Πολλές φορές , νιώθουμε πως δεν έχουμε τον έλεγχο του εαυτού μας.Νιώθουμε διχασμένοι και μπερδεμένοι μπροστά σε ένα πρόβλημα που έχει παρουσιαστεί στη ζωή μας.Όλοι,σε κάποια φάση της ζωής μας, θα έχουμε βιώσει την λεγόμενη συναισθηματική ανισορροπία. Άλλα προστάζει το μυαλό μας και άλλα φωνάζει η καρδιά μας. Εκλογικεύουμε την κατάσταση, νιώθουμε πως κάνουμε το σωστό,αυτό που πρέπει να κάνουμε,αλλά και πάλι, κάτι δεν κολλάει. Δεν χαιρόμαστε,δεν βιώνουμε την συναισθηματική γαλήνη, ούτε τη σιγουριά που επιφέρει η λύση ενός προβλήματος.
Υπάρχει γενικότερα η θεωρία πως αν κάνεις το σωστό,θα νιώθεις και καλά με αυτό. Μύθος. Η καρδιά δε φτιάχτηκε για να υπηρετεί καμία ηθική,καμία αρχή ,κάνενα πρέπει! Η καρδιά θα αγαπήσει,θα αμαρτήσει,θα αντιδράσει κα θα κλωτσήσει κάθε αλυσίδα από επάνω της. Το μυαλό, από την άλλη, ο νους δηλαδή, είναι φτιαγμένος από κανόνες, σχήματα, προκαταλήψεις και λουριά που φορτώθηκαν από την παιδική ηλικία. Όσο προχωρημένο,ανοιχτό και να είναι, πάντα θα είναι δεμένο με πρέπει και μη, πάντα προσαρμοσμένα στον καθένα μας ξεχωριστά.
Όταν το μυαλο και η καρδιά παλεύουν, γίνεται αγώνας μεταξύ της εξουσίας και της ελευθερίας. Και στην τελική ποιο είναι το σωστό και το λάθος; Ποιος μπορεί να καθορίσει πως θα νιώσεις εσύ καλά, ποιο είναι το δικό σου σωστό; Eίναι ανάγκη πλέον να ξεχωρίζουμε τον άνθρωπο από το σύνολο και να μιλάμε για τον καθένα ξεχωριστά. Αν δε μπεις στα παπούτσια του άλλου,δε θα μάθεις ποτέ ποιο είναι το δικό του καλό. Τα λάθη του είναι αποκλειστικά δικά του και από αυτά μαθαίνει. Δεν υπάρχει ένας γενικότερος κανόνας που να σου λέει με σιγουριά ποιανού μέρος να πάρεις. της καρδιάς ή του μυαλού;
Το ιδανικότερο είναι να υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα τους. Να βρούμε αυτή τη λεπτή γραμμή που θα επιτρέψει και στις δυο μεριές να νιώσουν ανακούφιση. Να μη μας πιέζουν τα πρέπει αλλά και να μη παραδοθούμε σε συναισθήματα που δε μπορούμε να στηρίξουμε. Επιπρόσθετα, καλό θα ήταν να δίνουμε χώρο στο συναίσθημα να εκφραστεί. Τις περισσότερες φορές, μπλοκάρουμε διότι απόφασίζουμε με τη λογική και καταπνίγουμε τα συναισθήματα μας. Τα αφήνουμε στην άκρη,εθελοτυφλούμε. Σαν να λέμε "φύγε κακό από τα μάτια μας". Το να μιλήσεις για όλα όσα νιώθεις,δε σημαίνει πως είσαι κακός,λάθος ,αμαρτωλός .Σημαίνει ότι αποδέχεσαι την ανθρώπινη φύση σου. Ναι, θέλεις να είσαι σωστός απέναντι στους άλλους ,να μη τους πιέζεις και να μη τους πληγώνεις. Είσαι φροντιστικό,όμως, απέναντι στον εαυτό σου;
Θα υπάρξουν στιγμές που θα αναγκαστούμε να βάλουμε τη λογική μπροστά, για να διατηρήσουμε την ισορροπία της σχέσης, του εαυτού μας. Ακόμα και τότε όμως,αποφύγετε να σπρώξετε το συναίσθημα κάτω από το χαλάκι. Θα μαζευτεί πολύ και στο τέλος θα συντρίψει κάθε λογική και ισορροπία! Μοιραστείτε όσα νιώθετε,εκφράστε τα με τον δικό σας τρόπο και μη μαστιγώνετε την καρδιά σας για όλα όσα τόλμησε να νιώσει. Είχε τους λόγους της.
Λένε ότι η ευτυχία έρχεται όταν ότι σκέφτεσαι,ότι πράττεις και ότι νιώθεις βρίσκονται σε ισορροπία. Ας προσέξουμε, λοιπόν, να εκτιμάμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας. Να τα φροντίζουμε και να τα ακούμε. Άλλωστε είναι όλα όσα έχουμε. Η μόνη μας κληρονομιά και η αυθεντική μας πραγματικότητα.
Πηγή: http://www.charavlachodimou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.