ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο

Και μια παλιά παροιμία λέει: "δεν πουλιέται το τομάρι, πρωτού σκοτωθεί η αρκούδα". Και μια δεύτερη: "μετά τα βαπτίσια παρουσιάζονται πολλοί νονοί". Και μια τρίτη: "όταν οι άλλοι αποτρυγούν, εγώ κοφίνια πλέκω". 

Κατόπιν εορτής, πολλά τραγούδια μας έρχονται στο νου. Το θέμα είναι, εκείνη τη στιγμή που υπάρχει ανάγκη, να μπορεί ο καθένας να συμβάλλει.
Αισθανόμαστε πικρία, κάποιες φορές, όταν πάνω στην ώρα που έχουμε την ανάγκη του φίλου ή του συγγενή, εκείνος, απλά μας γυρίζει την πλάτη και φεύγει. Καλό θα είναι, πριν τον κατακρίνουμε, να μπορέσουμε να μπούμε για λίγο στη θέση του και ίσως να τον δικαιολογήσουμε. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι που γνωρίζουμε υποχρεωμένοι να βιώνουν τη ζωή τους, σύμφωνα με τη δική μας διάθεση. Δεν υπάρχει κάτι που να υποχρεώνει τους συνανθρώπους μας να κινούνται σύμφωνα με τις δικές μας επιλογές. Η ελευθερία θα είναι καλό, να αρχίζει από την ψυχική ανεξαρτησία και προσωπική ολοκλήρωση του κάθε ατόμου.

Υπάρχουν άτομα στη ζωή μας, που τους έχουμε ακούσει να υποστηρίζουν τις δικές μας θέσεις και αυτό εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς. Όταν ήδη τα γεγονότα έχουν πραγματοποιηθεί. Αυτή η κατηγορία είναι οι άνθρωποι οι περισσότερο επικίνδυνοι. Κασσάνδρες, που στέκονται μόνιμα ακίνητοι, αρνούμενοι να μας βοηθήσουν όταν τα γεγονότα τρέχουν, φοβούμενοι μη χάσουν το γόητρό τους και κάνουν λάθος σε εκτίμηση. Είναι εκείνα τα άτομα που, πολλές φορές έχουμε ακούσει να μας λένε "μα σου το είχα πει", και όχι μόνο ποτέ δεν ακούσαμε το συγκεκριμένο από τα χείλη τους, αλλά και στην ανάγκη μας εξαφανίστηκαν.

Το θέμα είναι να μπορεί ο καθένας να κρίνει από μόνος του-αυτόνομα-και να έχει το θάρρος της γνώμης του. Και επίσης, πολύ σημαντικό, όταν κάποια κρίση χτυπάει την πόρτα μας. Τότε, οφείλουμε να σηκώσουμε το ανάστημά μας, πατώντας σταθερά στα πόδια μας και να δώσουμε με σθένος τη γνώμη μας. Η αλήθεια είναι αυτή που πονάει. Η αλήθεια είναι σκληρή και πικραίνει. Επίσης, στο τέλος, μονάχα αυτή επικρατεί.

Αν λοιπόν θέλουμε να ήμαστε νικητές στη ζωή, επιβάλλεται να έχουμε φιλενάδα την αλήθεια. Όπως όταν πάμε στο γιατρό. Μας πονάει στη αρχή η ένεση που θα μας κάνει, όμως μετά μας ανακουφίζει και τελικά μας γιατρεύει. Η φιλενάδα αυτή, δεν θα μας προδώσει ποτέ, γιατί είναι καθαρή, έχει ξεκάθαρες θέσεις, δεν αμφιταλαντεύεται αλλά μας δείχνει εξ αρχής τον δρόμο. Είναι στο δικό μας χέρι αν θα ακολουθήσουμε την επιλογή της αλήθειας η της κολακείας. Μα η ευθεία είναι ο πιο σύντομος δρόμος. Και η αλήθεια είναι εκεί, φωτίζει και αντανακλά τα οφέλη της. Μην κλείνουμε τα μάτια και ας μας θαμπώνει. Απλά να συνηθίσουμε το φως της, για να φωτίζονται οι δρόμοι της ζωής μας.

*Πολιτικός Επιστήμων