ΣΤΑΘΗΣ ΝΤΑΓΚΑΣ
Ένα ακόμη καλοκαίρι τραβάει σιγά – σιγά τον δρόμο του και οι τελευταίες ημέρες του Αυγούστου είθισται να είναι απολογητικές. Όχι απλά για την απολογία, αλλά για το επόμενο σχέδιο. Βλέπεις τι δεν έκανες σωστά και ρίχνεις στο τραπέζι όνειρα για την επόμενη ημέρα. Πάντα αυτή η εποχή την ίδια χρησιμότητα είχε. Περίοδος αυτοκριτικής; Μπορεί και κάπως έτσι.
Το φετινό καλοκαίρι δεν περιελάμβανε τις ταραχές του προηγούμενου. Ούτε οικονομικοί όροι προς ανάλυση, ούτε fake δημοψηφίσματα, ούτε μάχες στα στρογγυλά τραπέζια των Βρυξελλών. Φτώχεια πάλι αλλά τουλάχιστον όχι καραγκιοζιλίκι σε τόσο έντονο ρυθμό. Έτσι είχαμε τη δυνατότητα να ψάξουμε λίγο περισσότερο στο εσωτερικό μας και να βρούμε πολλές από τις αιτίες της κατρακύλας. Γιατί αυτή την εποχή που χαλαρώνουν τα ήθη και ανθίζει η ανεμελιά, προσφέρεται για τέτοιου είδους αναζητήσεις.
Σε επαρχιακό μέρος και πάλι εντόπισα πολλές από τις παθογένειες που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία από πάντα. Παθογένειες που μπορεί κάποιος με βεβαιότητα να ισχυριστεί πως εμπεριέχονται στο DNA του Έλληνα. Όλους μας κατατρώνε κι ας το παίζουμε έξυπνοι καμία φορά.
Καμία διάθεση για συνεργασία. Καμία προσπάθεια ως προς αυτή την κατεύθυνση. Στον κλάδο του τουρισμού ας πούμε ένα παράδειγμα μια και είναι ακόμη καλοκαίρι.. Αντί να οργανωθούν οι εμπλεκόμενοι και να προωθήσουν όλοι μαζί τις υπηρεσίες τους, να διαφημίσουν το προϊόν τους μέσα από την συνεργασία και τον σεβασμό, προτιμούν τον “πόλεμο” που μόνο να καταστρέψει μπορεί. Κάτι σαν την παραβολή με την κατσίκα του γείτονα για όσους αρέσκονται στις λαϊκες ρήσεις. Δεν μπορεί λοιπόν να μας φταίνε πάντα το σάπιο (δεδομένο) κράτος και οι ανύπαρκτες δομές, η υπερφορολόγηση, η αστυνομοκρατία και όλα τα δεινά που μας έχουν βρει. Κάπου φταίμε κι εμείς, ο καθρέπτης βρίσκεται ευθεία μπροστά, κοιταχτείτε και σκεφτείτε.
Ο κάθε κάτοικος αυτής της χώρας αισθάνεται ότι αυτή η χώρα του ανήκει. Λάθος. Πάρτε μια στροφή και κοιτάξτε λίγο στη γωνία αν έρχομαι. Τίποτα δεν σου ανήκει όσα σχήματα κι αν διαθέτεις, όσο ψηλά κι αν νομίζεις ότι βρίσκεσαι, όση κουλτούρα κι αν κουβαλάς, όσα περισσότερα πανεπιστήμια κι αν έχεις τελειώσει, όσα φράγκα έχεις ή δεν έχεις. Ότι ανήκει σε εσένα, ανήκει και στον διπλανό σου. Βλέπεις το να γεννηθείς από μητέρα δεν είναι μόνο δικό σου προνόμιο. Κι αν αυτό δεν το βάλεις καλά μέσα στο ξερό μυαλό σου, τότε ποτέ δεν θα νοιώσεις ούτε ευτυχία, ούτε πολίτης ή δημότης ενός σύγχρονου κράτους ή Δήμου.
Είμαστε η συμπεριφορά μας απέναντι στην φύση και τα ζώα. Απλό και ξεκάθαρο. Κάντε ένα γύρο στο διαδίκτυο και θα βρείτε εκατοντάδες αναρτήσεις για κακοποίηση ζώων. Μα θα μου πει κάποιος πως άλλες τόσες υπάρχουν για κακοποίηση ανθρώπων από τον άνθρωπο. Ακόμη χειρότερα! Σκυλιά σέρνονται από καρότσες αγροτικών στην άσφαλτο, πετιούνται από μπαλκόνια, φολιάζονται για να μην ασχημαίνουν τον χώρο επειδή είναι “αδέσποτα”. Υπάρχουν “άνθρωποι” που ετοιμάζουν με μαεστρία φαγητά – τοξικές βόμβες και τις μοιράζουν σε ανυποψίαστα ζωντανά. Ναι, ακόμη υπάρχουν τέτοιου είδους “άνθρωποι”. Τι άλλο να συμπληρώσουμε εδώ; Για το περιβάλλον και την υπερκαταναλωτική μανία. Είναι χιλιοειπωμένα και πάλι δεν αλλάζουν.
Αυτό το κειμενάκι θα μπορούσε να μην έχει τέλος. Θα μπορούσε ο αρθρογράφος να κάτσει μπροστά από τον υπολογιστή και να κάνει την αυτοκριτική του μέχρι την δευτέρα παρουσία. Γιατί όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι στην κατρακύλα. Ο καθένας από το πόστο του, από τον τρόπο ζωής του, από την παγερή αδιαφορία του, από τα κόμπλεξ του, και από το ότι ποτέ δεν κάθισε να σκεφτεί σοβαρά τι ό ίδιος μπορεί να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και όχι τι οι άλλοι μπορούν να προσφέρουν σε εκείνον. Μέχρι να γίνει αυτό θα μιλάμε για αναδουλειές στα μαγαζιά, για ηχορύπανση, για κακοποίηση ανθρώπων και ζώων, για φτώχεια ελλεϊνή, για πεντάχρονα προσφυγόπουλα “τρομοκράτες”, για πολιτική ανεπάρκεια, για ΕΝΦΙΑ, για δαίμονες και μαγικά φίλτρα αεροψεκασμού…
Μια κοινωνία με φτωχότατο πολιτισμικό επίπεδο η ελληνική και μέρος αυτής όλοι μας. Αυτή είναι η αλήθεια και η αποδοχή της η μοναδική σωτηρία.
Δημοσιεύτηκε στο http://revista.gr στις 22 Αυγούστου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.