ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΑΤΟΥΑΖ!

Του Δημήτρη Αγγελόπουλου*

Ένα τατουάζ μπορεί να μας δημιουργήσει την πρώτη εντύπωση για κάποιον που δεν γνωρίζουμε. Μπορεί να είναι ελκυστικό, αδιάφορο, μπορεί ακόμα και να φοβίζει. Έτσι και σ’ ένα νεοσύστατο πολιτικό φορέα όπως το Κίνημα Αλλαγής, τα πρώτα δείγματα γραφής είναι το πολιτικό του τατουάζ, οι βάσεις με τις οποίες θα πορευθεί και αυτό που προσέχουν πρώτα οι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι. 
Ο αρχικός ενθουσιασμός της δημιουργίας του Κινήματος Αλλαγής άρχισε να παγώνει πριν καν να «στεγνώσει το μελάνι». Το νέο σε αρκετά σημεία θυμίζει κάποιο άλλο παλαιότερο πολιτικό εγχείρημα.Το Πολιτικό Συμβούλιο και η συλλογικότητα υπονομεύθηκαν τόσο στην ονομασία του κινήματος όσο και στην ακύρωση της διαδικασίας εκλογής συνέδρων. Το γεγονός ότι περισσότεροι από τους μισούς συνέδρους ήταν εξαρχής Αριστίνδην (δηλαδή διορισμένοι),έδωσε την εντύπωση ότι η διαδικασία ήταν εξαρχής ελεγχόμενη και κατευθυνόμενη από την αρχηγό. 

Ενώ η εξωτερική εμφάνιση δημιουργεί την πρώτη εικόνα για κάθε άνθρωπο, ο χαρακτήρας οι αξίες και η προσωπικότητα του παίζουν τελικά πιο σημαντικό ρόλο στην παγίωση της άποψης των υπολοίπων για αυτόν. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του Κινήματος Αλλαγής. Είναι πολύ σημαντικό για το νέο Πολιτικό Φορέα να αποκτήσει αρχές και κρυστάλλινο δημοκρατικό χαρακτήρα, με κατοχυρωμένους θεσμικούς ρόλους λειτουργίας που θα τηρούνται από όλους. Η Συλλογικότητα προκύπτει μόνο από καθαρές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. 

Οφείλει να διαμορφώσει ισχυρή προσωπικότητα και να μην«μασάει» τα λόγια του. Με καθαρές κουβέντες και μοναδικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον, πρέπει να διαμορφώσει και να προωθήσει ρεαλιστικές πολιτικές που δίνουν λύσεις. Μοναδικός αντίπαλος είναι τα προβλήματα του τόπου. Η κριτική στις πολιτικές των άλλων δεν αρκεί. Οι πολίτες θέλουν ξεκάθαρες θέσεις για την Παιδεία, την Υγεία, το Ασφαλιστικό, την Οικονομία, την Δημόσια Διοίκηση, τα Εθνικά Θέματα. Μόνο έτσι μπορεί να πείσει και να δημιουργήσει δυναμική ανάκαμψης. 

Το Συνέδριο αποτελεί το πρώτο βήμα του Κινήματος Αλλαγής. Είναι ευθύνη όλων των μελών και κυρίως της ηγεσίας να διασφαλίσει ότι θα υπάρχουν τα εφόδια για να αποκτήσει ένα καθαρό τατουάζ Αλλαγής πάνω σε ένα υγιή οργανισμό. Οτιδήποτε λιγότερο θα είναι υπονόμευση, θα είναι πισωγύρισμα. 

Μη γελιόμαστε, η κύρια μάζα των αναποφάσιστων ψηφοφόρων της Κεντροαριστεράς βρίσκεται εκτός Κινήματος Αλλαγής. Αρχικά παρακολουθούσε στενά τις εξελίξεις και κάποιοι πήραν μέρος στη διαδικασία ανάδειξης Προέδρου με την ψήφο τους. Στη συνέχεια και παρά τις επαναλαμβανόμενες κυβερνητικές αστοχίες, ρίχνει κλεφτές ματιές στον χώρο. Θέλει να δει πως λειτουργεί και τι θα προτείνει. Ο κόσμος αυτός έχει προβλήματα, έχει μπουχτίσει από υποσχέσεις, δεν αντέχει άλλα μικροπολιτικά παιχνίδια και εγωισμούς. Είναι δύσπιστος. Τον έχει κουράσει ο λαϊκισμός, οι αποκλεισμοί και ο διχασμός. 

Ζητάει πολυφωνία, σύνθεση, ενότητα, διάλογο και δίκαιη κομματική λειτουργία. Δεν θέλει πολιτικούς που θέλουν να γίνουν, ψάχνει αυτούς που θέλουν να κάνουν. Θέλει λύσεις στα καθημερινά του προβλήματα. Αν δεν πειστεί στην πράξη ότι κάτι άλλαξε πραγματικά, θα στραφεί στη ΝΔ του Μητσοτάκη ή ακόμα δεξιότερα. Μπορεί επίσης να πάει απλά σπίτι του. Κάποιοι θα ξαναστηρίξουν τις ελπίδες τους στο Σύριζα, εδραιώνοντας τον έτσι ως τον κύριο εκπρόσωπο του χώρου. 

Το τατουάζ της Αλλαγής αποτελεί πολύ δύσκολο σχέδιο. Θέλει δουλειά πολλή, επιμονή και υπομονή. Χρειάζεται θυσίες, αρετή και τόλμη. Πρώτα από όλα όμως χρειάζεται να υπάρχει η θέληση να το κάνουμε πράξη, να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Το ερώτημα είναι: Εμείς θέλουμε να αλλάξουμε;

*Πολιτικός Επιστήμων