ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο

Και έγραψε ο Λέο Μπουσκάλια στο βιβλίο του "να αγαπάμε ο ένας τον άλλον": "συγχωρώ. Μια θαυμάσια αύρα δροσίζει πάντα το ρήμα συγχωρώ. Ζεστασιά και δύναμη το περιβάλλουν. Είναι μία λέξη που υποδηλώνει άφεση ή απελευθέρωση, μια πράξη που έχει τη δύναμη να καταπραύνει, να γιατρεύει, να συνενώνει και να αναδημιουργεί".
Η θρησκεία μας στηρίζεται στη συγχώρεση. Το επίτευγμα αυτό έχει να κάνει με την ανωτερότητα και την αγάπη. Μια δυναμική πράξη που έχει την ικανότητα να τοποθετεί τα πεπραγμένα των ανθρώπων στη βάση τους. Μια δυναμική πράξη που μόνο ένας ανώτερος άνθρωπος μπορεί να κάνει, και αυτό γιατί είναι απαλλαγμένος από ιδιοτελή συναισθήματα και μικροασήμαντα πάθη.
΄Οσο και να μας έχει πονέσει ο συνάνθρωπος, συνάμα με το πλήρωμα του χρόνου έρχεται και η συγχώρεση. ΄Οταν πια οι πληγές κλείσουν, όταν δεν μας πονά το πρόσφατο παρελθόν, όταν είμαστε έτοιμοι συναισθηματικά. Οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους και γι αυτό μπορούν και τους συγχωρούν τα λάθη τους. Οι φίλοι αγαπούν τους φίλους τους γι αυτό μπορούν και συγχωρούν. Ο συνάνθρωπος όμως, χρειάζεται να διαθέτει μεγάλες δόσεις από κατανόηση για να μπορέσει να συγχωρήσει. Και ιδιαίτερα εκεί όπου δεν υπάρχει όφελος. Μονάχα από αγάπη. Γιατί είναι ικανός να καταπραύνει, γιατί θέλει να γιατρεύει, αρέσκεται να συνενώνει και τελικά με αυτόν τον τρόπο αναδημιουργεί τις σχέσεις του.

 

Αλλοίμονο. Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι επίπεδες. Είναι ταραγμένες και δοκιμάζονται. ΄Ομως με οδηγό την αγάπη, μπορούν να αντέξουν στον χρόνο. ΄Οτι ο άνθρωπος δεν αγαπά δεν μπορεί να το κάνει καλά. ΄Οτι ο άνθρωπος δεν αγαπά σβήνει στη φθορά του χρόνου. Δοκιμαζόμαστε πολλές φορές στη διάρκεια του βίου μας. ΄Οταν συγχωρούμε, θα ελαφρύνουμε από βάρη που δεν έχουν ουσία. ΄Αλλωστε ότι αξίζει μένει. Και ότι μένει είναι δικό μας.

*Πολιτικός Επιστήμων