Γράφει η Πόλα Γεωργιάδου
Όσοι γνωρίζουν το έργο του Ramana Maharshi( 1879-1950), γνωρίζουν ότι πρόκειται για έναν πνευματικό κολοσσό που μέσα από την Αυτό-Έρευνα και την Σιωπή βοήθησε τους ακόλουθούς του να στραφούν εντός και να απομακρυνθούν από την έννοια του θανάτου όπως την γνώριζαν μέχρι τότε.
Ο Maharshi στη ηλικία των δεκαεπτά βίωσε μια επιθανάτια εμπειρία που τον ταρακούνησε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Όταν συγκεντρώθηκε σε αυτή του την εμπειρία, ήρθε σε επαφή με τον πραγματικό του εαυτό και η αντίληψή του για τον θάνατο όπως τον γνώριζε ήρθε στο τέλος της. Ο ίδιος μάλιστα περιέγραψε τι του συνέβη. ''Το σόκ του φόβου του θανάτου έστρεψε το μυαλό μου εσωτερικά και αναρωτήθηκα διανοητικά : Τώρα που ο θάνατος εμφανίστηκε, τι ακριβώς σημαίνει; Τι είναι ακριβώς αυτό που πεθαίνει; Το κορμί μου πεθαίνει.. Αλλά με τον θάνατο αυτού του κορμιού πεθαίνω Εγώ; Είναι αυτό το κορμί Εγώ; Το κορμί μπορεί να πεθαίνει αλλά υπάρχει κάτι μέσα μου που δεν πεθαίνει ποτέ. Αυτό θα πει είμαι το αθάνατο πνεύμα. Αυτή η εμπειρία με διαπέρασε τόσο ζωντανά που έγινε η πραγματικότητά μου. Από εκείνη την στιγμή το ‘’Εγώ’’ μέσα μου, ο Εαυτός μου στράφηκε να παρατηρεί τον εαυτό του με μεγάλο ενδιαφέρον. Ο φόβος του θανάτου είχε εξαφανιστεί. Η παρατήρηση του Εαυτού μου συνέχισε από κείνη την ημέρα και δεν έφυγε ποτέ.''
Ο Maharshi από κείνη την στιγμή, αναχώρησε για το ιερό λόφο της Αρουνάκαλα, τον «λόφο του Φωτός» στα Ιμαλάια, όπου παρέμεινε για τα επόμενα 53 χρόνια της ζωής. Πολύς κόσμος θα στραφεί στοn Maharshi με ερωτήσεις για την ζωή και τον θάνατο. Αν και ο ίδιος δεν ήταν φανατικός οπαδός της λεκτικής μορφής επικοινωνίας μέσα από την απλότητα και την ηρεμία που τον διακατείχε απαντούσε για τον φυσικό θάνατο με ένα παρηγορητικό τρόπο θα λέγαμε.
Δεν υπάρχει θάνατος, όπως δεν υπάρχει γέννηση. Αυτό το οποίο γεννιέται και πεθαίνει δεν είναι παρά μόνο το κορμί. Το κορμί είναι δημιουργία του Εγώ μας. Το Εγώ το παρατηρούμε μέσω του κορμιού μας. Αυτά τα δύο πάνε μαζί. Αν ο άνθρωπος προσκολληθεί στη ιδέα ότι γεννήθηκε δεν μπορεί να αποφύγει τον φόβο του θανάτου. Με απλά λόγια η μορφή που μας δόθηκε εδώ, είναι ένα κουστούμι με σάρκα και οστά και με ένα μυαλό που επεξεργάζεται την εμπειρία του ως Άνθρωπος.
Η γέννηση του Εγώ συνεπάγεται με την γέννηση του ατόμου, της προσωπικότητας. Οτιδήποτε γεννιέται είναι καταδικασμένο να πεθάνει. Σκότωσε το Εγώ: δεν υπάρχει φόβος να πεθάνει κάτι που ήταν εξ’ αρχής νεκρό. Ο Εαυτός σου παραμένει και μετά τον θάνατο του Εγώ. Να εξασκήσουμε το μυαλό σε αυτή την κατάσταση. Ας αδειάσουμε για λίγο το μυαλό από τα πάντα. Εκεί τι μένει; Μένει ο Εαυτός, η γαλήνη. Δεν υπάρχει τίποτα εκεί. Εκεί επίσης υπάρχουν τα πάντα.
Ο Maharshi στη ηλικία των δεκαεπτά βίωσε μια επιθανάτια εμπειρία που τον ταρακούνησε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Όταν συγκεντρώθηκε σε αυτή του την εμπειρία, ήρθε σε επαφή με τον πραγματικό του εαυτό και η αντίληψή του για τον θάνατο όπως τον γνώριζε ήρθε στο τέλος της. Ο ίδιος μάλιστα περιέγραψε τι του συνέβη. ''Το σόκ του φόβου του θανάτου έστρεψε το μυαλό μου εσωτερικά και αναρωτήθηκα διανοητικά : Τώρα που ο θάνατος εμφανίστηκε, τι ακριβώς σημαίνει; Τι είναι ακριβώς αυτό που πεθαίνει; Το κορμί μου πεθαίνει.. Αλλά με τον θάνατο αυτού του κορμιού πεθαίνω Εγώ; Είναι αυτό το κορμί Εγώ; Το κορμί μπορεί να πεθαίνει αλλά υπάρχει κάτι μέσα μου που δεν πεθαίνει ποτέ. Αυτό θα πει είμαι το αθάνατο πνεύμα. Αυτή η εμπειρία με διαπέρασε τόσο ζωντανά που έγινε η πραγματικότητά μου. Από εκείνη την στιγμή το ‘’Εγώ’’ μέσα μου, ο Εαυτός μου στράφηκε να παρατηρεί τον εαυτό του με μεγάλο ενδιαφέρον. Ο φόβος του θανάτου είχε εξαφανιστεί. Η παρατήρηση του Εαυτού μου συνέχισε από κείνη την ημέρα και δεν έφυγε ποτέ.''
Ο Maharshi από κείνη την στιγμή, αναχώρησε για το ιερό λόφο της Αρουνάκαλα, τον «λόφο του Φωτός» στα Ιμαλάια, όπου παρέμεινε για τα επόμενα 53 χρόνια της ζωής. Πολύς κόσμος θα στραφεί στοn Maharshi με ερωτήσεις για την ζωή και τον θάνατο. Αν και ο ίδιος δεν ήταν φανατικός οπαδός της λεκτικής μορφής επικοινωνίας μέσα από την απλότητα και την ηρεμία που τον διακατείχε απαντούσε για τον φυσικό θάνατο με ένα παρηγορητικό τρόπο θα λέγαμε.
Δεν υπάρχει θάνατος, όπως δεν υπάρχει γέννηση. Αυτό το οποίο γεννιέται και πεθαίνει δεν είναι παρά μόνο το κορμί. Το κορμί είναι δημιουργία του Εγώ μας. Το Εγώ το παρατηρούμε μέσω του κορμιού μας. Αυτά τα δύο πάνε μαζί. Αν ο άνθρωπος προσκολληθεί στη ιδέα ότι γεννήθηκε δεν μπορεί να αποφύγει τον φόβο του θανάτου. Με απλά λόγια η μορφή που μας δόθηκε εδώ, είναι ένα κουστούμι με σάρκα και οστά και με ένα μυαλό που επεξεργάζεται την εμπειρία του ως Άνθρωπος.
Η γέννηση του Εγώ συνεπάγεται με την γέννηση του ατόμου, της προσωπικότητας. Οτιδήποτε γεννιέται είναι καταδικασμένο να πεθάνει. Σκότωσε το Εγώ: δεν υπάρχει φόβος να πεθάνει κάτι που ήταν εξ’ αρχής νεκρό. Ο Εαυτός σου παραμένει και μετά τον θάνατο του Εγώ. Να εξασκήσουμε το μυαλό σε αυτή την κατάσταση. Ας αδειάσουμε για λίγο το μυαλό από τα πάντα. Εκεί τι μένει; Μένει ο Εαυτός, η γαλήνη. Δεν υπάρχει τίποτα εκεί. Εκεί επίσης υπάρχουν τα πάντα.
Πηγή: awakengr.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.