ΠΑΣΧΑ: «ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ» ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ!

ΑΠΟ ΗΡΑ­ΚΛΗΣ ΚΑ­ΚΑ­ΒΑ­ΝΗΣ

Ω Κύριε, εγώ ‘μαι που έσπα­σα σα μυ­ρο­γιά­λι

στα ιερά σου πόδια την καρ­διά μου, και τα ολό­ξαν­θα

μα­κριά μαλ­λιά μου εγώ τ’ ανέ­μι­σα στις τρέ­μου­λες,

σκυ­φτές των Απο­στό­λων κε­φα­λές, σα φλά­μπου­ρο!

Εγώ ‘μαι που όντας όλοι οι εδι­κοί μα­κριά­θε

κοι­τώ­ντας το σταυ­ρό σε κλαί­γαν σκορ­πι­σμέ­νοι,

στε­κό­μουν στο πλευ­ρό σου πα­ρα­στά­της, κι όρθια

στα χέρια μου εδε­χό­μουν, στην ποδιά, στο πρό­σω­πο,

πηχτό, ζεστό, σαν όμπρο θε­ρι­νό, το γαίμα σου!

Κ’ έκρα­ζα: Ανοί­ξου γης, πο­τί­σου γης, σκιρ­τή­στε

σα σπό­ροι αθά­να­τοι στο χώμα, ώ πε­θα­μέ­νοι!

Χρι­στέ, κι αν όλοι σ’ αρ­νη­θούν, δε θα πε­θά­νεις!

Γιατί στον κόρφο μου το αθά­να­το νερό

κρατώ και σε κερνώ, και κα­τε­βαί­νεις πάλι

στη γης, και περ­πα­τάς μαζί μου στα χω­ρά­φια,

βολές σω­παί­νο­ντας γλυκά, βολές τα­ΐ­ζο­ντας

το Λόγο τον καλό στα πει­να­σμέ­να πλήθη.

Πηγή: https://atexnos.gr/