ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

Και είπε ο Κλήμης Αλεξανδρείας: "ο φόβος του Θεού είναι απαθής, γιατί φοβάται κανείς όχι το Θεό αλλά το να εκπέσει από το Θεό".

Στην ζωή μας έχουμε φόβους. Φοβόμαστε τι θα πει ο κόσμος, να μη μας δουν ξένα μάτια, να μην μας γλωσσοτρώνε. 

Φοβόμαστε κάθε μαύρη γάτα που συναντάμε στο δρόμο μας, την Παρασκευή και 13, κρεμάμε σκόρδα στο κατώφλι μας.

Φοβόμαστε την γρουσουζιά που φέρνει ο σπασμένος καθρέπτης, το χυμένο αλάτι και προσέχουμε να μην βλαστημάμε.

Πόση ουσία αλήθεια καταναλώνουμε στην ψυχή μας; Στο να την έχουμε ανάλαφρη και καθαρή; Πόσο ασχολούμαστε με το να πετάμε τα σκουπίδια της ώστε να μην μολύνεται από τοξικότητα; 

Η υπόσχεση που δίνουμε κάθε βράδυ στον εαυτό μας είναι το να είμαστε καλά εμείς και οι δικοί μας άνθρωποι κάνει περίπατο όταν στην πραγματική μας ζωή δεν την τηρούμε. Μπορούμε να ακούσουμε την ψυχή μας να μιλά όταν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας.

 

Όταν η ανάγκη για βοήθεια που έχουμε είναι πραγματική. Όταν έχουμε φθάσει σε αδιέξοδο. Τότε κουρνιάζουμε πάνω στην ψυχή μας, μαζεύουμε ότι κομμάτια έχουν απομείνει από την πληγωμένη καρδιά και ορκιζόμαστε ότι ποτέ ξανά. Ποτέ ξανά δεν θα επιτρέψουμε να μας πληγώσουν. Ποτέ ξανά δεν θα επιτρέψουμε να μας αγνοήσουν. Ο εγωισμός ορθώνεται και το σθένος μας ισχυροποιείται. Φοβόμαστε όμως μην λυγίσουμε στην πρώτη δυσκολία. Φοβόμαστε μην ξανακυλήσουμε. Και τότε είναι που παίρνουμε όρκο να τηρούμε πιστά τις υποσχέσεις μας.

Ο λόγος απέναντι στην ψυχή που υποφέρει είναι η προσευχή. Και η γιατριά της είναι η επανάληψη. Όταν καταφέρουμε να κρατήσουμε ορθό το ηθικό μας και μόνο τότε απαιτούμε σεβασμό. Οι όρκοι καταπατούνται. Τα λόγια γίνονται αέρας. Μα οι πράξεις είναι αυτές που μένουν. Και οι πράξεις μας είναι αυτές που αποδεικνύουν το μεγαλείο μας. Με την καθαρότητα της ψυχής, ο άνθρωπος γίνεται ενάρετος. Γίνεται αγγελιοφόρος καλών προθέσεων και έντιμων πράξεων. Αν αποτινάξουμε τα σκουπίδια μας, όπως το μίσος, το φθόνο, τη ζήλεια, την κακία, τότε θα κοιμηθούμε καλά. Και η καθαρή συνείδηση θα βοηθήσει την καθαρότητα της ψυχής.

Έχουμε εκπέσει από το Θεό από τότε που γεννηθήκαμε όντα άνθρωποι. Και προσπαθούμε από αρχές του κόσμου για να επανέλθουμε. 

Όμως, οι πειρασμοί είναι πολλοί. Δεν είναι εύκολο να γυρίσουμε την πλάτη μας σε αυτούς όταν δεν είμαστε οχυρωμένοι. Συνταγές δεν υπάρχουν. Ένα πρώτο βήμα είναι ίσως να μην προκαλούμε το κακό. Έπειτα να σκεφτόμαστε δύο φορές πριν ξεστομίσουμε λόγια όταν είμαστε οργισμένοι. Η οργή είναι κακός σύμβουλος. Ας την κάνουμε πέρα. Προσπαθώντας να μην πληγώσουμε συνάνθρωπο με λόγια και έργα, ερχόμαστε περισσότερο κοντά στην καλοσύνη. Η καλοσύνη φέρνει αγάπη. Και η δική μας θρησκεία είναι γεμάτη από τούτη. 

Άλλωστε είναι η θρησκεία της αγάπης. Και όταν έρχονται εκείνες οι φορές που ταλαντευόμαστε, ας σκεφτούμε ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο σε τούτο εδώ τον κόσμο. 

Όπως είπε ο Καζαντζάκης: "μια αστραπή είναι η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε".

*Πολιτικός Επιστήμων