ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΞΙΖΟΥΝ!

Η ζωή είναι ένα συνεχόμενο ταξίδι. Όσο προχωράς, συναντάς μπροστά σου ανατροπές, εκπλήξεις, άλλοτε δυσάρεστες άλλοτε ευχάριστες, μαθήματα αλλά και στιγμές που σου κλέβουν την ανάσα. Απ’ τη μία, γι’ όλα αυτά που σου συμβαίνουν, σημαντικό ρόλο παίζουν οι άνθρωποι που μπαίνουν στο δρόμο σου αλλά κι οι ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται. Απ’ την άλλη, είσαι εσύ κι οι αποφάσεις οι οποίες παίρνεις στην κάθε περίπτωση. Κι αυτές είναι που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την κατάστασή σου.

Ουσιαστικά, λόγο για την τελική έκβαση των περιπτώσεων που μας απασχολούν, έχουμε μόνο εμείς και κανένας άλλος. Ο κάθε άνθρωπος οριοθετεί το χώρο που χρειάζεται και τις ζώνες που υπάρχουν σ’ αυτόν. Η κάθε ζώνη απευθύνεται σε συγκεκριμένη ομάδα ατόμων. Φαντάσου πολλούς κύκλους γύρω από έναν στόχο. Στη μέση είσαι εσύ και γύρω σου οι άνθρωποι της ζωής σου.

Σίγουρα η ζωή μας δεν είναι προορισμένη για να είναι πάντα ρόδινη. Οι σχέσεις με τα άτομα που υπάρχουν στους κύκλους μας, διαφέρουν αλλά και ποικίλλουν ταυτόχρονα. Με άλλους απ’ την πρώτη στιγμή θα διαισθανθείς ότι μπορείς να συνυπάρξεις μαζί τους σαν να ψάχνατε ο ένας τον άλλον για χρόνια. Με άλλους πάλι, η χημεία σας δε θα μπορέσει ποτέ να ταυτιστεί.

Όση υπομονή κι αν κάνεις, όση προσπάθεια κι αν καταβάλλεις προκείμενου ν’ αλλάξεις τέτοιου είδους σχέσεις, θα δεις ότι ίσως να μην είναι αρκετό αυτό από μόνο του. Οι σχέσεις (κάθε είδους) χρειάζονται προσπάθεια κι απ’ τις δύο πλευρές. Και μην προσπαθείς άδικα να πείσεις τον εαυτό ότι το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι το να κάνεις υπομονή.

Όχι. Δε χρειάζεται να κάνεις υπομονή για όποιο άτομο ή οποιαδήποτε κατάσταση δεν αξίζει την υπομονή σου. Να μη σε νοιάζει αν θ’ αρέσουν στους άλλους οι επιλογές σου. Όπως δεν είναι δυνατόν εμείς να αρέσουμε σε όλους αλλά κι οι άλλοι ν’ αρέσουν και σε μας. Έτσι γίνεται και με τις αποφάσεις μας.

Υπάρχουν στιγμές που πνίγεσαι, απογοητεύεσαι, θυμώνεις. Σε καταπιέζουν και μπαίνεις κι εσύ σ’ αυτό το τριπάκι πιάνοντας ουσιαστικά τον εαυτό σου απ’ το λαιμό. Πώς πιστεύεις ότι θα καταφέρεις να είσαι αρεστός σε κάποιον που δε θέλει το καλό σου; Και το σημαντικότερο γιατί εξακολουθείς να ασχολείσαι ακόμα μαζί τους;

Να μην υπομένεις τίποτα για όποιον δε σ’ εκτιμά. Δεν είναι λογικό να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό, να σκίζεσαι για να είσαι πάντα εκεί κι οι προσπάθειές σου απλά να πέφτουν στο κενό. Σταμάτα να ψάχνεις δικαιολογίες για να κάνεις πιο όμορφη την κατάσταση. Όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις σου δεν υπάρχει κανένα νόημα σ’ αυτό. Όσο ανεκτικός καταλήξεις να γίνεις, τόσο εσύ θα είσαι εκείνος που θα τροφοδοτείς τέτοιου είδους συμπεριφορές προς το πρόσωπό σου.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που νοιάστηκες για τον εαυτό σου; Πότε κάθισες να τον ακούσεις πραγματικά; Έχεις πει κανένα όχι τελευταία ή αναλώνεσαι στα ναι που σου επιβάλλει η καθημερινότητα; Ζεις τη ζωή σου για τους άλλους ή για σένα;

Ξέρεις όμως ε; Δε φταίνε εκείνοι. Δικό σου είναι το φταίξιμο. Εσύ τους έδωσες τα περιθώρια να μπουν στη ζωή σου και να παρασιτήσουν. Αν εσύ δε νοιάζεσαι για σένα λες να το κάνουν οι άλλοι; Ποιος θα υπολογίσει πόσα αντέχεις, τι θέλεις και μέχρι πού μπορείς να φτάσεις; Απολύτως κανείς, όσο κι αν μπορεί να δείχνει ότι σε νοιάζεται κάποιος.

Τόλμησε επιτέλους να πεις αυτό το «αρκετά» που τριγυρνά στο μυαλό σου εδώ και καιρό. Άνοιξε το στόμα σου και μίλα για όσα σε ενοχλούν. Από πότε σταμάτησε η δουλειά σου που ξεκίνησε αρχικά σαν χόμπι να μη σ’ εκφράζει γιατί έπρεπε να προσαρμοστείς στις νόρμες που σου επέβαλλε το αφεντικό σου; Αν δεν περνάς καλά και δεν εκτιμούν τον κόπο σου δε θα είσαι καλός και στη δουλειά σου. Γι’ αυτό μάζεψέ τα και φύγε πριν σου ρουφήξουν κάθε λεπτό δημιουργικότητας.

Πολλά από όσα σου ζητούν δε σου ταιριάζουν. Δεν τα μπορείς. Δεν τα αντέχεις. Δεν τα θες γιατί σε πιέζουν κι όμως, παρ’ όλα αυτά τα κάνεις. Αν ο σύντροφός σου δε σε νοιάζεται πραγματικά, αν σε κάνει να έχεις δισταγμούς για το αν πρέπει ή όχι να είσαι ο εαυτός σου, αν σε κάνει ν’ αμφιβάλλεις για όσα νιώθει για σένα, τότε καλύτερα να φύγεις.

Πάρε τον εαυτό σου μακριά από οτιδήποτε σε παγιδεύει και σε αιχμαλωτίζει. Βρες καταφύγιο σε όσα πράγματα σε κάνουν χαρούμενο. Χαμογέλασε σε ανθρώπους που θ’ ανταποδώσουν το χαμόγελό σου κι όχι σ’ εκείνος που απλά σε χρησιμοποιούν για να πάρουν από σένα όσα χρειάζονται χωρίς να τους νοιάζει αν σου μαυρίζουν ή όχι την ψυχή. Δε σου χρειάζονται οι εκμεταλλευτές.

Στον βωμό των θέλω των άλλων μη θυσιάζεις την ψυχική σου υγεία. Κάτι τέτοιο είναι το λιγότερο επιβλαβές και ψυχοφθόρο. Δε θα μπορέσεις ποτέ να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος αν δε σκεφτείς λίγο και τον εαυτό σου. Οι άνθρωποι που προορίζονται να είναι δίπλα σου θα στο δώσουν να το καταλάβεις απ’ την πρώτη στιγμή. Και θα είσαι σίγουρος γι’ αυτούς.

Συντάκτης: Μαρία Τσιρίγου

Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη

Πηγή: http://www.pillowfights.gr