"ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΣΤΗΝ ΥΔΡΟΓΕΙΟ"!

Της Ζωής Δικταίου*

Θα κάνω πάρτι στης ψυχής μου τον ακάλυπτο

Κερνώ λικέρ και χιώτικη μαστίχα

Για μια φορά μόνο ζητώ το ανεπανάληπτο

Ταξίδι στ’ όνειρο, σ' ό,τι δεν είχα.

Καινούριος χρόνος, τραγουδάνε στην υδρόγειο

Κι εγώ σου λέω το φως πως δεν παλιώνει

Άλλο καιρό ξεθάβεις στης καρδιάς σου το υπόγειο

Και άλλο θέλω στης αγάπης το μπαλκόνι.

Με χίλια ψέματα γερνάς και χάνεσαι στις σκέψεις

Φοβάσαι, τα σημάδια έχουν μείνει

Δεν έχω χρόνο, αμαρτίες και αγάπες μου οι λέξεις

Μα όλα απόψε τα μπορώ, στου νου τη δίνη.

Στη φαντασία, καθρεφτίζεται αθώα μια εικόνα

Στο πάτωμα, άδειο ρούχο η ζωή

Γενάρης είναι, θα χαλάσω το χατίρι του χειμώνα

Για μια δική σου μόνο αναπνοή.

Στης πόλης την ομίχλη μαγεμένα χίλια φώτα

Μεσάνυχτα στο φάλτσο του αέρα

Το πάρτι αρχίζει κι απ’ το πιάνο η ίδια νότα

Το σκάει στου Έρωτα σου τη βεγγέρα.

Αύριο… εν ονόματι της Αγάπης

* H Ζωή Δικταίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη, στον παραμυθένιο τόπο της Δίκτης, της Σελένας. Το Τζερμιάδο είναι το χωριό της. Εκεί έμαθε και τα πρώτα γράμματα. Δεν έγινε δασκάλα όπως ονειρευόταν όταν ήταν παιδί. Το σύμπαν, είχε άλλα σχέδια ανοίγοντας την πόρτα στην Τουριστική Εκπαίδευση. Ζει στην Κέρκυρα. Είναι παντρεμένη και τιμούν τη ζωή της δύο παιδιά. Καταθέτει πάντα με σεβασμό την ευγνωμοσύνη της στο φως και στο ταξίδι του, αυτό που δικαιώνει την αιωνιότητα και δικαιώνεται ταπεινά στη σιωπή, χωρίς θόρυβο, στο καθαρό βλέμμα και στο δάκρυ. Εργάζεται από το 1984 στις Επαγγελματικές Σχολές του Υπουργείου Τουρισμού. Συμμετείχε στη νεότητα της, σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και είναι αλήθεια, έλαβε αρκετές διακρίσεις. Το πρώτο βιβλίο της από τις εκδόσεις Έψιλον, αφορά στην παιδική λογοτεχνία και έχει τίτλο « Ιστορίες για φεγγάρια ». Δισκογραφικά έχει συνεργαστεί με το Γιάννη Νικολάου και το Νίκο Ανδρουλάκη. Το δεύτερο βιβλίο της από τις εκδόσεις Φίλντισι, είναι μυθιστόρημα και τιτλοφορείται «Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο». Πιστεύει στην αγάπη. Τη γοητεύουν όλα τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης όπως και τα ξεφτισμένα αποκόμματα από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Της αρέσει η βροχή. Προτιμά τη μωβ ομπρέλα, μα έχει πάντα και μια κόκκινη για να μπορεί να πληγώνει τις άφεγγες νύχτες το σκοτάδι.

Πηγή: http://fractalart.gr