Υπάρχει ένας συνδυασμός λέξεων από «άλφα» που όταν τον έχει κάποιος γίνεται ο χειρότερος άνθρωπος που κυκλοφορεί ελεύθερος σ’ αυτή την κοινωνία.
Αχαριστία, αγένεια, αδιαφορία κι αναισθησία.
Φανταστείτε ένα τέτοιο άνθρωπο ή μάλλον φέρτε τον στο μυαλό σας, διότι σίγουρα ξέρετε κάποιον που συγκεντρώνει όλο αυτό το κάκιστο πακέτο.
Τι είναι αυτό που σας έρχεται πρώτο στο μυαλό; Ξέρω. Θέλετε να τον βρίσετε, να τον χαστουκίσετε, να τον φτύσετε, γιατί αν τον προσπεράσετε και γι’ άλλη μια φορά κάνετε τα στραβά μάτια, η πίεση σας θα σπάσει το πιεσόμετρο.
Αν υπάρχει έστω ένας από ‘σας που δεν έχει συναντήσει έναν τέτοιο, να ξέρει πως είναι πολύ τυχερός.
Αυτά τα άτομα, λοιπόν, δεν είναι με τίποτα ικανοποιημένα, με τίποτα όμως. Αν τους δώσεις δέκα θα θέλουν έντεκα, αν τους αρνηθείς μία φορά κάτι θα σου γυρίσουν την πλάτη, ό, τι θέλουν το διεκδικούν με το χειρότερο τρόπο, αδιαφορώντας για το αν γίνονται φορτικοί, κουραστικοί, αγενείς.
Επίκεντρο πάντα το εγώ τους.
Μία από τις χειρότερες εκδοχές τους είναι όταν γίνονται πελάτες σε κατάστημα ή εταιρεία ή υπηρεσία, δεν έχει σημασία. Έτσι κι αλλιώς, παντού συμπεριφέρονται το ίδιο.
Αχαριστία, αγένεια, αδιαφορία κι αναισθησία.
Φανταστείτε ένα τέτοιο άνθρωπο ή μάλλον φέρτε τον στο μυαλό σας, διότι σίγουρα ξέρετε κάποιον που συγκεντρώνει όλο αυτό το κάκιστο πακέτο.
Τι είναι αυτό που σας έρχεται πρώτο στο μυαλό; Ξέρω. Θέλετε να τον βρίσετε, να τον χαστουκίσετε, να τον φτύσετε, γιατί αν τον προσπεράσετε και γι’ άλλη μια φορά κάνετε τα στραβά μάτια, η πίεση σας θα σπάσει το πιεσόμετρο.
Αν υπάρχει έστω ένας από ‘σας που δεν έχει συναντήσει έναν τέτοιο, να ξέρει πως είναι πολύ τυχερός.
Αυτά τα άτομα, λοιπόν, δεν είναι με τίποτα ικανοποιημένα, με τίποτα όμως. Αν τους δώσεις δέκα θα θέλουν έντεκα, αν τους αρνηθείς μία φορά κάτι θα σου γυρίσουν την πλάτη, ό, τι θέλουν το διεκδικούν με το χειρότερο τρόπο, αδιαφορώντας για το αν γίνονται φορτικοί, κουραστικοί, αγενείς.
Επίκεντρο πάντα το εγώ τους.
Μία από τις χειρότερες εκδοχές τους είναι όταν γίνονται πελάτες σε κατάστημα ή εταιρεία ή υπηρεσία, δεν έχει σημασία. Έτσι κι αλλιώς, παντού συμπεριφέρονται το ίδιο.
Σου. Ασφαλώς στον ενικό. Δεν είσαι δα, φτωχέ μου υπάλληλε, και τίποτα σπουδαίο.
Δεν το συζητάμε να έχεις έναν τέτοιο άνθρωπο φίλο. Δεν μπορούν να είναι φίλοι αυτοί κι ο βασικότερος λόγος είναι πως δεν ξέρουν να δίνουν και δεν τους νοιάζει κιόλας.
Το κυριότερο μείον τους, όμως, είναι πως έχουν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά κι όλη αυτή την συμπεριφορά απέναντι στην ίδια τη ζωή.
Δεν σκέφτονται ούτε στιγμή πως ένα τσακ κι ό, τι έχουν μπορεί να χαθεί, να εξατμιστεί. Όλα κι όλοι δεδομένοι. Είναι αχάριστοι, αγενείς, αδιάφοροι κι αναίσθητοι απέναντι σε πράγματα, αξίες και καταστάσεις που κάποιοι άλλοι παλεύουν για να έχουν.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που όταν τους συμβεί κάτι άσχημο δεν ξέρουν πώς να το παλέψουν γιατί χάνουν τη σιγουριά τους και τη βολή τους.
Εννοείται πως και πάλι θα τα βάλουν με Θεούς και δαίμονες, διότι δεν είναι δυνατόν να τους συμβαίνει αυτούς κάτι τέτοιο.
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές πως γίνεται να υπάρχουν τέτοιοι χαρακτήρες εκεί έξω; Δεν τρομάζουν από την ίδια τους την εικόνα; Δεν έχουν αισθήματα; Δεν τους έχει μιλήσει ποτέ κανείς; Δεν έχουν νιώσει ποτέ ότι φέρθηκαν άσχημα;
Ξέρω. Με τις απορίες θα μείνω. Είναι σαν το κλασικό τέλος των παραμυθιών λίγο παραλλαγμένο. Αυτοί ζουν καλά, εμείς ζούμε καλά μαζί τους;
Πηγή: mindthetrap.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.