ΜΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΠΤΥΧΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΧΑΣ!

“Philippo … victoriae partae fama auxerat”

Σε αυτήν μας την ανάρτηση θα καταπιαστούμε μ’ένα γεγονός που έλαβε χώρα στην περιοχή της Βόχας πριν από πολλούς αιώνες, κατά την Ελληνιστική περίοδο, και συνέδεσε, έστω και για μια σύντομη ιστορική στιγμή, τη μοίρα της περιοχής με αυτήν της Μακεδονίας. Ένα γεγονός που ίσως για κάποιους να προσδίδει και μια ξεχωριστή σημασία στα τωρινά πολιτικά γεγονότα γύρω από το «Μακεδονικό» ζήτημα!

Ξεκινώντας την ιστορία μας να υπενθυμίσουμε ότι σε παλαιότερες αναρτήσεις μας έχουμε ήδη υπογραμμίσει τον παροιμιώδη πλούτο και τη σημασία της περιοχής της Βόχας που ξεκινά μέσα από τα βάθη των αρχαίων χρόνων. Αυτός είναι άλλωστε και ένας από τους σημαντικότερους λόγους που (και) αυτό το κομμάτι της Κορινθιακής γης έχει επανειλημμένα προσελκύσει ξένους κατακτητές και πλιατσικολόγους (κάτι που κάνει την ιστορία της περιοχής σίγουρα πιο ενδιαφέρουσα αλλά και συνάμα πιο δύσκολο να τεκμηριωθεί).

Επίσης, στην προηγούμενη μας ανάρτηση είδαμε πώς τ’ασκέρια του Δράμαλη, πριν 200 περίπου χρόνια, λεηλάτησαν τον κάμπο της Βόχας, γνωρίζοντας όμως τελικά την σχεδόν συντριπτική τους καταστροφή από τους επαναστατημένους Έλληνες. Σήμερα θα γυρίσουμε 2200 χρόνια πίσω, όπου ένα σημαντικό γεγονός θα δώσει αυτήν την φορά μια έντονη «μακεδονική» χροιά στο παλίμψηστο της ιστορίας της Βόχας.

Ας δώσουμε όμως πρώτα ένα σύντομο ιστορικό πλαίσιο του γεγονότος που θα περιγράψουμε. Βρισκόμαστε στα 208 π.χ., σε μια περίοδο συνεχών αναταράξεων και ανακατατάξεων στον Ελλαδικό χώρο. Μια δεκαετία πριν περίπου, ο Φίλιππος Ε΄, ο βασιλιάς της Μακεδονίας, έχει βοηθήσει την Αχαϊκή Συμπολιτεία να κερδίσει την αντίστοιχη Αιτωλική στον μεταξύ τους πόλεμο, τον λεγόμενο και «Συμμαχικό», πριν τελικά υπογράψει τη συνθήκη της Ναυπάκτου το 217 π.χ.. Στη συνέχεια, από το 214 π.χ. και μετά, θα ξεκινήσει ο «Πρώτος Μακεδονικός πόλεμος», με τους Ρωμαίους, τον ηγεμόνα της Περγάμου και τους Αιτωλούς να συμμαχούν ενάντια των Μακεδόνων (και των λοιπών Ελλήνων) σε μια διαμάχη που θα κρατήσει μια δεκαετία και θα φέρει τους Ρωμαίους για πρώτη φορά στις Ελληνικές ακτές ως ενεργούς πλέον διεκδικητές του ελληνικού πολιτικού γίγνεσθαι.

Ο Φίλιππος Ε΄υπήρξε, κατά τους αρχαίους συγγραφείς, ένας αποτελεσματικός αλλά και συνάμα αμφίσημος ηγέτης, ο οποίος λόγω τόσο της εξωτερικής του εμφάνισης όσο και του ηρωϊκού του χαρακτήρα, έγινε η ιστορική προσωπικότητα από το Μακεδονικό βασίλειο που έφερε πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη σ’ αυτήν του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Οι Ρωμαίοι έχουν αναπτύξει μαζί με τους συμμάχους τους μια μεγάλη (περίπου 60 καράβια και πολεμιστές) στρατιωτική και ναυτική δύναμη και το 208 π.χ., με αρχηγό τους τον Πούμπλιο Σουλπίσιο (Publius Sulpicius), χρησιμοποιούν τη Ναύπακτο ως ορμητήριο τους. Η συνέχεια της ιστορίας μας έχει καταγραφεί κυρίως από τον σπουδαίο (τον σημαντικότερο ίσως) Ρωμαίο ιστορικό, τον Τίτο Λίβιο, μέσα από τις σελίδες του μνημειώδους έργου του «Ιστορία της Ρώμης» («Ab Urbe Condita”).

Ο Φίλιππος το 208 π.χ. (καλοκαίρι μάλλον) βρίσκεται μαζί με μέρος του στρατού του στην Πελοπόννησο, και πιο συγκεκριμένα μεταξύ Άργους και αρχαίας Νεμέας, όπου γίνονται οι ετοιμασίες για τους περίφημους αρχαίους αγώνες, τα Νέμεα, στους οποίους και έχει προσκληθεί ως το τιμώμενο πρόσωπο. Και τότε συμβαίνει το εξής, μας λέει ο Λίβιος:

Ενώ ο βασιλιάς (Φίλιππος) περνούσε τον χρόνο του παρακολουθώντας τιςετοιμασίες για τους Αγώνες, αφήνοντας το εαυτό του να χαλαρώσει αν καιβρίσκονταν σε καιρό πολέμου, ο Πούμπλιος Σουλπίσιος, έχοντας μπαρκάρειαπό το λιμάνι της Ναυπάκτου, έφερε το στόλο του στην ακτή μεταξύ τηςΣικυώνας και της Κορίνθου (inter Sicyonem et Corinthum) και λεηλάτησαναυτήν την περιοχή που ήταν πασίγνωστη για την ευφορία της γης της (ο Λίβιος χρησιμοποιεί απόλυτο υπερθετικό “agrumque nobilissimae fertilitatis effuse”, που κυριολεκτικά σημαίνει, «η πλέον γνωστή περιοχή στον κόσμο για την ευφορία της»).

Ο Φίλιππος, που βρίσκονταν μόλις μερικά χιλιόμετρα μακρυά από την Βόχα, πίσω από τον Φουκά, στην αρχαία Νεμέα, έμαθε γι’ αυτήν την ξαφνική επίθεση των Ρωμαίων και να πως αντέδρασε:

[Ο Φίλιππος] εγκατέλειψε με μιας του Αγώνες, φεύγοντας άρον άρον με τοιππικό του και έχοντας διατάξει το πεζικό ν’ ακολουθήσει πίσω του όσο πιογρήγορα μπορεί, και επιτέθηκε αστραπιαία εναντίων των Ρωμαίων, οι οποίοιδεν περίμεναν κάτι τέτοιο καθώς ήταν ανυποψίαστα διασκορπισμένοι μέσαστους αγρούς, φορτωμένοι με τα λάφυρα τους, και τους ανάγκασε ναμεταβούν βιαστικά στα πλοία τους.

Με κόκκινο οι κινήσεις των Ρωμαίων, με μπλέ του Φίλιππου Ε΄

Ο Φίλιππος τελικά όχι μόνο κατάφερε να σώσει την περιοχή από τους Ρωμαίους, αλλά τους έκανε και να φύγουν και να γυρίσουν πίσω στη Ναύπακτο εντελώς άπραγοι καθώς άφησαν πίσω, μέσα στην ταραχή τους, τα λάφυρα που κουβαλούσαν. Αδιαμφισβήτητος νικητής στον στίβο της μάχης (ή της Βόχας, αν προτιμάτε), ο Φίλιππος επέστρεψε θριαμβευτικά στη Νεμέα, έχοντας πλέον φτάσει την φήμη του στα ύψη (όπως ο τίτλος της ανάρτησης φανερώνει), για να παρακολουθήσει το υπόλοιπο των Αγώνων.

Σε αυτούς του δύσθυμους και ανιστόρητους καιρούς που διάγουμε τον βίο μας είναι ίσως ψυχοφελές να μνημονεύουμε τέτοιες προσπάθειες, σαν του Μακεδόνα βασιλιά, που κατάφερε να προστατέψει τη Βόχα. Μία από τις πολλές του ανδραγαθοεργίες που του προσέδωσαν τελικά τον τίτλο “ἐρώμενος τῶνἙλλήνων” (ο αγαπημένος των Ελλήνων).

Πηγή: https://vochahistory.wordpress.com