ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ...!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ

Αν ο πολιτικός στόχος της κυβέρνησης είναι η ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών όπως αυτές είναι διατυπωμένες- και νομοθετημένες- μέσα στα μνημόνια, τότε η κυβέρνηση πράγματι μπορεί να υπερηφανεύεται ότι (έχει) κάνει καλή δουλειά.
Και έχει κάνει καλή δουλειά γιατί πρώτον, ικανοποιεί αυτούς που έχουν την πραγματική εξουσία στον τόπο δηλαδή τους δανειστές και δεύτερον γιατί ευνουχίζει από πολιτικά επιχειρήματα την αξιωματική αντιπολίτευση καθώς δεν έχει τίποτε περισσότερο να προσφέρει στους δανειστές παρά μόνο τη διαθεσιμότητά της να συνεχίσει το θεάρεστο αυτό έργο από το σημείο που θα το αφήσει κάποια στιγμή η παρούσα κυβέρνηση.
Υπάρχει, ωστόσο, ένα αρχικό και βασικό πρόβλημα/ ερώτημα το οποίο αφορά και στα δύο κόμματα εξουσίας (καθώς και σε όλα εκείνα τα κόμματα που ξερογλείφονται για ένα κοκαλάκι της): ο στόχος που θέτουν οι κυβερνήσεις, δηλαδή η ικανοποίηση των απαιτήσεων των (μνημονίων) δανειστών, που οδηγεί τη χώρα και τους κατοίκους της;
Μια πρώτη εικόνα για το που βρισκόμαστε είναι η παρακάτω:
Ποσοστό ανεργίας των νέων 47%
Μείωση μισθών τα τελευταία 6 χρόνια 40%
Μείωση συντάξεων τα τελευταία 6 χρόνια 55%
Πραγματικό ποσοστό ανεργίας 31%
Μια δεύτερη εικόνα για το που μάμε είναι η ακόλουθη (από την Καθημερινή τα στοιχεία) και έχει να κάνει με τις αμοιβές που έχουν διαμορφωθεί στην πιάτσα για όσους έχουν ακόμη εργασία:
1. Οι ασφαλισμένοι της ηλικιακής ομάδας 15-19 ετών είναι μόλις 33.000 άτομα και η μέση αμοιβή διαμορφώνεται στα 315,34 ευρώ μεικτά ή στα 264,88 ευρώ αν αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές του εργαζομένου. Το 2009, οι νέοι ηλικίας 18 ετών εισέπρατταν 548 ευρώ μεικτά (κατά μέσο όρο), κάτι που σημαίνει ότι από τότε μέχρι σήμερα έχουν χάσει το 42% του μισθού τους.
2. Στην ηλικιακή ομάδα 20-24 ετών, η μέση αμοιβή έχει υποχωρήσει στα 454 ευρώ μεικτά ή στα 381 ευρώ καθαρά. Σε σύνολο περίπου δύο εκατομμυρίων ασφαλισμένων μισθωτών στο ΙΚΑ, στην ηλικιακή ομάδα των 20-24 ετών ανήκουν αυτήν τη στιγμή 178.000 άτομα, δηλαδή περίπου οι 8 στους 100. Και για τους ηλικίας 20 ετών, η μέση μείωση αποδοχών ανέρχεται στο 42% συγκριτικά με τον Δεκέμβριο του 2009.
3. Η ηλικιακή ομάδα 25-29 ετών με 257.198 «εκπροσώπους» ζει κατά μέσο όρο με 606 ευρώ μεικτά ή 509 ευρώ καθαρά αν αφαιρεθούν οι ασφαλιστικές εισφορές. Λόγω της μερικής απασχόλησης και της «βύθισης» του βασικού μισθού, έχει καταγραφεί μείωση της τάξεως των 36,49% συγκριτικά με τον Δεκέμβριο του 2009.
4. Στην ηλικία των 30-34 ετών ο μέσος μισθός τον Δεκέμβριο του 2009 έφτανε στα 1.146 ευρώ μεικτά, για να υποχωρήσει τον Ιούνιο του 2016 κατά 31% στα 785,82 ευρώ μεικτά ή στα 660 ευρώ καθαρά.
5. Από τα 35-39 ο μέσος καθαρός μισθός είναι 796 ευρώ (αντιστοιχεί σε μεικτές αποδοχές 968 ευρώ). Προ κρίσης, οι μέσες μεικτές αποδοχές έφταναν στα 1.310 ευρώ.
6. Οι σαραντάρηδες είχαν το 2009 μέσες μεικτές αποδοχές της τάξεως των 1.422 ευρώ (για όσους ανήκαν στο πρώτο μισό της δεκαετίας) έως 1.530 ευρώ. Οι εκπρόσωποι της συγκεκριμένης ηλικιακής ομάδας εμφανίζονται –ποσοστιαία τουλάχιστον– να έχουν υποστεί μικρότερες περικοπές σε σχέση με τους νεότερους.
Αυτός ο όμορφος αγγελικά πλασμένος κόσμος γίνεται ακόμη ομορφότερος αν πάρει κάποιος υπόψη του και τα εξής:
Την εργοδοτική ασυδοσία: κανόνας η μη καταβολή δεδουλευμένων με την ανοχή των κρατικών μηχανισμών
Την τυφλή δικαιοσύνη: με αποφάσεις που νομιμοποιούν την άθλια εργοδοτική τακτική
Την περικοπή δαπανών: υγεία, παιδεία κλπ
Ξεπούλημα: ότι από τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου έχει αξία προσφέρεται…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ο καλύτερος δυνατός κόσμος που μας προσφέρεται από τους δανειστές είναι αυτός που περιγράφουν οι πιο πάνω αριθμοί καθώς και άλλοι (τα πλεονάσματα) οι οποίοι αποτυπώνουν το μέλλον μας για τον επόμενο μισό αιώνα τουλάχιστον. Και η μόνη επιλογή που μας επιτρέπουν (οι δανειστές και το πολιτικό σύστημα) να έχουμε είναι αν θέλουμε να πεθάνουμε με κυβέρνηση της ρεαλιστικής αριστεράς ή της νεοφιλελεύθερης δεξιάς του Μητσοτάκη.
Προφανώς η δημιουργία ενός τέτοιου αδιέξοδου είναι η μεγάλη επιτυχία της πρώτης φορά αριστερά κυβέρνησης…

Πηγή: topontiki.gr