Πως ξεκίνησε η ενασχόληση σου με την μουσική?
Ήμουν τυχερός διότι στην Περαχώρα Λουτρακίου όπου μεγάλωσα υπήρχε η φιλαρμονική του χωριού, κάτι πολύ σπάνιο όχι μόνο για εκείνη την εποχή αλλά και για τη σημερινή.
Ξεκίνησα λοιπόν μαθαίνοντας πνευστά, τρομπέτα αρχικά και αργότερα ευφώνιο. Παράλληλα, με τον αείμνηστο μαέστρο της φιλαρμονικής Λευτέρη Δαρζέντα, ξεκίνησα και τα πρώτα μου μαθήματα κλασσικής κιθάρας. Αν δεν υπήρχαν όμως στη ζωή μου ακούσματα όπως αυτά του Παπακωνσταντίνου και του Springsteen (ήμουν ξανά τυχερός γιατί η μητέρα μου άκουγε και ροκ εκτός των άλλων) ίσως να μην είχα ασχοληθεί με τη μουσική.
Έχεις μια μπάντα τους Sepia πες μας λίγα λογία και για αυτούς…
Οι Sepia είναι η δημιουργική μου ομάδα, ο κινητήριος μοχλός της μουσικής μου όσον αφορά στις ζωντανές εμφανίσεις. Μια μπάντα που απαρτίζεται από φίλους όπου η γνωριμία μας φτάνει με κάποιους από αυτούς ακόμα και τα 15 χρόνια…Η μουσική μου θα ήταν εντελώς διαφορετική δίχως αυτή την ομάδα, μιας και οι ενορχηστρώσεις μου βασίζονται 100% στο ηχόχρωμα που έχουμε δημιουργήσει όλοι μαζί. Και πλέον έχουμε φτάσει να κάνουμε 30 με 40 live το χρόνο παρέα…
Οι μουσικές σου επιρροές?
Τραγουδοποιοί, μπάντες και συνθέτες. Νιώθω βαθιά επηρεασμένος από την παλιά καλή εποχή του Σαββόπουλου (και του Dylan παράλληλα), έχω λιώσει τους πρώτους δίσκους του Παπακωνσταντίνου, ακόμα όμως έχω περασμένη στο κινητό μου τη δισκογραφία του Springsteen και των Floyd. Κατα τα άλλα, ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης εναλλάσσονται με τα blues και τα ρεμπέτικα ανάλογα με τις καθημερινές μου διαθέσεις.
Δισκογραφικά πότε ξεκίνησες?
Το 2011 με το Μουσικό Ταχυδρομείο και τη No Label, βγήκε το «Μονόγραμμα» η πρώτη δισκογραφική μου δουλειά, το 2013 βγήκε το «Δεν ανήκω εδώ» από τη Final Touch. Έχω επίσης έτοιμες ήδη δυο δισκογραφικές δουλειές όπου σίγουρα η μια θα κυκλοφορήσει στις αρχές του επόμενου έτους…
Ένα τραγούδι που θα ήθελες να έχεις γράψει εσύ ?
Πολλά, πάρα πολλά…κάποιες μπαλάντες όμως του Άσιμου με συνεπαίρνουν ακόμα και τώρα όπως τότε που τις άκουσα για πρώτη φορά…Το «Αγαπάω και αδιαφορώ» για παράδειγμα είναι ένα τέτοιο τραγούδι.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σου single «Χωρίς εμένα μη φύγεις» από την spider music πες μας περισσότερα για αυτό?
Το συγκεκριμένο τραγούδι γράφτηκε ένα χρόνο πριν, τον Αύγουστο του 2016, όπου η συγκεκριμένη φράση προέκυψε από τα ανιψάκια μου που έπαιζαν Μοnopoly στην αυλή του σπιτιού. Η παραγωγή του τραγουδιού έγινε μαζί με τον εξαιρετικό Ευριπίδη Ζεμενίδη και βγήκε σαν digital single από τη Spider Music. Μια συνεργασία που ήδη έχει λήξει όμως πλέον, αφού αποχώρησα πρόσφατα. Το τραγούδι επανακυκλοφόρησε, αυτή τη φορά από εμένα και υπάρχει στο προσωπικό μου κανάλι στο youtube.
Κάτι που έχει συμβεί σε ένα live και το θυμάσαι ακόμα και σήμερα?
Ενώ τελείωνε το τραγούδι που παίζαμε και πριν ξεκινήσουμε το επόμενο, ανέβηκε ένας φίλος όπου έκανε πρόταση γάμου (επι σκηνής) στο κορίτσι του! Πήραμε φωτιά σε εκείνο το live!
Άμεσα σχέδια?
Οι ζωντανές μας εμφανίσεις, όπου φέτος θα παίζουμε με δυο διαφορετικούς ήχους.Ένα καθαρά ηλεκτρικό και ένα καθαρά ακουστικό. (Σαν να φοράς διαφορετικά ρούχα αλλά εξακολουθείς να είσαι ο ίδιος άνθρωπος φυσικά). Θα ξεκινήσουμε επίσης τις ηχογραφήσεις για το νέο μου album που όπως προανέφερα θα βγει στις αρχές του νέου έτους και θα λέγεται «Η Γέφυρα» – με αρκετά βιογραφικά στοιχεία που νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ.
Πες μας μια ιστορία πίσω από ένα τραγούδι σου…
Ιούνιος του 2000, Αθήνα, αργεί να ξημερώσει, ραδιόφωνο μικρό σε μια γωνία στο πάτωμα, ακούμε Μελωδία, άδειο το σπίτι, έχουμε μαζέψει τα πράγματα μου, περιμένω το φορτηγό που θα έρθει το πρωί, να τα φορτώσω. Φεύγω για φαντάρος σε λίγο καιρό αφήνοντας πίσω την τότε ζωή μου γνωρίζοντας οτι τίποτα δε θα είναι το ίδιο ξανά. Έτσι λοιπόν γράφτηκε το Μονόγραμμα. Σε στίχους δικούς μου και μουσική δικής μου και του φίλου Γιάννη Μπάκουλη.
Κλείνοντας θέλω να μας πεις εάν γύρναγες το χρόνο πίσω μουσικά πάντα εάν θα άλλαζες κάτι …
Θα έκανα ακριβώς τα ίδια, με τα ίδια λάθη τα οποία είναι και αυτά που με έχουν κάνει να καταλήξω στο σωστό μονοπάτι θεωρώ. Το ταξίδι είναι μεγάλο και δύσκολο και αν δεν ήταν δε θα είχε νόημα. Όσο πιο δύσκολα τα πράγματα τόσο περισσότερα και τα ερεθίσματα για να γράψεις. Αγαπώ τα λάθη μου γιατί με κάνουν καλύτερο…με βοηθούν να συναντώ τον εσωτερικό μου εαυτό και να βγάζω σιγά σιγά προς τα έξω, τα καλύτερα αποτελέσματα αυτής της συνάντησης.
Πηγή: musicground.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.