ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

Και έγραψε ο Χρυσόστομος: "όπου υπάρχει πνευματική διδασκαλία, εκεί υπάρχει και σωφροσύνη και σεμνότητα".

Στα σχολεία βρίσκει κανείς την πνευματική διδασκαλία. Εκεί που είναι οι ναοί της γνώσης. Που διαμορφώνουν χαρακτήρες, συνειδήσεις. Με σεβασμό θα μας πρέπει να αγκαλιάζουμε τα σχολεία. Όλων των βαθμίδων.
Και να δίνουμε το σεβασμό που αξίζει στους δασκάλους. Χωρίς αυτούς, τα κτήρια αυτά δεν θα είχαν νόημα ύπαρξης. Και τα παιδιά μας θα ήταν αμόρφωτα.

Δεν μπαίνω στη διαδικασία να κρίνω το σύστημα παιδείας. Ξέρω όμως ότι στα σχολεία μαθαίνουμε γράμματα και προετοιμαζόμαστε για την ενήλικη ζωή μας. Στην πνευματικότητα που χαρακτηρίζει το σχολείο, εκτός από την σωφροσύνη και την σεμνότητα εντάσσεται και η πειθαρχία. 

Μπορεί τα παιδιά σήμερα να είναι λίγο πιο ζωηρά από άλλοτε, μπορεί να είναι πιο ανταγωνιστικά από άλλοτε, όμως δεν παύουν να είναι παιδιά. Ευαίσθητες μικρές ψυχούλες, που έχουν ανάγκη από καθοδήγηση, που έχουν ανάγκη να δημιουργήσουν όνειρα και σκοπό να τα υλοποιήσουν. 

Δεν είναι τα πάντα όλα για ανάθεμα στην πατρίδα μας. Όλο και κάτι λειτουργεί. Όλο και κάτι θετικό συμβαίνει. Και μέσα στα σχολεία. Με τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, οι οποίοι είναι άνθρωποι. Πάνω από όλα αξίζουν τον σεβασμό μας. Αξίζει να αναγνωρισθεί ο μόχθος τους. 

Σίγουρα δεν είναι τέλειοι. Τελειότητα πουθενά δεν υπάρχει. Όμως η ανθρώπινη φύση αναπτύσσεται και καλλιεργείται μέσα στο σχολείο και ζυμώνεται ό χαρακτήρας.

Σωφροσύνη και σεμνότητα συναντάμε και σε άλλες μορφές διδασκαλίας. Στα ανώτερα και ανώτατα δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα, στις ομάδες εθελοντικής δράσης όπως ο προσκοπισμός, η χριστιανική ένωση νέων, οι ομάδες αθλητισμού. Από όπου μπορεί το άτομο να αντλήσει πνευματικότητα εκεί υπάρχει και ταπεινότητα. Μεγαλώσαμε μέσα σε ένα σύστημα ιδεών τέτοιο, που προωθούσε την άμιλλα και τον ευγενή ανταγωνισμό. Υπάρχουν ακόμα περιθώρια να εντάξουμε τα παιδιά μας σε κάποιες από αυτές. 

Βέβαια με τις τόσες ασχολίες και το ξέφρενό τους πρόγραμμα, πού θα βρουν χρόνο; 

Ας προσπαθήσουμε να μην αποτρέπουμε τα παιδιά από δραστηριότητες εξωσχολικές που καλλιεργούν ένα ριζάκι κάθε φορά του πνεύματος. Αξίζει να το παρατηρούμε να αναπτύσσεται.

Η αγάπη των παιδιών για τα γράμματα, είναι ευθύνη και του δασκάλου και του γονέα. Αν χάσει τη μάχη το παιδί για την αγαπημένη συνήθεια να διαβάζει βιβλία, τότε έχουμε κοιμίσει ένα υπέροχο μυαλό. Η κάθε γενιά έχει τον τρόπο της να λαμβάνει και να εκτελεί όπως νοιώθει την πνευματική διδασκαλία. 

Μόνο μην κοιμηθούμε!

*Πολιτικός Επιστήμων