ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΑΠΑΤΗ, ΑΥΤΑΠΑΤΗ Ή ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ;

Του Ανδρέα Μήλιου

Πρόοδος σημαίνει βελτίωση, εξέλιξη, πορεία προς τα εμπρός. Συνακόλουθα, η πρόοδος ως διαδικασία στοχεύει στην υλική και πνευματική βελτίωση του ανθρώπου, με εξελικτικό τρόπο σκέψης, με συνεχώς βελτιούμενες νοοτροπίες και με μεταρρύθμιση του παλιού.
Η πρόοδος λατρεύει την εμπρόσθια κίνηση, την αναζωογονητική αναθεώρηση, την εμπνευσμένη ανανέωση, τον έλλογο διάλογο και την πολυχρωμία απόψεων, ενώ απεχθάνεται την ελώδη ακινησία, τον γκρίζο συντηρητισμό, τις αρχειοθετημένες άδροσες ιδέες και τις απολιθωμένες ιδεοληψίες. Η πρόοδος αναγιγνώσκει τις συνέπειες των ιστορικών γεγονότων, των βιωμένων εμπειριών και των ναυαγίων, λαμβάνει υπόψη και αξιοποιεί την πρότερη γνώση και, με αυτόν τον τρόπο, γεννά επίγνωση. 

Κατά συνέπεια, ο απορρέων από την πρόοδο προοδευτισμός ως ιδεολογία και νοοτροπία, ενσαρκώνει και αξιολογεί τα θετικά στοιχεία της, θωπεύοντας κολακευτικά το έρμα του θυμικού μας και προσδίνοντας στο νόημά του ελκυστικό πρόσημο, που τον καθιστά ινδαλματικό σκοπό. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η νέα αριστερά της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Ελλάδας προβαίνει σε ασύνορη και κίβδηλη κατάχρηση του νοηματικού πυρήνα του προοδευτισμού. 

Διαποτισμένη μέχρι τα μύχια με τις χρεοκοπημένες πολιτικοκοινωνικές ιδεοληψίες της, τις οποίες αρνείται εγωιστικά να αρχειοθετήσει, η ελληνική νεοαριστερά ξεριζώνει κάθε παραδοσιακό στοιχείο και εκμεταλλεύεται προκλητικά τον όρο προοδευτικός, όπως κάνει το μάρκετινγκ με τη χρήση του όρου "νέο" στα παλιά προϊόντα. 

Έχοντας καταστεί άθυρμα του μαρξισμού–λενινισμού, η ελληνική νεοαριστερά δρα ως λιποτάκτης του αρχαιοελληνικού ιδεώδους, το οποίο διαπότισε με αναμφισβήτητο τρόπο την εξέλιξη της κοινωνικοπολιτικής ζωής του αναπτυγμένου κόσμου, και ενέπνευσε και αυτόν ακόμα τον ιδεολογικό προπάτορά της Καρλ Μαρξ, ο οποίος στο πρώιμο έργο του το θεώρησε "δημιουργό" και "κοσμοπλάστη". Παγιδευμένη σε αποξηραμένα ιδεολογικά γονίδια, είναι απόλυτα φυσικό να έχει συγκεχυμένη αντίληψη των διαστάσεων της πραγματικότητας, αφού τη μπολιάζει με μυθικά πρότυπα που αποδείχθηκαν προ πολλού φανταστικά και υπερβατικά. 

Αγνοώντας προκλητικά πως η κοσμοαντίληψη που πρεσβεύει έχει καταδικασθεί από την ιστορία, πορεύεται μετατρέποντας την έλλογη πραγματικότητα σε πεδίο ανταγωνισμού συγκινησιακών φορτίων. Περιφρονώντας τις πλατωνικές ρήσεις πως "ο χρόνος αλλάζει και ανατρέπει μεγάλο μέρος των απόψεών μας στη διάρκεια της ζωής μας" και "η καλύτερη νίκη είναι η κατάκτηση του εαυτού μας", αποδεικνύεται ανεπίδεκτη κριτικής μαθήσεως, αλλά, ωστόσο, φανατική οπαδός του Όσκαρ Γουάιλντ που επεσήμανε ότι "η αυταπάτη είναι η πιο σημαντική απόλαυση". 

Το ξεβόλεμα της ελληνικής νεοαριστεράς από την εγκιβωτισμένη σκέψη της τής φαντάζει τρομακτικό, γι’ αυτό και προτιμά να υποτάσσει τα γεγονότα σε προκατασκευασμένες υποκειμενικές ερμηνείες. Κατεχόμενη από σωτηριολογικό σύνδρομο, μάχεται για τα χρεοκοπημένα προτάγματά της με απολυτότητα θυσιαστικού τύπου και αποθεώνει τον εαυτό της, παρά το γεγονός ότι δεν έχει δικαιωθεί ποτέ και πουθενά από την ιστορία, αφού όλες οι γνωστές αριστερές διακυβερνήσεις οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν σε φτωχοποίηση των λαών και σε τριτοκοσμικές καταστάσεις. 

Σκίζει τα ιμάτιά της για τον σοσιαλκρατισμό, παρά το γεγονός ότι οι συνέπειές του στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού και όπου αλλού μακροημέρευσε ήταν τραγικές. Με αλαζονεία, μονολιθική κριτική διαύγεια, σπουδαιοφάνεια, δαιμονολογίες, ηθικούς αφορισμούς, αναθέματα και τοξικό πολιτικό λόγο, ενθαρρύνει διχαστικές πολιτικές και υποδαυλίζει το εμφυλιοπολεμικό μίσος, που τόσα δεινά έφερε στη χώρα. 

Έχοντας αυτοχρησθεί αποκλειστικός διαχειριστής του ηθικού πλεονεκτήματος, χρησιμοποιεί με περισσή υποκρισία και πάθος τον ηθικό ψόγο και τη συνωμοσιολογία για να πλήξει τους ιδεολογικούς της αντιπάλους, παραγνωρίζοντας τη ρήση του Μπέρναρντ Ράσσελ ότι "το πάθος είναι το μέτρο εκείνων που δεν έχουν λογική πεποίθηση". 

Φαντασμένη, ναρκισσιστική, εγωπαθής εγωκεντρική, φοβική, ανειλικρινής και υποκρίτρια αποφεύγει να καταδυθεί στα βάθη της ψυχής της, φοβούμενη ότι θα συναντήσει εκεί τον πραγματικό της εαυτό, περιτριγυρισμένο από τα απολιθωμένα στερεότυπα, τις διαψεύσεις, τα ναυάγια και τους ανίερους και ανέντιμους συμβιβασμούς. 

Είναι όλα αυτά δομική μυωπική βλάβη, συνειδησιακή θολότητα, στρουθοκαμηλισμός, υπερποτισμένος ναρκισσισμός, υποκρισία, κυνισμός, ανενδοίαστος τυχοδιωκτισμός, ψυχοπαθολογικός εγωκεντρισμός, κακοφορμισμένη διαστροφή, διπολικότητα ή κάποια άλλη μορφή ψυχικής δυσπλασίας;

Προφανώς είναι όλα μαζί. 

Διότι πώς να εξηγήσει κανείς διαφορετικά ότι γλύφει εκεί που φτύνει; 

Πώς να εξηγήσει κανείς ότι, ενώ τα δύο τρίτα της κυβέρνησης σπούδασαν και εργάσθηκαν στις σκληρότερες μήτρες του καπιταλισμού (ΗΠΑ, Αγγλία) και στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και κολέγια, αναλώνουν και την τελευταία τους ικμάδα για την επιβολή του σοσιαλκρατισμού; 

Πώς να εξηγήσει κανείς τη συγκυβέρνηση με τα ιδεολογικά ακροδεξιά περιτρίμματα της Νέας Δημοκρατίας;

Πώς να εξηγήσει κανείς τις τεράστιες περιουσίες που εμφανίζουν στα πόθεν έσχες τους υπουργοί και βουλευτές και την ψευδεπίγραφη ρηματική υποστήριξη των αδυνάτων; Μπορείς να είσαι Ρομπέν των Δασών όταν περικόπτεις το ΕΚΑΣ των χαμηλοσιονταξιούχων και τις συντάξεις και μειώνεις το αφορολόγητο όριο;

Πώς να ερμηνεύσει κανείς το γεγονός ότι, ενώ κόπτεται για την ώσμωση των πολιτισμών, θεωρεί προδοσία την πολιτική συναίνεση στην ίδια της τη χώρα;

Πώς να ερμηνεύσει κανείς την κυβερνητική υποτακτικότητα στην Α. Μέρκελ και στον Ντ. Τραμπ και τη μετάλλαξη του Ηρακλή, που θα άλλαζε την Ευρώπη, σε γιουσουφάκι του επονείδιστου καπιταλισμού;

Γιατί να δικαιούται η αριστερά να θεωρείται προοδευτική;

Τι προοδευτικό έχει η επίκληση της ταξικής πάλης και η κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, της σύμπραξης των νευροεπιστημών και της ψυχολογίας με τα οικονομικά και της αναζήτησης της βέλτιστης λύσης με αλγοριθμικά μοντέλα; Όταν, διαμένοντας στο Καστελόριζο ή στο Αθαμάνιο Άρτας, μπορείς να εργάζεσαι για μια πολυεθνική των ΗΠΑ και να αμείβεσαι σε άυλο νόμισμα που δεν εμφανίζεται στην Ελλάδα ή να στέλνεις από τα Κουφονήσια τα έσοδά σου από τον τουρισμό σε λογαριασμό σου στη Σιγκαπούρη;

Είναι προοδευτική η δίωξη της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, η οποία δημιουργεί θέσεις εργασίας, και η υποστήριξη και επέκταση του αρτηριοσκληρωτικού κρατισμού και του επιδοματικού παρασιτισμού, ο οποίος αλλοτριώνει το υγιές δυναμικό της χώρας;

Είναι προοδευτισμός η αγνόηση της πολυμέρειας των πραγματικών γεγονότων και η ένταξή τους σε μονοσήμαντες αναγωγές, η αποφυγή της πολλαπλής συγκριτικής ανάλυσης και του σταθμιστικού λογισμού και η καταδίκη της κοινωνικής ζύμωσης και της συναίνεσης;

Τι προοδευτικό έχει η απροκάλυπτη χειραγώγηση των θεσμών και των ΜΜΕ;

Είναι προοδευτισμός η διαπόμπευση της αξιοκρατίας και της αξιολόγησης, ο εξισωτισμός προς τα κάτω, η ανοχή της αγελαίας επιλεκτικής βίας, οι βανδαλισμοί των πανεπιστημίων, των πρεσβειών και των δημόσιων κτηρίων, η βεβήλωση της αισθητικής των πόλεων, η εμμονή στην αποστειρωμένη κρατική ανώτατη παιδεία, η καταρράκωση του αισθήματος ασφάλειας και η υποστήριξη του διεφθαρμένου συνδικαλισμού των μειοψηφικών τσαμπουκάδων;

Είναι προοδευτικό να υπηρετείς το πελατειακό σύστημα και να διώκεις τη νέα και νεοφυή επιχειρηματικότητα (Uber, Taxibeat, κ.α.) για χάρη των αμαρτωλών και απαξιωμένων συντεχνιών;

Τι προοδευτικό έχει η αδυναμία προστασίας του περιβάλλοντος, η ανικανότητα διαχείρισης των απορριμμάτων και των εθνικών πόρων;

Τι προοδευτικό έχει τέλος η θλιβερή διαχείριση των προσφυγικών ροών που προσβάλλει τον πολιτισμό μας; Είναι η Μόρια ότι πιο προοδευτικό έχει να επιδείξει η αριστερά στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τα οποία σχίζει τα ιμάτια της;

Σε αυτά και σε πολλά άλλα αποτυπώνεται γλαφυρά και πειστικά το "προοδευτικό" πρόσωπο της ελληνικής αριστεράς. Είναι καιρός να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα και να σταματήσουμε να γελάμε με το διαχρονικό αυτό ανέκδοτο. Ωστόσο, ως αντικειμενικοί και καλόβουλοι πολίτες, όταν η συμπαθής Καρέτα-Καρέτα καταφέρει να κερδίσει τον τίτλο του συμβόλου του σεξ στο ζωικό βασίλειο, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε στην αριστερά το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τον όρο "προοδευτικός" για την ιδεολογία της. 

*Ο κ. Ανδρέας Μήλιος είναι διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, οικονομολόγος

Πηγή: http://www.capital.gr