
Ολοι όσοι γνωρίζουν καλά την αγορά συνηγορούν υπέρ αυτής της άποψης. Αν μάλιστα ο τουρισμός πάει καλύτερα από τις προβλέψεις, ενδέχεται να έχουμε μια εντελώς νέα κατάσταση το φθινόπωρο. Ακούμε ταυτόχρονα γύρω μας ανεκδοτολογικές αναφορές που δείχνουν ότι «κάτι κινείται στην αγορά». Ανοίγουν μαγαζιά, επιχειρήσεις παίρνουν τα πάνω τους και αρχίζουν δειλά-δειλά να προσλαμβάνουν πάλι προσωπικό. Ακόμη και η κίνηση στους δρόμους δείχνει ότι κάτι αλλάζει και πως επιστρέφουμε σε κάποιου είδους ομαλότητα. Αυτή είναι η μία όψη της πραγματικότητας. Δεν πρέπει όμως να εγκλωβιστούμε σε αυτήν, γιατί υπάρχουν ακόμη εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που νιώθουν ότι δεν μπορούν να «περάσουν το ποτάμι» και οι οποίοι ζουν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Σίγουρα κάποιους τους βοηθάει το κοινωνικό μέρισμα, αλλά στο τέλος της ημέρας κάνει μικρή διαφορά στον συνταξιούχο που δεν τα βγάζει πέρα και πάει στην τράπεζα κάθε μέρα να δει τι έχει μείνει από τη σύνταξή του. Ο άνεργος πενηντάρης με τις πολλές υποχρεώσεις αισθάνεται παγιδευμένος στην ανεργία και δεν μπορεί να φαντασθεί πώς και πότε θα ξαναβρεί δουλειά. Ο νέος που ψάχνει μια θέση εργασίας απελπίζεται και σκέφτεται συνεχώς τη μετανάστευση σαν μια λύση. Ολους αυτούς δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τους ξεχνάμε τώρα που τα νούμερα αρχίζουν να βελτιώνονται και η χώρα να παίρνει τα πάνω της. Αποτελούν, άλλωστε, ένα κρίσιμο ποσοστό του πληθυσμού της χώρας και γι’ αυτό διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Είναι άνθρωποι θυμωμένοι που δεν επηρεάζονται από πολιτικές υποσχέσεις και θεωρούν ότι η ανάκαμψη που διαγράφεται στον ορίζοντα δεν τους αφορά και δεν θα τους αγγίξει. Η ελπίδα μας πρέπει να είναι πως κάποιοι από αυτούς θα βρουν δουλειά μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Κάποιοι, όμως, θα μείνουν παγιδευμένοι στη χρόνια ανεργία και τις φοβερές της παρενέργειες ή στη φτώχεια. Εχουμε υποχρέωση να μην τους αφήσουμε πίσω αυτούς τους ανθρώπους. Και το βασικότερο: να μην έχουμε την ψευδαίσθηση πως κάτι αλλάζει γι’ αυτούς, επειδή οι δρόμοι έχουν παραπάνω κίνηση ή κάποιοι προορισμοί γέμισαν με κόσμο τώρα το Πάσχα...
Ολοι όσοι γνωρίζουν καλά την αγορά συνηγορούν υπέρ αυτής της άποψης. Αν μάλιστα ο τουρισμός πάει καλύτερα από τις προβλέψεις, ενδέχεται να έχουμε μια εντελώς νέα κατάσταση το φθινόπωρο. Ακούμε ταυτόχρονα γύρω μας ανεκδοτολογικές αναφορές που δείχνουν ότι «κάτι κινείται στην αγορά». Ανοίγουν μαγαζιά, επιχειρήσεις παίρνουν τα πάνω τους και αρχίζουν δειλά-δειλά να προσλαμβάνουν πάλι προσωπικό. Ακόμη και η κίνηση στους δρόμους δείχνει ότι κάτι αλλάζει και πως επιστρέφουμε σε κάποιου είδους ομαλότητα. Αυτή είναι η μία όψη της πραγματικότητας. Δεν πρέπει όμως να εγκλωβιστούμε σε αυτήν, γιατί υπάρχουν ακόμη εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που νιώθουν ότι δεν μπορούν να «περάσουν το ποτάμι» και οι οποίοι ζουν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Σίγουρα κάποιους τους βοηθάει το κοινωνικό μέρισμα, αλλά στο τέλος της ημέρας κάνει μικρή διαφορά στον συνταξιούχο που δεν τα βγάζει πέρα και πάει στην τράπεζα κάθε μέρα να δει τι έχει μείνει από τη σύνταξή του. Ο άνεργος πενηντάρης με τις πολλές υποχρεώσεις αισθάνεται παγιδευμένος στην ανεργία και δεν μπορεί να φαντασθεί πώς και πότε θα ξαναβρεί δουλειά. Ο νέος που ψάχνει μια θέση εργασίας απελπίζεται και σκέφτεται συνεχώς τη μετανάστευση σαν μια λύση. Ολους αυτούς δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τους ξεχνάμε τώρα που τα νούμερα αρχίζουν να βελτιώνονται και η χώρα να παίρνει τα πάνω της. Αποτελούν, άλλωστε, ένα κρίσιμο ποσοστό του πληθυσμού της χώρας και γι’ αυτό διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Είναι άνθρωποι θυμωμένοι που δεν επηρεάζονται από πολιτικές υποσχέσεις και θεωρούν ότι η ανάκαμψη που διαγράφεται στον ορίζοντα δεν τους αφορά και δεν θα τους αγγίξει. Η ελπίδα μας πρέπει να είναι πως κάποιοι από αυτούς θα βρουν δουλειά μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Κάποιοι, όμως, θα μείνουν παγιδευμένοι στη χρόνια ανεργία και τις φοβερές της παρενέργειες ή στη φτώχεια. Εχουμε υποχρέωση να μην τους αφήσουμε πίσω αυτούς τους ανθρώπους. Και το βασικότερο: να μην έχουμε την ψευδαίσθηση πως κάτι αλλάζει γι’ αυτούς, επειδή οι δρόμοι έχουν παραπάνω κίνηση ή κάποιοι προορισμοί γέμισαν με κόσμο τώρα το Πάσχα...
Πηγή: Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.