Περνάμε πολύ δύσκολες στιγμές ως πλανήτης, ως άνθρωποι και κοινωνίες.
Για ακόμη μια φορά ως ανθρωπότητα ανοίξαμε την πόρτα της κόλασης και μύρισε θάνατος.
Νιάτα, όμορφα κορμιά και μάτια γεμάτα πόθο για ζωή, κυρτωμένα στο φόβο, παραμορφωμένα στην σήψη του θανάτου, χαμένα στους δρόμους της ανθρώπινης κακίας.
Γέροντες, παππούδες και γιαγιάδες, που χρόνια πάλεψαν με την ζωή και περίμενα το γήρας να ξεκουράσουν τις αντοχές του, σκοτώνονται ως άχρηστα αντικείμενα στην μηχανή της εξουσίας, της δύναμης και του πλούτου.
Για ακόμη μια φορά το σκοτάδι που κουβαλάμε στις ψυχές μας, δεν μπόρεσε να γίνει Φως όπως μας ζήτησε ο Χριστός. Για ακόμη μια φορά επιλέξαμε το θάνατο αντί την ζωή. Την δύναμη και εξουσία, αντί τον έρωτα και την αγάπη.
Αντί να ερωτευθούμε δολοφονούμε. Αντί να ζήσουμε πεθαίνουμε. Αντί να κάνουμε έρωτα, να αγκαλιαστούμε, να μιλήσουμε και να διαφωνήσουμε, να παίξουμε και να δημιουργήσουμε, να ονειροτούμε και να ματαιωθούμε, να πέσουμε και να σηκωθούμε, να κάνουμε όλα αυτά που ομορφαίνουν το ταξίδι της ύπαρξης, δολοφονούμε και διώχνουμε την χάρη του Θεού από τις ζωές μας και ολάκερη την κτίση.
Το πιο φοβερό, ότι σε λίγο καιρό όλοι αυτοί οι εραστές της εξουσίας και του θανάτου, θα πλύνουν τα χέρια τους από το αίμα των αθώων και θα κάτσουν σε κάποιο πλούσιο τραπέζι διαπραγματεύσεων. Θα μοιράσουν και πάλι εξουσία και χρήμα, θα συνεχίσουν να γελούν, να τρώνε και να πίνουν, να αγκαλιάζουν τα παιδιά τους και να κάνουν διακοπές, την ίδια στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι θα είναι νεκροί για ένα τίποτα….. Αυτό με τρελαίνει και θέλω να σας το εξομολογηθώ.
Πρέπει όμως να αντισταθούμε. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε το πόλεμο και το σκοτάδι τους να μας οδηγήσει στην απόγνωση. Πρέπει να είμαστε καλά για τους σταματήσουμε:
• Να προσευχόμαστε. Να ησυχάσουμε το νου μας. Να κάνουμε προσευχή για τους ανθρώπους που βρίσκονται στα πυρά του πολέμου.
• Να είμαστε ο ένας κοντά στο άλλον. Να ακούμε, να μιλάμε, να νιώθουμε. Να αγκαλιαζόμαστε να αγαπάμε και ερωτευόμαστε.
• Να κοιμόμαστε καλά, να τρώμε σωστά, να περπατάμε πολύ.
• Να μετέχουμε σε διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις, να μην μένουμε αδρανείς. Να "χτυπάμε" το κακό όπου το βρούμε.
• Να κάνουμε αυτό που αντέχουμε και μπορούμε σήμερα, αύριο έχει ο Θεός. Να το κάνουμε όμως. Μην αναβάλεις γι’ αύριο αυτό που σήμερα μπορεί να γίνει.
• Πες ένα «σ αγαπώ» ένα «συγνώμη» σήμερα, αύριο μπορεί να είναι αργά.
• Μην αφήσεις το φόβο να σε σκοτώσει πριν το κάνει μια σφαίρα.
Δήλωσε παρόν, ζήσε την κάθε μέρα, κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία πριν την αιωνιότητα. Πίστεψε με ότι ζήσεις εδώ θα πάρεις μαζί σου εκεί, και φρόντισε να φύγεις με φως, καλοσύνη και χαρά στην καρδιά σου, γιατί ότι έζησες εδώ θα αποτυπωθεί αιώνια στην ψυχή σου.
Κράτα γερά αδελφέ και αδελφή μου, κράτα γερά άνθρωπε, στο τέλος θα κερδίσει και πάλι ο Χριστός, η ζωή. Και μην ξεχνάς ποτέ, το σκοτάδι υπάρχει γιατί εμείς δεν ανάψαμε το Φως.
https://www.pentapostagma.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.